Ομάδα αίματος (μη ανθρώπινη)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα ερυθροκύτταρα των ζώων έχουν αντιγόνα κυτταρικής επιφάνειας που υφίστανται πολυμορφισμό και προκαλούν τις ομάδες αίματος. Αντιγόνα από το ανθρώπινο σύστημα ομάδων αίματος ΑΒΟ βρίσκονται επίσης σε πιθήκους και σε μαϊμούδες του Παλαιού Κόσμου, και το σύστημα έλκει την καταγωγή από τα ανθρωπoειδή.[1] Άλλο ζωικό αίμα μερικές φορές συγκολλάται (σε ποικίλα επίπεδα έντασης) με αντιδρώντα ανθρώπινης ομάδας αίματος, αλλά η δομή των αντιγόνων ομάδων αίματος στα ζώα δεν είναι πάντα πανομοιότυπη με εκείνη που συνήθως βρίσκεται στους ανθρώπους. Κατά συνέπεια, η ταξινόμηση των περισσότερων ομάδων αίματος ζώων χρησιμοποιεί διαφορετικά συστήματα ομαδοποίησης αίματος από εκείνα που χρησιμοποιούνται για την ταξινόμηση του ανθρώπινου αίματος.

Ομάδες αίματος κυνοειδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχουν περιγραφεί πάνω από 13 ομάδες αίματος κυνοειδών. Οκτώ τύποι ΣΕΑ (σκυλίσιο ερυθροκυτταρικό αντιγόνο, DEA στα αγγλικά) αναγνωρίζονται ως διεθνή πρότυπα.[2][3][4] Από αυτούς τους τύπους ΣΕΑ, οι ΣΕΑ 4 και ΣΕΑ 6 εμφανίζονται στα ερυθρά αιμοσφαίρια του ~98% των σκύλων. Οι σκύλοι με μόνο ΣΕΑ 4 ή ΣΕΑ 6 μπορούν ακολούθως να χρησιμεύσουν ως αιμοδότες για την πλειοψηφία του κυνοειδούς πληθυσμού. Οποιοσδήποτε από αυτούς τους τύπους ΣΕΑ μπορεί να διεγείρει ανοσοαπόκριση σε έναν αποδέκτη μετάγγισης αίματος, αλλά οι αντιδράσεις στον ΣΕΑ 1,1+ είναι οι σοβαρότερες.

Οι σκύλοι που είναι ΣΕΑ 1,1 θετικό (33 έως 45% του πληθυσμού) είναι καθολικοί αποδέκτες - δηλαδή μπορούν να λάβουν αίμα οποιουδήποτε τύπου χωρίς να αναμένουν αιμολυτική αντίδραση μετάγγισης που απειλεί τη ζωή. Οι σκύλοι που είναι ΣΕΑ 1,1 αρνητικό είναι καθολικοί δωρητές. Αίμα από σκύλους με ΣΕΑ 1,1 θετικό δεν πρέπει ποτέ να μεταγγίζεται σε σκύλους με ΣΕΑ 1,1 αρνητικό. Εάν είναι η πρώτη μετάγγιση του σκύλου, τα ερυθροκύτταρα που έχουν μεταγγιστεί θα έχουν συντομευμένη ζωή λόγω του σχηματισμού αλλοαντισωμάτων στα ίδια τα κύτταρα και το ζώο θα καταστεί για πάντα επιρρεπές στο αίμα ΣΕΑ 1,1 θετικό. Εάν πρόκειται για δεύτερη τέτοια μετάγγιση, απειλητικές για τη ζωή συνθήκες θα ακολουθήσουν εντός ωρών. Επιπλέον, αυτά τα αλλοαντισώματα θα είναι παρόντα στο γάλα του θηλυκού σκύλου (πρωτόγαλα) και θα επηρεάσουν δυσμενώς την υγεία των κουταβιών με ΣΕΑ 1,1 αρνητικό.[5]

Εκτός των τύπων αίματος ΣΕΑ, ο Dal είναι ένας άλλος τύπος αίματος κοινώς γνωστός σε σκύλους.

Ομάδες αίματος αιλουροειδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κοινώς αναγνωρισμένο σύστημα αίματος αιλουροειδών ορίζει τις γάτες ως Α, Β ή ΑΒ. Η συντριπτική πλειοψηφία των γατών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τύπου Α, αλλά το ποσοστό των γατών τύπου Β αυξάνεται σε άλλες χώρες, όπως η Αυστραλία.[6][7] Σε μελέτη που διεξήχθη στην Αγγλία, το 87,1% των μη καθαρόαιμων γατών ήταν τύπου Α, ενώ μόνο το 54,6% των καθαρόαιμων γατών ήταν τύπου Α.[8] Οι γάτες τύπου Α και Β έχουν φυσικώς απαντώμενα αλλοαντισώματα προς τον αντίθετο τύπο αίματος, αν και η αντίδραση των γατών τύπου Β στο αίμα τύπου Α είναι σοβαρότερη από το αντίστροφο. Με βάση αυτό, όλες οι γάτες θα πρέπει να κάνουν μια απλή εξέταση προσδιορισμού του τύπου αίματος για να καθορίσουν τον τύπο αίματός τους πριν από μετάγγιση ή ζευγάρωμα για να αποφευχθεί η αιμολυτική ασθένεια (ή νεογνική ισοερυθρόλυση). Είναι επίσης σημαντικό να ελέγχονται οι γάτες δότριες για την κατάσταση FeLV/FIV.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Segurel, L.; Thompson, E. E.; Flutre, T.; Lovstad, J.; Venkat, A.; Margulis, S. W.; Moyse, J.; Ross, S. και άλλοι. (22 October 2012). «The ABO blood group is a trans-species polymorphism in primates». Proceedings of the National Academy of Sciences 109 (45): 18493–18498. doi:10.1073/pnas.1210603109. PMID 23091028. 
  2. «Expansion of the canine A blood group system». Anim. Genet. 22 (3): 227–35. 1991. doi:10.1111/j.1365-2052.1991.tb00672.x. PMID 1928828. https://archive.org/details/sim_animal-genetics_1991_22_3/page/227. 
  3. «Canine blood groups: description of 20 specificities». Anim. Genet. 23 (6): 509–15. 1992. doi:10.1111/j.1365-2052.1992.tb00169.x. PMID 1492701. https://archive.org/details/sim_animal-genetics_1992_23_6/page/509. 
  4. «Reactivity of lichen lectins with blood typed canine erythrocytes». Res. Vet. Sci. 53 (3): 315–9. November 1992. doi:10.1016/0034-5288(92)90132-L. PMID 1465504. https://archive.org/details/sim_research-in-veterinary-science_1992-11_53_3/page/315. 
  5. «Canine Blood Typing». (DMS) Laboratories, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2011. 
  6. «Frequencies of feline blood groups in the United States». J. Am. Vet. Med. Assoc. 195 (9): 1230–2. November 1989. PMID 2584120. 
  7. «The prevalence of feline A/B blood types in the Sydney region». Aust. Vet. J. 83 (1–2): 38–44. 2005. doi:10.1111/j.1751-0813.2005.tb12190.x. PMID 15971816. 
  8. Knottenbelt, CM (March 1999). «Determination of the prevalence of feline blood types in the UK». J Small Anim Pract 40 (3): 115–118. doi:10.1111/j.1748-5827.1999.tb03051.x. PMID 10200921.