Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Μαρτίνι)
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου | |
---|---|
Ονομασία | Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου |
Δημιουργός | Q221043 |
Έτος δημιουργίας | 1333 |
Είδος | τρίπτυχο, τέμπερα σε ξύλο. |
Ύψος | 265 |
Πλάτος | 305 εκ. |
Πόλη | Φλωρεντία |
Μουσείο | Ουφίτσι |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι έργο των Ιταλών καλλιτεχνών Σιμόνε Μαρτίνι και Λίππο Μέμμι. Φιλοτεχνήθηκε το 1333 για τον καθεδρικό ναό της Σιένας. Πρόκειται για το αριστούργημα του Σιμόνε Μαρτίνι και ένα από τα εξοχότερα έργα της γοτθικής ζωγραφικής. Φιλοξενείται σήμερα στην πινακοθήκη Ουφίτσι της Φλωρεντίας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πίνακας κατασκευάστηκε για τον βωμό του Αγίου Ανσάνου (στην Μητρόπολη της Σιένας), ενός από τους τέσσερις προστάτες αγίους της πόλης. Αποτελούσε, μαζί με τις εικόνες των βωμών των άλλων αγίων και την υπερκειμένη Maestà του Ντούτσιο, ένα εικονογραφικό σύνολο.
Τα ονόματα των δημιουργών και η χρονολογία σώζονται στην κορνίζα : SYMON MARTINI ET LIPPVS MEMMI DE SENIS ME PINXERVNT ANNO DOMINI MCCCXXXIII. Κατά πάσαν πιθανότητα ο Σιμόνε Μαρτίνι ζωγράφισε το κεντρικό τμήμα με τον Ευαγγελισμό και ο Λίππο Μέμμι τους αγίους στα πλευρά και τα μενταγιόν με τους προφήτες.
Το έργο δεν παρουσιάζει ομοιότητες με άλλους ιταλικούς πίνακες της εποχής αλλά με γαλλικά εικονογραφημένα χειρόγραφα και γερμανικούς πίνακες. Είναι αυτός ο πίνακας που έδωσε στον Σιμόνε τον χαρακτηρισμό του κατ' εξοχήν "γοτθικού" ζωγράφου.
Ο πίνακας έμεινε στην αρχική του θέση μέχρι το 1799, οπότε μεταφέρθηκε στην Φλωρεντία.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πίνακας αποτελείται από το μεγάλο κεντρικό τμήμα με την παράσταση του Ευαγγελισμού και δύο πλευρικούς πίνακες με τον Άγιο Ανσάνο αριστερά και μιαν αγία δεξιά, μάλλον την Αγία Μαργαρίτα ή την Αγία Μαξίμα. Στο άνω μέρος υπάρχουν τέσσερις εικόνες προφητών. Στον Ευαγγελισμό ο αρχάγγελος Γαβριήλ έχει μπει στο σπίτι της Μαρίας για την αναγγελία, κρατώντας κλάδον ελαίας. Το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς κατεβαίνει από το κέντρο του κύκλου των οκτώ αγγέλων. Από το στόμα του Γαβριήλ ξεκινά η επιγραφή AVE GRATIA PLENA DOMINVS TECVM (Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σού). Η Παρθένος φαίνεται αιφνιδιασμένη και διστακτική.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Sir George Francis Hill (1867-1948) (1916). The annunciation: XII representations. Toronto: Oxford University Press, H. Milford. σελίδες 12. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2012.