Μπορίς Λισούνοφ
| Μπορίς Λισούνοφ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Αυγούστου 1898 Narimanovsky District |
| Θάνατος | 3 Νοεμβρίου 1946 |
| Τόπος ταφής | κοιμητήριο Ντονσκόι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Ακαδημία Μηχανικών Πολεμικής Αεροπορίας Ζουκόφσκι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | flight engineer μηχανικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Λένιν τάγμα του Ερυθρού Αστέρα |
Ο Μπορίς Πάβλοβιτς Λισούνοφ (ρωσικά: Борис Павлович Лисунов 19 Αυγούστου 1898 – 3 Νοεμβρίου 1946) ήταν Σοβιετικός αεροναυπηγός.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λισούνοφ γεννήθηκε στη Ντουρνόφσκαγια μια στάνιτσα στο Κυβερνείο του Αστραχάν της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του ήταν Κοζάκος αξιωματικός.
Το 1918 τελείωσε το σχολείο στο Σαράτοφ και πήγε στη Μόσχα όπου φοίτησε στην Ακαδημία της Πολεμικής Αεροπορίας «Ζουκόφσκι». Εκεί ανέπτυξε φιλία με τον Σεργκέι Ιλιούσιν, ο οποίος τις επόμενες δεκαετίες εξελίχθηκε σε έναν από τους εξέχοντες αεροναυπηγούς της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1926 ο Λισούνοφ υπηρέτησε ως μηχανικός αεροσκαφών σε μονάδες της Σοβιετικής Πολεμικής Αεροπορίας ενώ σταδιακά εξελίχθηκε και εν τέλει ανέλαβε επικεφαλής μηχανικός στο Εργοστάσιο Αεροσκαφών Νο. 39 στο Χάρκοβο.[1]
Τον Νοέμβριο του 1936 ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο εργοστάσιο της εταιρείας Douglas στην Καλιφόρνια. Σκοπός ήταν να οργανωθεί η κατόπιν αδείας παραγωγή του μεταγωγικού αεροσκάφους DC-3 στην ΕΣΣΔ. Στα 1936-1939 ο Λισούνοφ κατέγραψε και τεκμηρίωσε όλα τα τμήματα και τα εξαρτήματα του αεροσκάφους καθώς και του αναγκαίου για την παραγωγή του εξοπλισμού. Επίσης καταγράφηκαν όλες οι αναγκαίες διαδικασίες για την χρήση και υποστήριξη των αεροσκαφών αφού εντάσσονταν σε υπηρεσία.[2] Από κοινού με τον επικεφαλής του, τον Βλαντίμιρ Mιάσιστσεφ, ο Λισούνοφ ξεκίνησε την διαδικασία ένταξης του DC-3 σε παραγωγή. Μεγάλο μέρος της προετοιμασίας αφορούσε στην μετατροπή των μονάδων μέτρησης στα τεχνικά σχέδια και την σχετιζόμενη τεκμηρίωση στο μετρικό σύστημα.[3]
Στις 27 Ιανουαρίου 1938 ο Λισούνοφ ανέλαβε τεχνικός διευθυντής στο Εργοστάσιο Αεροσκαφών Νο. 84 στο Χίμκι, στα περίχωρα της Μόσχας. Έπειτα από την σύλληψη του Mιάσιστσεφ, ανέλαβε επικεφαλής ανάπτυξης του όλου προγράμματος εγχώριας παραγωγής του DC-3 και η σοβιετική εκδοχή του αεροσκάφους ονομάστηκε Lisunov Li-2. Τα Li-2 χρησιμοποιήθηκαν από την πολεμική αλλά και την πολιτική αεροπορία και η παραγωγή τους άρχισε το 1939 και συνεχίστηκε μέχρι το 1952, καθιστώντας τον συγκεκριμένο τύπο το πιο κοινό σοβιετικό επιβατηγό αεροσκάφος της δεκαετίας του 1940.[2]
Τον Σεπτέμβριο του 1941, ενώ η γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ ήταν πλέον σε πλήρη εξέλιξη και τα ναζιστικά στρατεύματα πλησίαζαν την ίδια την Μόσχα, ο Λισούνοφ επέβλεψε την ταχύτατη μεταφορά του εργοστασίου αεροσκαφών από την περιοχή της Μόσχας στην Τασκένδη. Σύντομα το νέο εργοστάσιο κατέστη λειτουργικό και συνέχισε την παραγωγή των Li-2 για τις ανάγκες της πολεμικής προσπάθειας.[4][5]
Ο Λισούνοφ υπέστη καρδιακή προσβολή και απεβίωσε το 1946. Λίγο πριν τον θάνατό του είχε αναλάβει διευθυντική θέση στο Υπουργείο Αεροπορικής Βιομηχανίας και του είχαν απονεμηθεί το Τάγμα του Λένιν καθώς και το Τάγμα του Ερυθρού Αστέρα ως αναγνώριση της επιτυχημένης υλοποίησης του προγράμματος του Li-2.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Горбунов Николай Петрович. Штрихи к биографии авиаконструктора Б.П.Лисунова. Вестник Астраханского казачьего войска (8 мая 1997).
- ↑ 2,0 2,1 Лисунов Борис Павлович (1898-1946) - Отечественные бомбардировщики 1945-2000 (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2011.
- ↑ Л.Л.Селяков. Тернистый путь в никуда. Записки авиаконструктора. - М.: 4 - филиал Воениздата, М. 1997 г. - 256 с., ил., гр.
- ↑ Газиев, Радик. Авиаконструктор Б. П. Лисунов. К 120-летию со дня его рождения (10.12.2018)
- ↑ Торопицын В.Л. Лисунов Борис Павлович (1898-1946), потомственный казак, авиаинженер-полковник, организатор серийного производства самолета ЛИ-2 // V-e Бирюковские чтения: Материалы Бирюковских чтений (13 сентября 2013 года). — Астрахань: Государственное предприятие Астраханской области «Издательско-полиграфический комплекс «Волга», 2013. - с.. — 2013. — (ISBN 978-5-98066-145-8)
