Νευρωτισμός

Στον κλάδο της ψυχολογίας, ο νευρωτισμός θεωρείται βασικό στοιχείο της προσωπικότητας. Για παράδειγμα, στην θεωρία με τα πέντε βασικά γνωρίσματα της προσωπικότητας, τα άτομα που παρουσίαζαν σε υψηλότερο βαθμό τον νευρωτισμό είναι πιο πιθανό να είναι ευμετάβλητα και να βιώνουν συναισθήματα όπως άγχος, ανησυχία, φόβο, θυμό, απογοήτευση, φθόνο, ζήλια, ενοχή, κατάθλιψη και μοναξιά.^[1] Αυτά τα άτομα θεωρείται ότι ανταποκρίνονται χειρότερα στους στρεσογόνους παράγοντες και είναι πιο πιθανό να ερμηνεύουν τις συνηθισμένες καταστάσεις, όπως τις μικρές απογοητεύσεις, ως απελπιστικά δύσκολες καταστάσεις. Τα άτομα αυτά περιγράφονται συχνά ως αυτοσυνείδητα και ντροπαλά και τείνουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα απέναντι σε προτροπές και καθυστερούν να νιώσουν ικανοποίηση.

Άτομα με υψηλό δείκτη νευρωτισμού θεωρείται ότι κινδυνεύουν να αναπτύξουν κοινές ψυχικές διαταραχές (διαταραχές άγχους, διαταραχές στην διάθεση, διαταραχές στην χρήση ουσιών)^[2]^[3] αλλά και συμπτώματα που παραδοσιακά αναφέρονται ως "νευρώσεις".^[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Development and Validation of an International English Big-Five Mini-Markers» (στα αγγλικά). Personality and Individual Differences 45 (6): 542–548. 2008-10-01. doi:10.1016/j.paid.2008.06.013. ISSN 0191-8869. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886908002195.
↑ Jeronimus, B. F.; Kotov, R.; Riese, H.; Ormel, J. (2016-08-15). Neuroticism's prospective association with mental disorders halves after adjustment for baseline symptoms and psychiatric history, but the adjusted association hardly decays with time: a meta-analysis on 59 longitudinal/prospective studies with 443 313 participants. doi:10.1017/s0033291716001653. https://zenodo.org/record/895885#.YLW6fKgzZPY.
↑ Ormel, Johan; Jeronimus, Bertus F.; Kotov, Roman; Riese, Harriëtte; Bos, Elisabeth H.; Hankin, Benjamin; Rosmalen, Judith G. M.; Oldehinkel, Albertine J. (2013-7). «Neuroticism and Common Mental Disorders: Meaning and Utility of a Complex Relationship». Clinical psychology review 33 (5): 686–697. doi:10.1016/j.cpr.2013.04.003. ISSN 0272-7358. PMID 23702592. PMC 4382368. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4382368/.
↑ Carducci, Bernardo J. (9 Μαρτίου 2009). The Psychology of Personality: Viewpoints, Research, and Applications. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-3635-8.

[1] «Development and Validation of an International English Big-Five Mini-Markers» (στα αγγλικά). Personality and Individual Differences 45 (6): 542–548. 2008-10-01. doi:10.1016/j.paid.2008.06.013. ISSN 0191-8869. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886908002195.

[2] Jeronimus, B. F.; Kotov, R.; Riese, H.; Ormel, J. (2016-08-15). Neuroticism's prospective association with mental disorders halves after adjustment for baseline symptoms and psychiatric history, but the adjusted association hardly decays with time: a meta-analysis on 59 longitudinal/prospective studies with 443 313 participants. doi:10.1017/s0033291716001653. https://zenodo.org/record/895885#.YLW6fKgzZPY.

[3] Ormel, Johan; Jeronimus, Bertus F.; Kotov, Roman; Riese, Harriëtte; Bos, Elisabeth H.; Hankin, Benjamin; Rosmalen, Judith G. M.; Oldehinkel, Albertine J. (2013-7). «Neuroticism and Common Mental Disorders: Meaning and Utility of a Complex Relationship». Clinical psychology review 33 (5): 686–697. doi:10.1016/j.cpr.2013.04.003. ISSN 0272-7358. PMID 23702592. PMC 4382368. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4382368/.

[4] Carducci, Bernardo J. (9 Μαρτίου 2009). The Psychology of Personality: Viewpoints, Research, and Applications. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-3635-8.

[1]

[2]

[3]

[4]