Ο Χρησμός της Πεταλούδας
| Ο Χρησμός της Πεταλούδας | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Μαρκ Πέλινγκτον |
| Παραγωγή | Screen Gems |
| Σενάριο | Ρίτσαρντ Χέιτεμ |
| Βασισμένο σε | The Mothman Prophecies |
| Πρωταγωνιστές | Ρίτσαρντ Γκιρ Λόρα Λίνεϊ Άλαν Μπέιτς Γουίλ Πάτον Ντέμπρα Μέσινγκ |
| Μουσική | tomandandy |
| Τραγούδι | Κλιφ Άιντελμαν |
| Φωτογραφία | Fred Murphy |
| Μοντάζ | Brian Berdan |
| Εταιρεία παραγωγής | Lakeshore Village Entertainment |
| Διανομή | Screen Gems και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  25 Ιανουαρίου 2002 29 Μαρτίου 2002 |
| Διάρκεια | 119λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| δεδομένα () | |
Ο Χρησμός της Πεταλούδας (αγγλικά:The Mothman Prophecies) είναι ο τίτλος αμερικανικού μεταφυσικού θρίλερ παραγωγής 2002 σε σκηνοθεσία Μαρκ Πέλινγκτον και πρωταγωνιστούν οι Ρίτσαρντ Γκιρ και Λόρα Λίνεϊ. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του δημοσιογράφου αλλά και ερευνητή συγγραφέα ανεξήγητων φαινομένων Τζον Κέελ ο οποίος στο συγκεκριμένο βιβλίο του το 1975 επικαλείται πραγματικές μαρτυρίες κατοίκων της κωμόπολης Πόιντ Πλέζαντ της δυτικής Βιρτζίνια.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας, ο Τζον Κλάιν, και η γυναίκα του Μαίρη, παθαίνουν τροχαίο ατύχημα όταν εκείνη τρομάζει από κάτι που βλέπει όταν οδηγεί και χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Στο νοσοκομείο όπου διακομίζεται παρουσιάζει επιπλέον παραισθήσεις και στις εξετάσεις που της κάνουν, διαπιστώνεται ότι πάσχει από γλοιοβλάστωμα - κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Στον όγκο αποδίδονται οι παραισθήσεις της και οι παράξενες ζωγραφιές που σχεδιάζει στη διάρκεια της νοσηλείας της. Ανάμεσα στα σχέδιά της είναι και μια σκοτεινή μορφή σαν ανθρωπόμορφη νυχτοπεταλούδα με κόκκινα μάτια. Η Μαίρη Κλάιν υποκύπτει λίγο καιρό αργότερα στη νόσο της και δύο χρόνια μετά ο Τζον Κλάιν βρίσκεται στην επαρχιακή πόλη Πόιντ Πλέζαντ χωρίς να θυμάται πώς και γιατί οδήγησε μέχρι εκεί. Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος αντιμετωπίζει μια σειρά από ανεξήγητα φαινόμενα και γεγονότα και τελικά μαθαίνει ότι διάφοροι κάτοικοι βλέπουν οράματα σαν εκείνα που είχε ζωγραφίσει η γυναίκα του.
Σερίφης στην πόλη είναι μια γυναίκα, η Κόνι Μιλς, που δεν ξέρει πώς να ερμηνεύσει τις μαρτυρίες που ακούει από περισσότερο της εμπιστεύονται παρά τις καταγγέλλουν διάφοροι πολίτες. Γνωρίζει πως οι πολίτες που της εξομολογούνται όσα είδαν, δεν είχαν στο παρελθόν ιστορικό με φάρσες ή ανυπόστατες καταγγελίες, αντιλαμβάνεται ότι κάτι τους έχει όντως ταράξει βαθιά, αλλά δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτό το πλάσμα που περιγράφουν είναι πράγματι υπαρκτό. Ένας από αυτούς, ο Γκόρντον Σμάλγουντ υποστηρίζει μάλιστα ότι έχει ξαναδεί τον δημοσιογράφο Τζον Κλάιν πολλές φορές και ότι τον παρενοχλεί, ενώ ο δημοσιογράφος τον αντικρούει υποστηρίζοντας ότι τον αντικρίζει για πρώτη φορά. Ο Κλάιν προσπαθεί να βρει μια λογική ερμηνεία και πιστεύει ότι ειδικά αυτός ο άνδρας μπορεί να έχει όγκο στον εγκέφαλο επειδή παρουσιάζει παρόμοια συμπτώματα με της γυναίκας του. Η τομογραφία δεν δείχνει καμία βλάβη στον εγκέφαλό του. Ο άνδρας συνεχίζει να μιλά για τις προφητείες που ακούει επιμένοντας ότι είναι αληθινές. Τελικά πεθαίνει από το κρύο στο δάσος και τον βρίσκει νεκρό ο δημοσιογράφος, που μάλιστα πέφτει από τα σύννεφα όταν μαθαίνει ότι ο Σμάλγουντ ήταν νεκρός από ώρες, γιατί ήταν βέβαιος πως του είχε τηλεφωνήσει μόλις μια ώρα πριν.
Σταδιακά ο δημοσιογράφος πείθεται πως όντως συμβαίνει κάτι υπερφυσικό, γιατί άγνωστα άτομα του λένε ότι τους τηλεφώνησε. Ο ίδιος με τη σειρά του δέχεται παράξενα τηλεφωνήματα από μια φωνή που καταγράφει αλλά που όταν την αναλύει σε ειδική συσκευή ανάλυσης με παρουσία εμπειρογνωμόνων, αυτοί του λένε ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινη φωνή.
Ανησυχεί που δεν θυμάται πώς βρίσκεται σε διάφορα σημεία ο ίδιος, σαν να είναι δύο άνθρωποι και νιώθει να τρελαίνεται. Μπορεί ουσιαστικά να επικοινωνήσει μόνον με τη γυναίκα σερίφη και μοιάζει να αναπτύσσει με αυτήν μια πιο τρυφερή σχέση. Η σερίφης έχει δει και η ίδια κάτι παράξενο, που το θεώρησε όνειρο. Συγκεκριμένα είδε τον εαυτό της να βουλιάζει στα νερά του ποταμού και να μην τη νοιάζει, καθώς στο βυθό υπήρχαν πολλά παράξενα φώτα. Ξαφνικά στο όνειρο αυτό άκουσε τη φράση "ξύπνα νούμερο 37" και ξύπνησε.
Μπερδεμένος από όλα αυτά, αποφασίζει να αναζητήσει το συγγραφέα ενός βιβλίου με σχετικό θέμα, τον Τζον Κέελ, που έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με παρόμοια φαινόμενα. Αυτός του λέει ότι η ανθρωπόμορφη νυχτοπεταλούδα είναι ένα είδος προάγγελου του κακού και είτε το προφητεύει είτε το προκαλεί αυτή η ίδια. Αφού παρουσιάστηκε σε τόσο πολλούς κατοίκους, ο Κέελ εικάζει ότι η παρουσία της είναι οιωνός πως θα συμβεί ένα μεγάλο κακό στη συγκεκριμένη κωμόπολη.
Ένα βραδύ στο δημοσιογράφο εμφανίζεται το φάντασμα της γυναίκας του και του λέει ότι θα ήθελε "να είναι ευτυχισμένος". Η ίδια εμφανίζεται την άλλη μέρα με σάρκα και οστά στη γυναίκα σερίφη χωρίς να πει ποια είναι και τη ρωτάει το ίδιο, δηλαδή αν κατά τη γνώμη της "ο Τζον Κλάιν είναι ευτυχισμένος". Ο δημοσιογράφος επισκέπτεται πάλι τον Κέελ που αυτή τη φορά του λέει ότι όλα αυτά τα έζησε και εκείνος και κόντεψε να τρελαθεί. Του εκμυστηρεύεται ότι αποφάσισε να παρατήσει τις σχετικές έρευνες και να προσπαθήσει να ζήσει πλέον μια φυσιολογική ζωή. Ο δημοσιογράφος αποφασίζει να εγκαταλείψει κι εκείνος την έρευνα και πετάει όλες τις σημειώσεις και τις φωτογραφίες του.
Τον ειδοποιεί όμως τηλεφωνικά ο αρχισυντάκτης του ότι θα επισκεφθεί το Πόιντ Πλέζαντ ο κυβερνήτης τη πολιτείας για να μιλήσει στο εργοστάσιο χημικών της περιοχής και του ζητάει να καλύψει δημοσιογραφικά το γεγονός. Τότε ο Κλάιν συνειδητοποιεί ότι είχε δει προφητικά όσα συνέβησαν αργότερα και καταλαβαίνει ότι ενώ στην αρχή δεν μπορούσε να θυμηθεί πως βρέθηκε στη συγκεκριμένη επαρχιακή πόλη, ο λόγος ήταν εξαρχής δημοσιογραφικός και είχε σταλεί εκεί για να καλύψει την επίσκεψη του κυβερνήτη. Αντιλαμβάνεται ότι όντως είχε συναντήσει και τηλεφωνήσει σε διάφορους ανθρώπους που δεν τους θυμόταν, γιατί αυτό θα συνέβαινε στο μέλλον. Πιστεύει ότι όλα αυτά ήταν ένα είδος ντεζά βυ.
Πείθεται τότε ότι οι προφητείες είναι βάσιμες και προσπαθεί να προειδοποιήσει τον κυβερνήτη για κάποιο επικείμενο ατύχημα στο εργοστάσιο –κάτι που δεν επαληθεύεται και που κάνει τον κυβερνήτη να αντιμετωπίσει τον δημοσιογράφο σαν τρελό ή και πιθανόν τρομοκράτη. Ο Κλάιν προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα σερίφη αλλά εκείνη του απαντά ότι δεν μπορεί να αποτρέψει μια τραγωδία στηριζόμενη στα προαισθήματα του και στα προφητικά τηλεφωνήματα που υποτίθεται ή πράγματι δέχεται.
Τότε ο Κλάιν παίρνει ένα γραπτό μήνυμα ότι θα τηλεφωνήσει στο σπίτι του την Παρασκευή το μεσημέρι η Μαίρη, η νεκρή γυναίκα του και φεύγει αμέσως για την Ουάσιγκτον ώστε να προλάβει να είναι εκεί την ώρα του τηλεφωνήματος. Του τηλεφωνεί όμως η σερίφης και του ζητάει να ξαναγυρίσει στο Πόιντ Πλέζαντ για να μην περάσει μόνος του τα Χριστούγεννα. Του λέει ότι του έκλεισε και αεροπορικό εισιτήριο για να μην αναγκαστεί να οδηγήσει. Όταν μαθαίνει ότι περιμένει τηλεφώνημα από τη νεκρή γυναίκα του, του λέει πως ότι κι αν προφητεύουν διάφοροι, «άσχημα πράγματα συμβαίνουν ούτως ή άλλως σε όλους μας, αλλά δεν έχουμε τρόπο να τα αποτρέψουμε» και «όποιος και να σου τηλεφωνήσει, δεν θα είναι στην πραγματικότητα η γυναίκα σου. Όταν πηγαίνει δώδεκα το μεσημέρι το τηλέφωνο χτυπάει αλλά ο Κλάιν το βγάζει ταραγμένος από την πρίζα για να μην ακούσει τίποτα και φεύγει για να πάει οδικά στο Πόιντ Πλέζαντ και να περάσει τα Χριστούγεννα με την αστυνομικό.
Πλησιάζοντας την κωμόπολη διαπιστώνει ότι επάνω στη γέφυρα σημειώνεται κυκλοφοριακή συμφόρηση επειδή έχει αποσυντονιστεί ένα φανάρι. Στη γέφυρα έχουν «κολλήσει» πολλά ΙΧ ανάμεσα στα οποία και το περιπολικό της Μιλς, που βγαίνει έξω να δει αν μπορεί να ρυθμίσει την κυκλοφορία. Εκείνος ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι το φοβερό γεγονός που προφήτευαν στα τηλεφωνήματα θα συμβεί στη γέφυρα και τρέχει ανάμεσα στα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα τη γέφυρας φωνάζοντας στον κόσμο να βγει έξω και να απομακρυνθεί από τη γέφυρα με τα πόδια. Οι περισσότεροι δεν του δίνουν σημασία. Εκείνη τη στιγμή σπάει ένα από τα συρματόσχοινα της γέφυρας, το βλέπει η σερίφης και αρχίζει να φωνάζει κι εκείνη στον κόσμο να βγει από τα αυτοκίνητα και να απομακρυνθεί από τη γέφυρα με τα πόδια. Μπαίνει στο περιπολικό της για να ειδοποιήσει με τον ασύρματο ότι χρειάζεται ενισχύσεις όταν σπάει και άλλο σύρμα. Ο δημοσιογράφος βλέπει το περιπολικό όταν η γέφυρα αρχίζει να καταρρέει και να παρασύρει στο ποτάμι τα αυτοκίνητα. Όταν γλιστράει το περιπολικό η σερίφης από ένα χτύπημα στο κεφάλι χάνει τις αισθήσεις της και παγιδεύεται. Ο δημοσιογράφος βουτάει στο ποτάμι και τη σώζει.
Στο τέλος, ο Κλάιν και η Μιλς μαθαίνουν ότι πνίγηκαν 36 άτομα και η σερίφης θυμάται το όνειρό της, όπου είχε ακούσει μια φωνή να της λέει «ξύπνα νούμερο 37».
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρίτσαρντ Γκιρ στο ρόλο του δημοσιογράφου Τζον Κλάιν
- Λόρα Λίνεϊ στο ρόλο της σερίφη Κόνι Μιλς
- Αλαν Μπέιτς στο ρόλο του του συγγραφέα Αλεξάντερ Ληκ
- Γουίλ Πάτον στο ρόλο του Γκόρντον Σμάλγουντ
- Ντέμπρα Μέσινγκ στο ρόλο της Μαίρη Κλάιν, σύζυγος του δημοσιογράφου
Τα Πραγματικά Γεγονότα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τα γεγονότα που περιγράφονται στην ταινία, πραγματικό περιστατικό αποτελεί η κατάρρευση της γέφυρας, δυστύχημα κατά το οποίο σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν 46 άτομα –και όχι 36 όπως αναφέρει η ταινία- το Δεκέμβριο του 1967. Το ατύχημα οφειλόταν σε κατασκευαστική ατέλεια ενώ η ταινία αναφέρει ότι ήταν ανεξήγητο. Όταν η γέφυρα άρχισε να καταρρέει προκλήθηκε καραμπόλα με δεκάδες ΙΧ, τα οποία στη συνέχεια βρέθηκαν στον ποταμό Οχάιο.
Επίσης πραγματικό πρόσωπο είναι ο συγγραφέας Τζον Κέελ που είχε ερευνήσει τις μαρτυρίες για το παράξενο πλάσμα στη συγκεκριμένη περιοχή και που πράγματι είχε γράψει το ομότιτλο βιβλίο.
Πραγματικές ήταν επίσης και μερικές από τις μαρτυρίες που δραματοποιούνται στην ταινία χωρίς όμως αυτές να έχει διαπιστωθεί αν αποτελούσαν είδος μαζικής υστερίας. Το πλάσμα παρουσιάστηκε σε διαφορετικές περιπτώσεις, σε άλλες από τις οποίες το είδε μόνον ένας μάρτυρας και σε άλλες περισσότεροι, όπως δύο ζευγάρια που ταξίδευαν με το ίδιο ΙΧ και άλλοι. Η επικρατέστερη επιστημονική εκδοχή είναι ότι οι μάρτυρες είχαν δει ένα σπάνιο είδος πουλιού και ίσως τα μάτια του να φαίνονταν κόκκινα εξαιτίας της πρόσπτωσης των προβολέων των αυτοκινήτων τους ή της λάμπας φωτισμού του δρόμου αφού όλοι το είχαν δει νύχτα.
Το Πόιντ Πλέζαντ είναι μια κωμόπολη με περίπου 4.000 κατοίκους και έχει ένα μεταλλικό μνημείο που αναπαριστά την μυστηριώδη ανθρωπόμορφη νυχτοπεταλούδα. Ακόμα και σήμερα συρρέουν[1] εκεί Αμερικανοί από άλλες περιοχές πιστεύοντας ότι μπορεί να συναντήσουν την ανθρωπόμορφη νυχτοπεταλούδα ή εξωγήινους μια που γύρω από αυτό το θέμα έχουν αναπτυχθεί παράλληλα διάφορες θεωρίες.
Box Office
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Προϋπολογισμός: 32.000.000 δολάρια
- Θέση ανοίγματος: 6η
- Πρεμιέρα (άνοιγμα τριημέρου): 11.200.000 δολάρια
- Εισπράξεις στην Αμερική: 35.700.000 δολάρια
- Παγκόσμιες εισπράξεις: 55.00.000 δολάρια [2]
Αξιολόγηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κινηματογραφικό σάιτ Rotten Tomatoes βαθμολογεί την ταινία με 52% (με άριστα το 100%), όπως και το σάιτ Μetacritic. Μέτρια έως μετριότατη ταινία την αξιολογεί και το Rolling Stones, όπως και τα περισσότερα ελληνικά έντυπα που του έδωσαν 2 στα 5 αστέρια.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ καθημερινή διαδικτυακή εφημερίδα της πόλης Πόιντ Πλέζαντ με τίτλο "Point Pleasant Register"
- ↑ «Ο Χρησμός της Πεταλούδας στο Box Office Mojo». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010.