Ντέγιαν Μάνιακ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέγιαν Μάνιακ
βοϊβόδας
Σχέδιο κτιτορικής σύνθεσης από το Κουτσέβιστε, φερόμενο ως αναπαράσταση του βοϊβόδα Ντέγιαν και της συζύγου του, στα δεξιά.
Τίτλοι και προσφωνήσεις
Σύζυγος(πιθανώς) Βλαντισλάβα
Απόγονοι
(πιθανώς) Γιόβαν και Ντμίταρ
ΘρήσκευμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός

Ο Ντέγιαν Μάνιακ (σερβικά κυριλλικά: Дејан Мањак‎‎, fl. 1333) ήταν ευγενής στην υπηρεσία του Βασιλέα της Σερβίας, Στέφαν Ντούσαν, η μοναδική αναφορά προς το πρόσωπο του οποίου γίνεται εντός χάρτας χρονολογούμενης από τις 22 Ιανουαρίου 1333,[1] εντός της οποίας ο Στέφαν Ντούσαν επισήμως πούλησε το Στον και την Πρέβλακα στη Βενετική Δημοκρατία.[2][3] Βάση της σχετικής σειράς κατά την οποία οι μάρτυρες παρουσιάζονται, ο βοϊβόδας Ντέγιαν ήταν κατώτερου βαθμού από τον στάβιλατς Μίλος.[4]

Κ. Γ. Γίρετσεκ ανάφερε πως ο Ντέγιαν Μάνιακ ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον Ντέγιαν, τον σεβαστοκράτορα του Ντούσαν.[2][5]

Σύμφωνα με δύο τοιχογραφικές συνθέσεις οι οποίες χρονολογούνται μεταξύ του 1332 και του 1337 στο Μοναστήρι του Κουτσέβιστε, στον νάρθηκα, στον βόρειο και νότιο τοίχο, ο Ντέγιαν είχε σύζυγο, την Βλαντισλάβα, και δύο υιούς, τους Γιόβαν και Ντμίταρ. Ο Ντέγιαν αναπαριστάται στον νότιο τοίχο, μαζί με την σύζυγό του, στεκούμενος δίπλα στον Στέφαν Ντούσαν και την σύζυγό του, Γιελένα.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το επίθετό του είναι, επίσης, δυνατό να αποδοθεί ως Μάνακ (Манак) ή Μάνιακις (Манијакис).[6] Είναι άγνωστο εάν το Μάνιακ ήταν δημώνυμο ή πραγματικό επίθετο.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Σερβικά) Pantelija Slavkov Srećković (1888). Istorija srpskoga naroda: Vreme kraljevstva i carstva (1159-1367). Kraljevsko-srpska drž. štamparija. Повеља потписана у Полoгу 1333 Јан. 22, где су били: епискуп призренски Арсеније, Казнац Балдовни, војвода Градислав, жупан Вратко, кнез Гргур Курјаковић, Ставилац Милош, војвода Дејан Мањак (Мuиљкњ), 
  2. 2,0 2,1 (Σερβικά) Mihaljčić, Rade (1989), Kraj srpskog carstva, Belgrade: Beogradski izdavačko-grafički zavod, σελ. 67, https://books.google.com/books?id=V3FpAAAAMAAJ 
  3. Istorisko Društvo NR Srbije 1953, "Војвода Дејан Мањак је поменут у повељи краља Стесрана Душана којом је овај уступио Дубровчанима Стонски Рат и Превлаку", σελ. 16.
  4. (Σερβικά) Srpska akademija nauka i umetnosti (2007). Glas. 408-410. σελ. 18. Нижи по рангу од ставилца био је војвода Дејан Манијакис или Мањак, после њега поменут је Градислав Сушеница, који у латинској исправи има титулу „ставилца", што не мора бити тачно. На крају овог списка налазе се чланови ... 
  5. (Σερβικά) Istorijski glasnik. Naučna knjiga. 1953. σελ. 17. Она би се могла усвојити чак и у случају да се одбаци његова сугестија да су војвода Дејан Мањак и севастократор Дејан иста личност. 
  6. Blagojević 2001, σελίδες 48, 211.
  7. Српско учено друштво (1884). Гласник Српскога ученог друштва ... Дејан дакле носи презиме Мањак, да ли од земљописног места или од презимена, то је друго питање. Главно је то, да овда 1333. г. он није био никакав сродник Душану и да је имао чин 4 степена т.ј. војвода. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]