Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οι Άθλιοι (ταινία, 2012)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι Άθλιοι
ΣκηνοθεσίαΤομ Χούπερ
ΠαραγωγήUniversal Pictures
ΣενάριοΓουίλιαμ Νίκολσον
(σενάριο)
Βίκτωρ Ουγκώ
(μυθιστόρημα)
Αλέν Μπουντίλ
Κλοντ-Μισέλ Σόνμπεργκ
Χέρμπερτ Κρέτζμερ
(μιούζικαλ)
Βασισμένο σεLes Misérables και Οι Άθλιοι
ΠρωταγωνιστέςΧιου Τζάκμαν
Ράσελ Κρόου
Αν Χάθαγουεϊ
Αμάντα Σάιφρεντ
ΜουσικήΚλοντ-Μισέλ Σόνμπεργκ
ΤραγούδιClaude-Michel Schönberg
ΦωτογραφίαΝτάνι Κοέν
ΜοντάζΜέλανι Όλιβερ και Κρις Ντίκενς
Εταιρεία παραγωγήςWorking Title Films, Relativity Media και Universal Studios[1]
ΔιανομήMelbourne, UIP-Dunafilm[2], Netflix και iTunes
Πρώτη προβολή 25 Δεκεμβρίου 2012
11 Ιανουαρίου 2013
13 Φεβρουαρίου 2013
14 Φεβρουαρίου 2013 MEGA CHANNEL.
Διάρκεια157 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο[3] και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[3]
Γλώσσααγγλικά
Ακαθάριστα έσοδα$441,8 million
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Άθλιοι (αγγλικά: Les Misérables) είναι βρετανικό δραματικό μιούζικαλ παραγωγής 2012. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μιούζικαλ των Αλέν Μπουντίλ, Κλωντ-Μισέλ Σόνμπεργκ και Χέρμπερτ Κρέτζμερ, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται στο μυθιστόρημα Οι Άθλιοι του Βίκτορα Ουγκώ.[4] Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Τομ Χούπερ και το σενάριο έγραψε ο Γουίλιαμ Νίκολσον. Πρωταγωνιστούν οι Χιου Τζάκμαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χάθαγουεϊ, Αμάντα Σάιφρεντ, Σάσα Μπαρόν Κόεν, Ελένα Μπόναμ Κάρτερ, Σαμάνθα Μπαρκς, Έντι Ρέντμεϊν και Άαρον Τβέιτ. Η ταινία διηγείται την ιστορία του Γιάννη Αγιάννη, ενός πρώην φυλακισμένου που γίνεται δήμαρχος μιας πόλης της Γαλλίας. Ο Αγιάννης παίρνει υπό την προστασία του την Τιτίκα, τη νόθο κόρη της Φαντίνα και πρέπει να αποφύγει τη σύλληψη από τον Ιαβέρη, επιθεωρητή της αστυνομίας.

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 25 Δεκεμβρίου 2012 και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 11 Ιανουαρίου 2013. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς[5] και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 442,2 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[6] Απέσπασε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Χιου Τζάκμαν.[7] Βραβεύτηκε με τρεις Χρυσές Σφαίρες Καλύτερης Ταινίας - Κωμωδία/Μιούζικαλ, Α' Ανδρικού Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ και Β' Γυναικείου Ρόλου για τους Τζάκμαν και Χάθαγουεϊ αντίστοιχα.[8] Η Χάθαγουεϊ κέρδισε επίσης το Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1815, ο κατάδικος Γιάννης Αγιάννης βγαίνει με αναστολή από το δεσμοφύλακα Ιαβέρη αφού εξέτισε την ποινή του για δεκαεννιά χρόνια. Ο Επίσκοπος του Ντιν του προσφέρει φαγητό και στέγη, αλλά ο Αγιάννης κλέβει όλα τα ασημικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Συλλαμβάνεται από τις αρχές, αλλά ο Επίσκοπος λέει ότι του έδωσε τα ασημικά ως δώρο, επιτρέποντας στις αρχές να τον αφήσουν ελεύθερο. Συγκινημένος από τη γενναιοδωρία του Επισκόπου, ο Αγιάννης σπάει την αναστολή του και ορκίζεται να χτίσει μια καινούρια ζωή με νέα ταυτότητα. Ο Ιαβέρης ορκίζεται να φέρει τον δραπέτη στη δικαιοσύνη.

Οχτώ χρόνια αργότερα, ο Αγιάννης έχει γίνει εργοστασιάρχης και δήμαρχος της πόλης Μοντρέιγ. Η Φαντίνα, μία από τις εργάτριες, αποκαλύπτεται ότι στέλνει χρήματα στη νόθο κόρη της, Τιτίκα, η οποία ζει με το ζεύγος Θερναδιέρου και την κόρη τους Επονίνη, με αποτέλεσμα ο επιστάτης να την απολύσει. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να στηρίξει την κόρη της, η Φαντίνα γίνεται πόρνη. Συλλαμβάνεται από τον Ιαβέρη αφού επιτίθεται σε έναν άνδρα που τη χτύπησε αλλά τη σώζει ο Αγιάννης, ο οποίος τη βάζει σε νοσοκομείο. Αργότερα, ο Αγιάννης μαθαίνει ότι ένας άνδρας που θεωρείται ότι είναι αυτός έχει συλληφθεί. Χωρίς να μπορεί να καταδικάσει έναν αθώο άνθρωπο, ο Αγιάννης αποκαλύπτει την ταυτότητά του στο δικαστήριο πριν φύγει για το νοσοκομείο. Εκεί υπόσχεται στην ετοιμοθάνατη Φαντίνα ότι θα φροντίσει την κόρη της. Αφού δραπετεύει από τον Ιαβέρη, ο Αγιάννης βρίσκει την Τιτίκα και πληρώνει τους Θερναδιέρους να του επιτρέψουν να την πάρει μαζί του και υπόσχεται ότι θα της φέρεται σαν να είναι ο πατέρας της.

Εννέα χρόνια αργότερα, ο Ζαν Μαξιμίλιαν Λαμάρκ, ο μόνος κυβερνητικός επίσημος συμπαθής προς τους φτωχούς, κοντεύει να πεθάνει. Οι φοιτητές Μάριος Πομερσί και Ενζολωράς μαζί με τον Γαβριά συζητούν για επανάσταση. Ο Μάριος αργότερα βλέπει την Τιτίκα, τώρα μια νέα γυναίκα και αμέσως την ερωτεύεται. Εν τω μεταξύ, ο Αγιάννης αρνείται να της πει την αλήθεια για το παρελθόν του και τη μητέρα της.

Σε μια καφετέρια, ο Ενζολωράς οργανώνει μια ομάδα με ιδεαλιστές φοιτητές καθώς ανακοινώνεται ο θάνατος του Λαμάρκ. Εν τω μεταξύ, η Επονίνη, τώρα φίλη του Μάριου, τον οδηγεί στην Τιτίκα όπου οι δυο τους ομολογούν τον έρωτά τους ο ένας για τον άλλο. Η Επονίνη, συνειδητοποιώντας ότι ο κρυφός έρωτάς της για τον Μάριο δεν θα βρει ποτέ ανταπόκριση, παίρνει μέρος στην επανάσταση. Αργότερα, μια οργανωμένη ληστεία στο σπίτι του Αγιάννη, τον κάνει να πιστέψει ότι ο Ιαβέρης τον ανακάλυψε, με αποτέλεσμα να το σκάσει μαζί με την Τιτίκα. Καθώς φεύγουν ο Ενζολωράς ξεσηκώνει τους Παριζιάνους να επαναστατήσουν και ο Μάριος στέλνει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στην Τιτίκα. Την επόμενη μέρα, οι μαθητές διακόπτουν την κηδεία του Λαμάρκ και ξεκινούν την επανάσταση. Ο Ιαβέρης παριστάνει τον επαναστάτη για να τους κατασκοπεύσει αλλά γρήγορα τον ανακαλύπτει ο Γαβριάς και τον συλλαμβάνει. Στη μάχη που ακολουθεί, η Επονίνη σώζει τη ζωή του Μάριου εις βάρος της δικής της και του ομολογεί τον έρωτά της καθώς πεθαίνει. Ο Αγιάννης παίρνει στα χέρια του το γράμμα του Μάριου και πηγαίνει να τον προστατέψει. Αφού σώζει τον Ενζολωρά, του επιτρέπεται να εκτελέσει τον Ιαβέρη. Ωστόσο, όταν μένουν οι δυο τους, ο Αγιάννης ελευθερώνει τον Ιαβέρη, λέγοντάς του να τρέξει.

Με τους Παριζιάνους να λαμβάνουν μέρος στην επανάσταση, οι μαθητές είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι θανάτου. Όλοι σκοτώνονται εκτός από το Μάριο, ο οποίος σώζεται από τον Αγιάννη όταν αυτός σέρνει το αναίσθητο σώμα του στους υπονόμους. Στην έξοδο του υπονόμου, ο Αγιάννης κουβαλώντας το Μάριο, βλέπει μπροστά του τον Ιαβέρη. Ο Ιαβέρης απειλεί να πυροβολήσει τον Αγιάννη αν αρνηθεί να παραδοθεί αλλά ο Αγιάννης τον αγνοεί. Αδύναμος να συμφιλιώσει τη σύγκρουση μεταξύ του κοινωνικού και του ηθικού καθήκοντός του, ο Ιαβέρης αυτοκτονεί.

Αργότερα, ο Μάριος θρηνεί για τους φίλους του αλλά η Τιτίκα τον παρηγορεί. Αποκαλύπτοντας το παρελθόν του στο Μάριο, ο Αγιάννης του λέει ότι πρέπει να φύγει επειδή η παρουσία του αποτελεί κίνδυνο για την Τιτίκα και κάνει το Μάριο να του υποσχεθεί να μην της πει ποτέ την αλήθεια. Ο Μάριος παντρεύεται με την Τιτίκα. Οι Θερναδιέροι πηγαίνουν στη δεξίωση και αποκαλύπτουν ότι είδαν τον Αγιάννη να κουβαλά ένα πτώμα στους υπονόμους. Ο Θερναδιέρος δείχνει στον Μάριο το δαχτυλίδι που έκλεψε ως "απόδειξη". Αναγνωρίζοντας το δαχτυλίδι, ο Μάριος συνειδητοποιεί ότι ο Αγιάννης του έσωσε τη ζωή. Τότε, μαζί με την Τιτίκα, φεύγουν να τον βρουν.

Ενώ ο Αγιάννης κάθεται ετοιμοθάνατος σε ένα τοπικό μοναστήρι, αντιλαμβάνεται το πνεύμα της Φαντίνα η οποία εμφανίζεται για τον πάει στον Παράδεισο. Η Τιτίκα και ο Μάριος τον αποχαιρετούν. Ο Αγιάννης ομολογεί στην Τιτίκα το παρελθόν του και ενώνεται με τα πνεύματα της Φαντίνας, του Επισκόπου, της Επονίνης, του Γαβριά και των άλλων επαναστατών.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, ο Άλαν Πάρκερ θεωρήθηκε πιθανός να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική προσαρμογή του μιούζικαλ Οι Άθλιοι. Ωστόσο το 1991, ο Μπρους Μπέρσφορντ υπέγραψε να τη σκηνοθετήσει.[9] Το 1992, ο παραγωγός Κάμερον Μάκιντος ανακοίνωσε ότι την παραγωγή της ταινίας θα κάνει η Tri-Star Pictures.[10] Ωστόσο, το πρότζεκτ δεν υλοποιήθηκε και παρέμεινε στο στάδιο της ανάπτυξης για χρόνια. Το 2005, ο Μάκιντος επιβεβαίωσε ότι αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για την κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ. Ο Μάκιντος είπε ότι ήθελε την ταινία να τη σκηνοθετήσει κάποιος με όραμα.[11] Το Μάρτιο του 2011, ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ μπήκε σε διαπραγματεύσεις για να σκηνοθετήσει την ταινία σε σενάριο του Γουίλιαμ Νίκολσον και σε παραγωγή του Κάμερον Μάκιντος.[12] Τον Ιούνιο του 2011, η εταιρία Working Title Films και ο Μάκιντος ξεκίνησαν την παραγωγή με τα γυρίσματα της ταινίας να ξεκινάνε το 2012.[13] Τον ίδιο μήνα, ο Χιου Τζάκμαν άρχισε διαπραγματεύσεις για να πρωταγωνιστήσει υποδυόμενος τον Γιάννη Αγιάννη και ο Πολ Μπέτανι τον Ιαβέρη.[14][15]

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο Τζάκμαν πήρε το ρόλο του Γιάννη Αγιάννη και ο Ράσελ Κρόου το ρόλο του Ιαβέρη.[16] Τον επόμενο μήνα ο Μάκιντος επιβεβαίωσε ότι το ρόλο της Φαντίνα θα υποδυθεί η Αν Χάθαγουεϊ.[17] Το Νοέμβριο του 2011, ο Έντι Ρέντμεϊν πήρε το ρόλο του Μάριο Πομερσί.[18] Επίσης ανακοινώθηκε υποψήφιες για το ρόλο της Επονίνης είναι οι Λία Μισέλ, Τέιλορ Σουίφτ, Σκάρλετ Τζοχάνσον και Έβαν Ρέιτσελ Γουντ.[19] Λίγο καιρό αργότερα, στο Σάσα Μπαρόν Κόεν δόθηκε ο ρόλος του Θερναδιέρο.[20] Τον Ιανουάριο του 2012, προτάθηκε στην Αμάντα Σάιφρεντ ο ρόλος της Τιτίκα[21] και στην Τέιλορ Σουίφτ ο ρόλος της Επονίνης.[22][23] Ωστόσο, η Σουίφτ αποκάλυψε ότι ποτέ δεν της έγινε επίσημα πρόταση.[24][25] Μέρες αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι την Τιτίκα θα υποδυθεί η Σάιφρεντ και η Ελένα Μπόναμ Κάρτερ την Κυρία Θερναδιέρο.[26]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 61.000.000 δολάρια[6], η ταινία Οι Άθλιοι έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 3η θέση με 27,2 εκατομμύρια δολάρια.[6] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 148,8 εκατομμύρια δολάρια ενώ στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 293,4 εκατομμύρια δολάρια.[6] Παγκοσμίως απέφερε 442,9 εκατομμύρια δολάρια.[6]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[7] Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα
Α' Ανδρικού Ρόλου Χιου Τζάκμαν Υποψηφιότητα
Β' Γυναικείου Ρόλου Αν Χάθαγουεϊ Νίκη
Ήχος Άντι Νέλσον, Μαρκ Πάτερσον Νίκη
Σχεδιασμός Παραγωγής Ιβ Στιούαρτ & Άννα Λιντς-Ρόμπινσον Υποψηφιότητα
Σχεδιασμός Κοστουμιών Πάκο Ντελγκάντο Υποψηφιότητα
Μακιγιάζ & Κομμώσεις Λίζα Γουέστκοτ & Τζούλι Ντάρτνελ Νίκη
Τραγούδι (Suddenly) Κλοντ-Μισέλ Σόνμπεργκ, Χέρμπερτ Κρέτζμερ & Αλέν Μπουμπλίλ Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[8] Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ Νίκη
Α' Ανδρικού Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ Χιου Τζάκμαν Νίκη
Β' Γυναικείου Ρόλου Αν Χάθαγουεϊ Νίκη
Τραγούδι (Suddenly) Κλοντ-Μισέλ Σόνμπεργκ, Χέρμπερτ Κρέτζμερ & Αλέν Μπουμπλίλ Υποψηφιότητα
Screen Actors Guild Awards[27] Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Χιου Τζάκμαν Υποψηφιότητα
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Αν Χάθαγουεϊ Νίκη
Καλύτερη Ερμηνεία από Καστ Υποψηφιότητα
Καλύτερη Ερμηνεία από Κασκαντέρ Υποψηφιότητα
BAFTA[28] Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα
Α' Ανδρικού Ρόλου Χιου Τζάκμαν Υποψηφιότητα
Β' Γυναικείου Ρόλου Αν Χάθαγουεϊ Νίκη
Καλύτερη Βρετανική Ταινία Υποψηφιότητα
Φωτογραφία Ντάνι Κόεν Υποψηφιότητα
Ήχος Σάιμον Χέιζ, Άντι Νέλσον, Μαρκ Πάτερσον, Τζόναθαν Άλεν, Λι Γουάλπολ & Τζον Γουόρχερστ Νίκη
Σχεδιασμός Παραγωγής Ιβ Στιούαρτ & Άννα Λιντς-Ρόμπινσον Νίκη
Σχεδιασμός Κοστουμιών Πάκο Ντελγκάντο Υποψηφιότητα
Μακιγιάζ & Κομμώσεις Λίζα Γουέστκοτ Νίκη

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ web.archive.org/web/20131015071611/http://www.universalpicturesawards.com/assets/lesmis/pdf/LESMISProductionNotes.pdf.
  2. ↑ nmhh.hu/dokumentum/198182/terjesztett_filmalkotasok_art_filmek_nyilvantartasa.xlsx.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Academy Awards Database. 4550. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2020.
  4. ↑ Dave Karger (19 Αυγούστου 2012). «Les Misérables (2012)». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  5. ↑ «Οι Άθλιοι στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 «Οι Άθλιοι στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2012. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «85th Academy Awards Nominations». oscar.go.com. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «70th Golden Globe Awards - Nominations». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2012. 
  9. ↑ Schaefer, Stephen (18 Οκτωβρίου 1991). «Musical Chairs – Turning Musicals into Film – 'Les Miserables', 'Cats', and 'Phantom of the Opera' Have Had a Hard Time Making It to the Big Screen». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-19. https://web.archive.org/web/20121019003623/http://www.ew.com/ew/article/0,,315865,00.html. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  10. ↑ Press release (12 Φεβρουαρίου 1992). «Cameron Mackintosh's Production of Les Misérables Celebrates Its 2,000th Performance on Thursday, March 5 and Its Fifth Anniversary». LesMis.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  11. ↑ «Les Miserables Hits Hollywood». ContactMusic.com. 2 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  12. ↑ «Hooper to direct 'Les Miserables'». Times of India. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-22. https://archive.today/20120722185945/http://timesofindia.indiatimes.com/entertainment/hollywood/news-interviews/Hooper-to-direct-Les-Miserables/articleshow/7791731.cms. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  13. ↑ Bamigboye, Baz (17 Ιουνίου 2011). «Miss Daisy hits the West End». Daily Mail (London). http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2004473/Miss-Daisy-hits-West-End-James-Earl-Jones-Vanessa-Redgrave.html#ixzz1PWHa5Rqr. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  14. ↑ Kit, Borys (15 Ιουνίου 2011). «Hugh Jackman in Talks to Star in 'Les Miserables' Adaptation». The Hollywood Reporter. http://www.hollywoodreporter.com/news/hugh-jackman-talks-star-les-202114. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  15. ↑ Fleming, Mike. «If Hugh Jackman Plays Jean Valjean, Will Paul Bettany Play Javert In 'Les Miserables'?». Deadline.com. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  16. ↑ Jones, Kenneth (9 Σεπτεμβρίου 2011). «Hugh Jackman Is Russell Crowe's Quarry in Les Miserables Film». Playbill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  17. ↑ «Cameron Mackintosh Confirms Anne Hathaway for LES MISÉRABLES Film». BroadwayWorld.com (Wisdom Digital Media). 17 Οκτωβρίου 2011. http://broadwayworld.com/article/Cameron-Mackintosh-Confirms-Anne-Hathaway-for-LES-MISRABLES-Film-20111017. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  18. ↑ Labrecque, Jeff (1 Νοεμβρίου 2011). «Eddie Redmayne lands 'Les Miserables' role». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-09. https://web.archive.org/web/20141109233510/http://insidemovies.ew.com/2011/11/01/eddie-redmayne-les-miserables/. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  19. ↑ «'Les Miserables' Competition: Taylor Swift, Lea Michele, Scarlett Johansson & Evan Rachel Wood». The Huffington Post. 30 Νοεμβρίου 2011. http://www.huffingtonpost.com/2011/11/30/les-miserables-competition_n_1121112.html. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  20. ↑ Smart, Gordon (26 Φεβρουαρίου 2012). «Sacha Baron Cohen Lands Part in Les Miserables». The Sun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-09. https://web.archive.org/web/20141109223841/http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/film/3985581/Sacha-Baron-Cohen-lands-part-in-Les-Misrables.html. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  21. ↑ Brown, Todd (3 Ιανουαρίου 2012). «Breaking: Amanda Seyfried Offered Cosette in Tom Hooper's Les Miserables». TwitchFilm.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  22. ↑ Mann, Camille (4 Ιανουαρίου 2012). «Taylor Swift reportedly offered role of Eponine in 'Les Mis' film». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-02. https://archive.today/20130102040741/http://www.cbsnews.com/8301-31749_162-57352071-10391698/taylor-swift-reportedly-offered-role-of-eponine-in-les-mis-film/. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  23. ↑ «Amanda Seyfried & Taylor Swift Complete LES MISERABLES Film Cast». BroadwayWorld.com (Wisdom Digital Media). 3 Ιανουαρίου 2012. http://broadwayworld.com/article/Amanda-Seyfried-Taylor-Swift-Complete-LES-MISERABLES-Film-Cast-20120103. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  24. ↑ «Taylor Swift Not Bothered About Losing Les Mis Role». ShowbizSpy.com. 19 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  25. ↑ Malkin, Marc· Malec, Brett (19 Φεβρουαρίου 2012). «Whitney Houston: "She Was Relatable," Says Taylor Swift». EOnline.com. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  26. ↑ Fowler, Tara; Reynolds, Simon (11 Ιανουαρίου 2012). «'Les Misérables' has an amazing cast, says Eddie Redmayne». Digital Spy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-10-24. https://web.archive.org/web/20151024200838/http://www.digitalspy.co.uk/movies/news/a359609/les-miserables-has-an-amazing-cast-says-eddie-redmayne-video.html. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012. 
  27. ↑ «The 19th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2012. 
  28. ↑ «British Academy Film Awards Nominations in 2013». bafta.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οι_Άθλιοι_(ταινία,_2012)&oldid=10851293"