Νικόλαος Γεωργαντής

Νικόλαος Γεωργαντής
Γέννηση	1883 Αθήνα
Θάνατος	1947
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Σπουδές	Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ και Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Ιδιότητα	γλύπτης
Σύζυγος	Ελένη Γεωργαντή Βοζίκη
Τέκνα	Λουκία Γεωργαντή
Σημαντικά έργα	Δημήτρης Καμπούρογλου, Δημήτριος Παπανικολής, Νικόλαος Πλανάς, Προτομή Δημοσθένη, Παιανία, Προτομή του Παναγιώτη Αραβαντινού, Ιωάννινα, Προτομή του Αναστάσιου Ζωσιμά, Ιωάννινα, Ανδριάντας Κωνσταντίνου Α, Κορωπί, Προτομή του Σπ. Κοντογιάννη, Μεσολόγγι, Προτομή του Θεοδόσιου Ζωσιμά, Ιωάννινα, Ηρώο πεσόντων, Καρδίτσα, Προτομή του Καραϊσκάκη, Αράχωβα, Προτομή του Κώστα Κρυστάλλη, Λάρισα, Προτομή, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Καρδίτσα και Μνημείο του Μελέτιου Βασιλείου, Ασπρόπυργος

Ταφικό μνημείο του ποιητή Γεωργίου Σουρή, Α' Κοιμητήριο Αθηνών. Έργο του Ν. Γεωργαντή.

Ο Νικόλαος Γεωργαντής (1883-1947) ήταν Έλληνας γλύπτης, ο οποίος γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με δάσκαλο τον Γεώργιο Βρούτο. Στη συνέχεια τελειοποίησε τις σπουδές του στην Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ (Académie de la Grande Chaumière) και τη Σχολή Καλών Τεχνών (École des Beaux–Arts) στο Παρίσι.

Ο Νικόλαος Γεωργαντής ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και είχε χρηματίσει πρόεδρος του Επαγγελματικού Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου ως το θάνατό του, το 1947. Τιμήθηκε με το παράσημο των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου. Κόρη του Νικολάου Γεωργαντή ήταν η γλύπτρια Λουκία Γεωργαντή (1919 – 2001).

Ο Γεωργαντής επιδόθηκε κυρίως στην κατασκευή ταφικών μνημείων και ηρώων, αλλά είχε φιλοτεχνήσει επίσης ανδριάντες και προτομές. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του περιλαμβάνονται:

Ταφικά μνημεία, Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών:

Ευτυχίας Μοσχονά (1909), Κωνσταντίνου Κανάρη Κομνηνού, Δημ. Ματθαιόπουλου, Οικογ. Λευκαδηνού, Οικογ, Βλάχου (1918), Οικογ. Π. Πιττακού, Οικογ. Λεμπέση, αλλά και το ταφικό μνημείο του ίδιου του γλύπτη Νικολάου Γεωργαντή, το οποίο κοσμείται με το συμβολικό γλυπτό του «Ψυχή».

Εντυπωσιακά και με ρεαλιστικό τρόπο αποδίδει τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του ποιητή Γεωργίου Σουρή (1932), στην μαρμάρινη προτομή που ο Γεωργαντής έχει φιλοτεχνήσει στον τάφο του.

Ταφικό μνημείο οικογ. Λαγκαδά (1927) το οποίο μεταφέρθηκε στο Νεκροταφείο Πύργου Σαντορίνης.

Προτομές:

• Προτομή του Αθηναιογράφου Δημήτρη Καμπούρογλου (1936, μάρμαρο, Πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας, Πλάκα). Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 19 Απριλίου 1936 από τον τότε Δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Κοτζιά, παρουσία και του ίδιου του Καμπούρογλου.

• Προτομή του αρχαίου ρήτορα Δημοσθένη (1938, μάρμαρο, Παιανία Αττικής).

• Προτομή Δημήτρη Παπανικολή (μάρμαρο, Αθήνα – Πεδίον του Άρεως).

Ηρώα:

• Ηρώο των πεσόντων στους πολέμους 1912 – 1921 (1923, Μαρούσι Αττικής).

• Μνημείο Εφέδρου Αξιωματικού (1972, Αθήνα – Προαύλιο Δικαστηρίων Σχολής Ευελπίδων). Είναι αφιερωμένο στους έφεδρους αξιωματικούς που έπεσαν στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912 – 1913.

Ανάμεσα σ’ ένα πλήθος άλλων έργων του Γεωργαντή περιλαμβάνονται:

• Στήλη του ιερέα Νικολάου Πλανά (Νάξος 1851 – Αθήνα 1932), φιλοτεχνημένη το 1940, η οποία βρίσκεται σήμερα στον περίβολο του Ναού Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού, Αθήνα – οδός Βουλιαγμένης.

Ταφικό μνημείο Κοιμητήριο Πύργου Σαντορίνης. Εργο του Νικολάου Γεωργαντή (1927)

• «Ο ΄Αστεγος», «Ο Μαστρο-Χρήστος», «Η Δύναμη της ύλης», «Αγρυπνούν πνεύμα», «Ο Κίτσος και το Γεωργάκι», «Απ’ τ’ Αλώνι στ’ Αλέτρι» κ. ά.

Πηγές

• Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», τόμ. 5ος, σελ. 304, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981.

• Ζέττα Αντωνοπούλου: «Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια γλυπτική 1834 – 2004», σσ. 84, 92, 98, 121, 122 & 201, α΄ έκδοση, Εκδόσεις «Ποταμός», Αθήνα, 2003.