Μνημείο των Πρωτοπόρων για τα Δικαιώματα των Γυναικών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°46′14.74316″N 73°58′20.27226″W / 40.7707619889°N 73.9722978500°W / 40.7707619889; -73.9722978500

Μνημείο των Πρωτοπόρων για τα Δικαιώματα των Γυναικών
Χάρτης
Είδοςγλυπτό
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°46′15″N 73°58′20″W
Διοικητική υπαγωγήΜανχάταν
ΤοποθεσίαΣέντραλ Παρκ
ΧώραΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Έναρξη κατασκευής2020
Υλικάμπρούντζος
ΔημιουργόςΜέρεντιθ Μπέργκμαν
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μνημείο των Πρωτοπόρων για τα Δικαιώματα των Γυναικών είναι άγαλμα της Μέρεντιθ Μπέργκμαν, το οποίο εγκαταστάθηκε στο Σέντραλ Παρκ, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στις 26 Αυγούστου (Ημέρα Ισότητας των Γυναικών) 2020.[1][2] Το άγαλμα βρίσκεται στη βορειοδυτική γωνία του Λογοτεχνικού Περιπάτου κατά μήκος του The Mall, του ευρύτερου πεζόδρομου στο Σέντραλ Παρκ.[3][4] Το άγαλμα τιμά και απεικονίζει τις Σότζερνερ Τρουθ (π. 1797 – 1883), Σούζαν Μπ. Άντονι (1820–1906) και Ελίζαμπεθ Κάντι Στάντον (1815–1902), πρωτοπόρες στο κίνημα του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, που υποστήριζαν το δικαίωμα των γυναικών στην ψήφο και πρωτοπόρες του ευρύτερου κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.[5][6]

Είναι το πρώτο άγαλμα στο Σέντραλ Παρκ που απεικονίζει ιστορικές γυναίκες. (Ένα άγαλμα του φανταστικού χαρακτήρα από το Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων είναι η μόνη άλλη γυναικεία φιγούρα που απεικονίζεται στο πάρκο).[1] Τα αρχικά σχέδια για το μνημείο περιελάμβαναν μόνο τη Στάντον και την Άντονι, αλλά αφού οι κριτικοί προέβαλαν αντιρρήσεις για την έλλειψη συμπερίληψης γυναικών χρώματος, η Τρουθ προστέθηκε στο σχέδιο.[7][8][9]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 2013, η καμπάνια Statue Fund/Monumental Women ασχολήθηκε με την πόλη για να «σπάσει το μπρούτζινο ταβάνι» στο Σέντραλ Παρκ για να δημιουργήσει το πρώτο άγαλμα πραγματικών γυναικών στην 165χρονη ιστορία του Πάρκου.[10][11]

Το Monumental Women συγκέντρωσε 1,5 εκατομμύρια δολάρια, ως επί το πλείστον ιδιωτική χρηματοδότηση, για να πληρώσει για το άγαλμα,[12] συμπεριλαμβανομένων συνεισφορών από ιδρύματα, επιχειρήσεις και πάνω από 1.000 μεμονωμένες δωρεές.[7] Η εκστρατεία του αγάλματος εξαρτήθηκε από ιδιωτικές δωρεές.[12] Αρκετά στρατεύματα των Κοριτσιών Προσκόπων της Ευρύτερης Νέας Υόρκης έχουν δωρίσει χρήματα από τις πωλήσεις μπισκότων τους στο ταμείο[4] και το ταμείο έχει λάβει επιχορήγηση 500.000 $ από τη New York Life.[12]

Η προσπάθεια έχει την υποστήριξη πολλών εκλεγμένων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου του Μανχάταν, Γκέιλ Μπρούερ, κάθε μέλους του Γυναικείου Συνεδρίου του Δημοτικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης, βουλευτών, Γερουσιαστών των ΗΠΑ, καθώς και ιστορικών, ιδρυμάτων και άλλων.[13]

Το Μνημείο των Πρωτοπόρων για τα Δικαιώματα των Γυναικών δημιουργήθηκε από τη γλύπτρια Μέρεντιθ Μπέργκμαν,[14] η οποία τον Ιούλιο του 2018 επιλέχθηκε από 91 καλλιτέχνες που υπέβαλαν αίτηση για την ανάθεση δημιουργίας του αγάλματος.[15]

Η Επιτροπή Δημόσιου Σχεδιασμού της Νέας Υόρκης ενέκρινε το σχέδιο αγάλματος της Μπέργκμαν στις 21 Οκτωβρίου 2019.[16] Το άγαλμα αποκαλύφθηκε στο Σέντραλ Παρκ στις 26 Αυγούστου 2020, που γιορτάζεται επίσης ως Ημέρα Ισότητας των Γυναικών, για να σηματοδοτήσει την εκατονταετή επέτειο από την ψήφιση της 19ης Τροποποίησης, η οποία παρείχε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου σε εθνικό επίπεδο.[17][18]

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκστρατεία Statue Fund/Monumental Women ήρθε αντιμέτωπη με κριτική κατά τη διαδικασία έγκρισης του αγάλματος της Μπέργκμαν. Το αρχικό σχέδιο του αγάλματος παρουσίαζε τη Σούζαν Μπ. Άντονι και την Ελίζαμπεθ Κάντι Στάντον να κρατούν έναν κύλινδρο με τα ονόματα άλλων 22 υποψηφίων.[19] Αυτό επικρίθηκε ως περιθωριοποίηση αυτών των άλλων 22 ακτιβιστών (επτά από τις οποίες είναι έγχρωμες γυναίκες) και τους περιόρισε σε μια απλή υποσημείωση. Στη δεύτερη μακέτα του αγάλματος, ο κύλινδρος αφαιρέθηκε εντελώς, αφήνοντας μόνο τη Στάντον και την Άντονι.[20] Αυτή η έκδοση του αγάλματος εγκρίθηκε ομόφωνα από την Επιτροπή Δημόσιου Σχεδιασμού της Νέας Υόρκης.

Η Επιτροπή εξέδωσε ως επί το πλείστον κριτικές σχετικά με τα καλλιτεχνικά στοιχεία του αγάλματος, αλλά ολοκλήρωσε τις δηλώσεις της λέγοντας: «(...) η Επιτροπή εγκρίνει υπό τον όρο ότι, ξεχωριστά από το άγαλμα της Ελίζαμπεθ Κάντι Στάντον και της Σούζαν Μπ. Άντονι, η αιτούσα θα εργαστεί για να εντοπίσει ουσιαστικούς τρόπους για να αναγνωρίσει και να τιμήσει τις έγχρωμες γυναίκες που έπαιξαν ενεργό ρόλο στο Κίνημα για τη Γυναικεία Ψήφο».[21] Ωστόσο, το μνημείο άρχισε να δέχεται δημόσια κριτική για την έλλειψη εκπροσώπησης των έγχρωμων γυναικών. Αυτό φαινόταν ένα ιδιαίτερα οξύ ζήτημα, δεδομένου ότι τα θέματα του αγάλματος, η Ελίζαμπεθ Κάντι Στάντον και η Σούζαν Μπ. Άντονι, ήταν συνεκδότες των πρώτων τόμων του The History of Woman Suffrage, μιας ιστορίας έξι μερών του κινήματος της ψήφου των γυναικών που, ισχυρίζονται ορισμένοι μελετητές και δημοσιογράφοι, παρέλειψαν σε μεγάλο βαθμό τις συνεισφορές των μαύρων γυναικών.[22] Αυτή η κριτική έγινε παρά την αναζήτηση λέξεων στους τρεις πρώτους τόμους του The History of Woman Suffrage, όπου βρέθηκε ότι οι Αφροαμερικανές σουφραζέτες αναφέρθηκαν τουλάχιστον 85 φορές, συχνά με πολλές λεπτομέρειες και άμεσες προτάσεις. Η Σότζερνερ Τρουθ αναφέρεται πάνω από 50 φορές, η Φράνσις Ε. Γ. Χάρπερ 16 φορές και η Μέρι Σαντ Κέρι τέσσερις φορές. Η ιστορικός Ρόζαλιν Τέρμποργκ-Πεν είπε ότι χρησιμοποίησε το The History of Woman Suffrage και την εφημερίδα των Στάντον και Άντονι, The Revolution, για να βοηθήσει στον εντοπισμό των Αφροαμερικανών σουφραζέτων.[23]

Στον απόηχο της δημόσιας κριτικής, το άγαλμα επανασχεδιάστηκε ξανά, αυτή τη φορά με τρεις φιγούρες: της Άντονι, της Στάντον και της Σότζερνερ Τρουθ.[24] Η Τρουθ, μία Αφροαμερικανή υποστηρικτής της κατάργησης της δουλείας, σουφραζέτα και ακτιβίστρια, δραστηριοποιήθηκε ταυτόχρονα με την Άντονι και τη Στάντον. Πολλοί άνθρωποι είναι ικανοποιημένοι με τη συμπερίληψη της Τρουθ ως αντιπροσώπευσης των έγχρωμων γυναικών στο κίνημα της ψηφοφορίας. Ωστόσο, η Τρουθ είναι πιο διάσημη για την ομιλία της «Δεν είμαι εγώ Γυναίκα;» (Ain't I a Woman?) του 1851[25] και το Monumental Women αναφέρει αυτή την ομιλία ως το λόγο για τη φήμη της.[26] Υπάρχουν αρκετές εκδοχές, όπως παρέχονται στο The Sojourner Truth Project και αυτή που αναπαράγεται πιο συχνά απεικονίζει την Τρουθ να χρησιμοποιεί μιας νότια διάλεκτο σκλάβων, απίθανη για μία Νεοϋορκέζα.[27] Γράφτηκε από τη Φράνσις Ντέινα Μπάρκερ Κέιτζ, σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά την ομιλία και το άγαλμα δεν προσδιορίζει καμία εκδοχή.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Levenson, Eric· Sambou, Tawanda Scott· Brunswick, Deborah (26 Αυγούστου 2020). «Central Park is unveiling a statue of women's rights pioneers. It's the park's first statue of real women». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  2. ↑ Lewis, Sophie (26 Αυγούστου 2020). «Central Park unveils statue of women's rights pioneers — its first statue of real-life women». CBS News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020. 
  3. ↑ «First Ever Central Park Statue To Honor Women». CBS New York (στα Αγγλικά). 20 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «The Statue Fund Announces The Elizabeth Cady Stanton and Susan B. Anthony Woman Suffrage Movement Monument Design Competition Winner». Business Wire (στα Αγγλικά). 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  5. ↑ Moore, Chadwick (2015-07-12). «Fighting to Bring Women in History to Central Park» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2015/07/13/nyregion/fighting-to-bring-women-in-history-to-central-park.html. Ανακτήθηκε στις 2019-03-03. 
  6. ↑ Hines, Morgan (26 Αυγούστου 2020). «'We have broken the bronze ceiling': First monument to real women unveiled in NYC's Central Park». USA Today (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Haigh, Susan· Frederick, Joseph (21 Νοεμβρίου 2019). «Sculptor crafting first women's statue for Central Park». AP NEWS. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  8. ↑ Thompson, Erin (2020-08-25). «The Problem With NYC’s New Women’s Rights Monument» (στα αγγλικά). The Nation. ISSN 0027-8378. https://www.thenation.com/article/society/nyc-suffrage-central-park/. Ανακτήθηκε στις 2020-08-28. 
  9. ↑ Jones, Martha S. (March 22, 2019). «Perspective | How New York’s new monument whitewashes the women’s rights movement» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/outlook/2019/03/22/how-new-yorks-new-monument-whitewashes-womens-rights-movement/. Ανακτήθηκε στις 2020-08-28. 
  10. ↑ «The New York City Council - Committee on Parks and Recreation». legistar.council.nyc.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019. 
  11. ↑ Cachero, Paulina (20 Ιουλίου 2018). «Central Park (Finally) Builds Its First Real Female Statue». MAKERS (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Offenhartz, Jake (18 Ιανουαρίου 2017). «There Are Nearly 150 Historical Male Statues In NYC, And Only 5 Female Statues». Gothamist (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ «Womens' Suffrage Events in New York». Manhattan Borough President (στα Αγγλικά). 15 Νοεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ Sayej, Nadja (2018-08-02). «'It's about time': Central Park's first historical female monument to arrive in 2020» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/artanddesign/2018/aug/02/its-about-time-central-parks-first-historical-female-monument-to-arrive-in-2020. Ανακτήθηκε στις 2020-01-14. 
  15. ↑ Light, Mikey; Dziemianowicz, Joe (2018-07-19). «Sculptor chosen to design the first statues of real women in Central Park». Daily News (New York). https://www.nydailynews.com/new-york/ny-metro-sculptor-chosen-real-women-central-park-20180719-story.html. Ανακτήθηκε στις 2020-01-14. 
  16. ↑ Dobnik, Verena (21 Οκτωβρίου 2019). «Central Park to get first statue honoring women». AP NEWS. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  17. ↑ Levine, Lucie (20 Ιουλίου 2018). «Design unveiled for Central Park's first statue dedicated to real women». 6sqft (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  18. ↑ Sherr, Lynn (2018-08-23). «Statue of NO limitations» (στα αγγλικά). Democrat and Chronicle (Rochester). https://www.democratandchronicle.com/story/opinion/guest-column/2018/08/23/lynn-sherr-statue-no-limitations/1066022002/. Ανακτήθηκε στις 2020-01-14. 
  19. ↑ Bellafante, Ginia (2019-01-17). «Is a Planned Monument to Women’s Rights Racist?» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2019/01/17/nyregion/is-a-planned-monument-to-womens-rights-racist.html. Ανακτήθηκε στις 2019-11-16. 
  20. ↑ Small, Zachary (19 Μαρτίου 2019). «A Monument to Women's Suffrage Receives Unanimous Approval Despite Controversy». Hyperallergic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2019. 
  21. ↑ «New York City Public Design Commission Meeting Minutes» (PDF). 
  22. ↑ Staples, Brent (2019-05-14). «Opinion | A Whitewashed Monument to Women’s Suffrage» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2019/05/14/opinion/central-park-suffrage-monument-racism.html. Ανακτήθηκε στις 2019-11-16. 
  23. ↑ '’African American Women in the Struggle for the Vote, 1850-1920'’, p. 4
  24. ↑ Brown, Nicole (13 Αυγούστου 2019). «Sojourner Truth added to proposed women's suffrage monument in Central Park». amNewYork (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2019. 
  25. ↑ «Celebrate Women's Suffrage, but Don't Whitewash the Movement's Racism». American Civil Liberties Union (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2019. 
  26. ↑ «About » Monumental Women» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021. 
  27. ↑ «The Sojourner Truth Project». The Sojourner Truth Project (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2019. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μνημείο_των_Πρωτοπόρων_για_τα_Δικαιώματα_των_Γυναικών&oldid=9936034"