Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Στάραϊα Ρούσα)
Συντεταγμένες: 57°59′38″N 31°21′40″E / 57.99389°N 31.36111°E
| Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος | |
|---|---|
| Спасо-Преображенский монастырь | |
 Πανοραμική άποψη των εκκλησιών: της Εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (αριστερά), της Εκκλησίας της Γεννήσεως του Χριστού (μέσον) και της Εκκλησίας των Εισοδίων της Θεοτόκου (δεξιά, όπισθεν των δέντρων). | |
 | |
| Είδος | μοναστήρι και ορόσημο |
| Διεύθυνση | Монастырская пл., 1 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 57°59′38″N 31°21′39″E |
| Θρήσκευμα | Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Επαρχία του Νόβγκοροντ |
| Διοικητική υπαγωγή | Στάραϊα Ρούσα |
| Τοποθεσία | Στάραϊα Ρούσα |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 1192[1] |
| Προστασία | μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (ρωσικά: Спасо-Преображенский монастырь) είναι πρώην ρωσικό ορθόδοξο μοναστήρι, ιδρυθέν το 1192. Το μοναστήρι βρίσκεται εντός της πόλεως της Στάραϊα Ρούσα, επί της δεξιάς όχθης του Ποταμού Πόλιστ. Σήμερα, αποτελεί την έδρα του Δημοτικού Μουσείου της Στάραϊα Ρούσα.[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 1192 από τον Μαρτίρι Ρουσάνιν, ο οποίος και προχώρησε στην ανέγερση της ξύλινης Εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκείνη την περίοδο, η περιοχή τελούσε υπό τον έλεγχο της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ, ενώ η καατσκευή της εκκλησίας εγκρίθηκε από τον Γκριγκόρι, Αρχιεπίσκοπο του Νόβγκοροντ. Το 1193, ο ίδιος ο Μαρτίρι προβιβάστηκε ως Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ και του Πσκοφ. Πιθανώς, η ξύλινη εκκλησία κάηκε, ενώ, το 1198, ο Μαρτίρι προχώρησε στην ανέγερση της λιθόδμητης Εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, η οποία και σώζεται έως σήμερα. Το 1442, η εκκλησία ανακατασκευάστηκε σε σημαντικό βαθμό.[4] Μεταξύ του 1611 και του 1615, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ίνγκριας, η Στάραϊα Ρούσα, καθώς και, πιο συγκεκριμένα, το μοναστήρι, κατελήφθησαν από σουηδικά στρατεύματα.[5] Το μοναστήρι υπέστη σημαντικές ζημιές, ενώ, στη συνέχεια, στα μέσα του 17ου αιώνα, ανακατασκευάστηκε. Ως συνέπεια των συγκεκριμένων εργασιών, η Εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος υπέστη σημαντικές τροποποιήσεις. Ορισμένες εκ των υπαρχόντων εκκλησιών ανεγέρθηκαν κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα. Τα εξωτερικά τείχη και οι πύργοι του μοναστηριού χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα. Έπειτα από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, το μοναστήρι καταργήθηκε, ενώ τα κτίριά του υπέστησαν σημαντικές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια, η πλειοψηφία εκ των κελιών των μοναχών κατεδαφίστηκαν.[6]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το παλαιότερα χρονολογικά κτίριο του μοναστηριού είναι ο Καθεδρικός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίο ανεγέρθηκε το 1198 από τον Μαρτίρι, ενώ, στη συνέχεια, ανακατασκευάστηκε πλήρως το 1442, με συνέπεια μόνον τα κατώτερα τμήματα των τοιχωμάτων του να σώζονται από τον 12ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1620, μετά το πέρας της σουηδικής περιόδου κατοχής, ανακατασκευάστηκε εκ νέου, ενώ ο θόλος του υπέστη τροποποιήσεις, ωστόσο, τα κύρια χαρακτηριστικά του εξωτερικού και του εσωτερικού τμήματός του διατηρήθηκαν. Ο καθεδρικός ναός υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ, στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, υπέστη εκτεταμένες εργασίες αναπαλαίωσης, προτού περάσει, μετά το πέρας των εργασιών, υπό την ιδιοκτησία του μουσείου.[7]
Η Εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού ανεγέρθηκε προς το 1630. Πρόκειται για μικρού μεγέθους πλινθόκτιστη εκκλησία με έναν θόλο. Το 1892, η εκκλησία καθαγιάστηκε εκ νέου και αφιερώθηκε στους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο. Υπέστη, επίσης, ζημιές κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενώ, στη συνέχεια, υπέστη εργασίες αναπαλαίωσης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.[8] Η Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου, η οποία, σήμερα, φιλοξενεί το τμήμα τεχνών του μουσείου, ανεγέρθηκε κατά την ίδια περίοδο, ενώ, επίσης, έχει έναν θόλο.[9]
Τα δύο παρεκκλήσια, το Παρεκκλήσιο του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και το Παρεκκλήσιο του Σωτήρος, καθώς και η Εκκλησία της Εικόνας της Παναγίας της Στάραϊα Ρούσα, ανεγέρθηκαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Преображенские монастыри» (Ρωσικά)
- ↑ «Постановление Совета Министров РСФСР № 1327 от 30.08.1960».
- ↑ (Ρωσικά) «Старорусский краеведческий музей». Новгородский государственный объединенный музеи-заповедник. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ (Ρωσικά) Богуславский (2003). Богуславский, Владимир Вольфович, επιμ. Славянская энциклопедия: Киевская Русь-Московия. 1. Olma Media Group. σελ. 416. ISBN 5-224-02251-7.
- ↑ (Ρωσικά) Энциклопедия Города России. Μόσχα: Большая Российская Энциклопедия. 2003. σελ. 440. ISBN 5-7107-7399-9.
- ↑ (Ρωσικά) «Спасо-Преображенский Старорусский мужской монастырь». «Храмы России». Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ (Ρωσικά) Храмы России. «Собор Преображения Господня в Спасо-Преображенском Старорусском монастыре». Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ (Ρωσικά) Храмы России. «Церковь Кирилла и Мефодия при Старорусском духовном училище». Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ (Ρωσικά) Храмы России. «Церковь Сретения Господня в Спасо-Преображенском Старорусском монастыре». Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2012.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Ρωσικά) Ядрышников, В. А. (2010). Архитектура Старой Руссы XII - начала ХХ века. Αγία Πετρούπολη. σελίδες 115–119.