Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οτόνε Βισκόντι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Οττόνε Βισκόντι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ottone Visconti (Ιταλικά)
Γέννηση1207
Ινβόριο
Θάνατος8  Αυγούστου 1295
Αββαείο του Κιαραβάλλε
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός του Μιλάνο
ΚατοικίαΜιλάνο
Χώρα πολιτογράφησηςΜιλάνο
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
ΕργοδότηςΛεόνε ντα Περέγκο
Οτταβιάνο Ουμπαλντίνι (από 1247)
Οικογένεια
ΓονείςΟυμπέρτο Βισκόντι[2][3] και Bertha (Pirovano) Visconti[3]
ΟικογένειαΟίκος των Βισκόντι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςμάχη του Ντέζιο
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑρχιεπίσκοπος Μιλάνου (1262–1295)[4][5]
ποδεστά
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

O Οτόνε, ιταλ. Ottone (1207 - 8 Αυγούστου 1295) από τον Οίκο των Βισκόντι ήταν αρχιεπίσκοπος τού Μιλάνο και ο ιδρυτής της εξουσίας των Βισκόντι στο Μιλάνο.

Ήταν γιος τού Ουμπέρτο Βισκόντι, κυρίου τού Μασσίνο, Αλμπιτσάτε και Μπεσνάτε και της Αναστασίας, που μερικές πηγές της αποδίδουν το επώνυμο Πιροβάνο. Πριν γίνει αρχιεπίσκοπος, ήταν βοηθός τού παπικού εκπροσώπου (legatus) και καρδιναλίου Οτταβιάνο Ουμπαλντίνι. Τo 1260 ήταν διοικητής (podestà) της Νοβάρα.

Το 1262 διαδέχθηκε τον Λεόνε ντα Περέγκο ως αρχιεπίσκοπος τού Μιλάνο· τον εξέλεξε ο Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄ σε αντίθεση με τον Μαρτίνο ντελλα Τόρρε και τον Μαμφρέδο των Χοενστάουφεν. Πολέμησε για την εξουσία της πόλης κατά της οικογένειας των Τορριάνι και ιδιαίτερα τού Νάπο ντελλα Τόρρε, που τού είχε αρνηθεί την πρόσβαση στο Μιλάνο και είχε νικήσει το 1276 στην Αντζέρα τον Τεομπάλντο Βισκόντι, ανιψιό τού Οττόνε. Όμως το επόμενο έτος ο Οτόνε νίκησε αποφασιστικά στη μάχη τού Ντέζιο και η νίκη αυτή ξεκίνησε την κυριαρχία των Βισκόντι επί τού Μιλάνου και της Λομβαρδίας, που κράτησε ως το 1450.

Ως αποτελεσματικός κυβερνήτης της πόλης, την εξωράισε και ενίσχυσε την οικονομία. Όταν πέρασε η ηλικία του, αποσύρθηκε στο αββαείο Κιαραβάλλε και εμπιστεύθηκε την κυριαρχία στον Ματτέο Α΄ Βισκόντι, γιο τού Τεομπάλντο. Απεβίωσε το 1295.

Προκάτοχος
Λεόνε ντα Περέγκο
Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου Διάδοχος
Ρουφίνο ντα Φισσέτο

  • Crivelli Visconti, Vittorio Urbano (1972). La nobiltà lombarda. Bologna. p. 6.