Παιδική συναυλία (Ιακωβίδης)
Παιδική συναυλία είναι πίνακας ζωγραφικής του Γεώργιου Ιακωβίδη που φιλοτέχνησε στα 1900.
Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Παιδική συναυλία είναι λάδι σε μουσαμά διαστάσεων 176 × 250 εκ. Το έργο εκτέθηκε για πρώτη φορά το 1894 στην Διεθνή Έκθεση του Glaspalast Με τον ίδιο τίτλο εκτέθηκε και στη Διεθνή Έκθεση της Βιέννης στα 1897. Ο πίνακας παρουσιάσθηκε από τον Ιακωβίδη το 1896 στην Αθήνα με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων και πέρασε στην Ελληνική βιβλιογραφία με τον τίτλο Κοσνέρτο είναι είναι γνωστό και ως Παιδική Συναυλία. Το 1900 στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού θεωρήθηκε το σημαντικότερο έργο της Ελληνικής συμμετοχής και βραβεύθηκε με χρυσό μετάλλιο, ενώ το 1911 έγινε κτήμα της Εθνικής Πινακοθήκης.[1]
Οι ιστορικοί της τέχνης έχουν διαπιστώσει διαφορές αναμεσα στο έργο της Εθνικής Πινακοθήκης και στο έργο που εκτέθηκε στην Glaspalast, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως το έργο ξαναδουλέυθηκε αν ληφθεί υπόψιν πως υπάρχουν σε αυτό τα ίχνη της παλιάς γερμανικής υπογραφής του και δημοσίευμα της εποχής στην εφημερίδα Ακρόπολις ότι δουλεύτηκε ξανά. Εδώ ο Ιακωβίδης άλλαξε ριζικά το ρόλο που έχει το φως στη σύνθεση με σκοπό να γίνει το έργο δεκτό στο Παρίσι, όπου ο Ιμπρεσσιονισμός είχε ξεπεραστεί και τα πρώτα μετα ιμπρεσσιονιστικά κινήματα πρωτοεμφανίζονταν. Ο Κώστας Ηλιάδης διασώζει μια συζήτηση μεταξύ Ζαχαρία Παπαντωνίου και Ιακωβίδη στην οποία ο δεύτερος τους είπε πως η αρχική σύνθεσή του ήταν ψυχρή και θέλησε να την κάνει πιο θερμή.[2]
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο εργαστήριο της Εθνικής Πινακοθήκης έδειξε βάσει χημικών αναλύσεων των χρωμάτων και του τρόπου τοποθέτησής τους πως το έργο επαναλήφθηκε. Τα χρώματα είναι ίδια και στα δύο αποτμήματα, οι ακτινογραφίες έδειξαν πως ο μουσαμάς του πίνακα της Εθνικής Πινακοθήκης δεν είναι κομμένος , γιατί διαπιστώθηκε ότι στο γύρισμα του τελάρου δεν υπάρχουν κάτω από το λευκό τελείωμα άλλα χρώματα.[3]
Το έργο φέρει την υπογραφή Γ. Ιακωβίδης 1900 και το G. Jakobides που μόλις διακρίνεται κάτω από την ελληνική υπογραφή , φαίνεται πως ήταν μια πρώτη ξενόγλωσση υπογραφή, τοποθετημένη από τον καλλιτέχνη γιατί επρόκειτο να σταλέι το έργο στο Παρίσι. Αυτή η υπογραφή αντικαταστάθηκε όταν ο πίνακας αγοράστηκε από την Εθνική Πινακοθήκη[4]
Θέμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον πίνακα αυτό απεικονίζεται το εσωτερικό ενός δωματίου, μισοελληνικού-μισογερμανικού κατά τον Λιδάκη- ενός γερμανικού εξοχικού σπιτιού (αφού ο τύπος της καρέκλας και της σκάμνας αλλά και οι πολλές γλάστρες είναι ασυνήθιστες στην Ελλάδα) όπου μια ομάδα παιδιών σχηματίζει μια αυτοσχέδια ορχήστρα. Οι νεαροί κρατούν τύμπανο, σάλπιγγα και ένα ποτιστήρι. Με πολύ σοβαρότητα θέλουν να διασκεδάσουν το κοριτσάκι το οποίο υποβασταζόμενο από τη μητέρα του απλώνει τα χέρια του προς τα παιδιά.[5][6]
Τεχνοτροπικά εδώ έχουμε τον διά αντιθέσεων νατουραλισμό, μια νέα τάση του ρεαλισμού: «οι μορφές είναι λουσμένες στο φως και οι επιφάνεις τους διαμορφώνονται από τυχαίες ακαθόριστες πινελιές με μουντά και σκούρα χρώματα στις σκιερές περιοχές, ενώ όσες είναι απέναντι στοφως κυριαρχεί μια φωτεινή λαμπερή ζωγραφική.»[7] Ο Αγάθων Κριτονίδης σημείωνε στα Παναθήναια το 1902, Το κονσέρτο αυτό δεν είναι είναι πλέον συναυλία παιδικών οργάνων, ως εικονίζεται, αλλά συναυλία χρωμάτων και γραμμάων και φωτοσκιάσεων[8].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1993, σελ. 74
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1993, σελ. 75
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1999, σελ. 136
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1999, σελ. 136
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1993, σελ. 75
- ↑ Λυδάκης 1976, σελ. 235
- ↑ Μεντζάφου-Πολύζου 1993, σελ. 75
- ↑ Λυδάκης 1976, σελ. 235
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεντζάφου-Πολύζου, Όλγα (1999). Ιακωβίδης. Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ.
- Μεντζάφου-Πολύζου, Όλγα (1993). «Γεώργιος Ιακωβίδης-Παιδική συναυλία». Το παιδί στη νεοελληνική τέχνη. Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελ. 72-77.
- Λυδάκης, Στέλιος (1976). Ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής 16ος-20ος αι. Αθήνα: Εκδόσεις Μέλισσα.