Ιερά Μητρόπολις Θεοδωρουπόλεως
Η Ιερά Μητρόπολις Θεοδωρουπόλεως ήταν Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ίδρυση-αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως επισκοπή αρχικά υπαγόταν εκκλησιαστικά στη μητρόπολη Ηρακλείας, ενώ ταυτίζεται με την επισκοπή Ευχανίων. Δεν αναφέρεται στην έκθεση των πρωτοκκλησιών Πατριαρχών τε και μητροπολιτών του Επιφανίου Κύπρου, ούτε και στο Τακτικό των εικονοκλαστών[1]. Για πρώτη φορά αναφέρεται στην υπ'αριθμ 2 Notitiae του J. Darouzes (8ος-9ος αι.) Εδώ πληροφορούμαστε πως ο μητροπολίτης Ηρακλείας, τρίτος στην τάξη των επαρχιών του Οικουμενικού Θρόνου, είχε υπό την δικαιοδοσία του οκτώ επισκόπους. Ο Θεοδωρουπόλεως κατείχε την τελευταία θέση μετά τον Τζορύλλου (Τυρολόης). Στο Τακτικό του Λέoντος Στ΄ του Σοφού ο μητροπολίτης Ηρακλείας έχει δεκαπέντε επισκόπους, εκ των οποίων ο Θεοδωρουπόλεως ανήλθε στην πρώτη θέση. Στο Τακτικό του Γεώργιου του Κύπριου τον 9ο-10ο αι. πάλι ο Θεοδωρουπόλεως κατέχει την πρώτη θέση. Το ίδιο επαναλαμβανεται και και στην υπ'αριθμόν 3 Notitiae του Parthey (10ος-11ος αι.)[2].
Οι ιεράρχες της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώτος γνωστός ιεράρχης της αναφέρεται ο Γρηγόριος ο οποίος συμμετείχε στη Ζ' Οικουμενική Σύνοδο το 787, ενώ δεύτερος είναι ο Ιωάννης, ο οποίος συμμετείχε στη μεγάλη Σύνοδο του Φωτίου το 879. Τον 11ο αιώνα μάς είναι γνωστός ο Ιωσήφ[3]. Από τα τέλη του 18ου αι. γνωρίζουμε όλους του ιεράρχες της. Μέχρι τον 13ο αι. είναι σε ακμή, ωστόσο χάνουμε τα ίχνη της και ίσως παρέμεινε απλώς ψιλώνυμος, δηλαδή είχε τιτουλάριους επισκόπους χωρίς δικαιοδοσία, που ήταν βοηθοί των μητροπολιτών ή αρχιερατικοί προϊστάμενοι της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως. Οι εκλογές των επισκόπων Θεοδωρουπόλεως γίνονταν κατόπιν εισηγήσεως διαφόρων μητροπολιτών προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο προέβαινε στην εκλογή τους. Μετά την εκλογή τους χειροτονούνταν συνήθως από τους μητροπολίτες που τους πρότειναν[4].
Ο Χρύσανθος (1796-1801) είναι ο πρώτος επίσκοπος που γνωρίζουμε μετά από επτά περίπου αιώνες[5]. Ακολουθούν οι Λεόντιος (-1810), Άνθιμος (1805-1821), Δανιήλ Αριτζάνης (1825-1830), Νικηφόρος (1839), Μελέτιος (1840)[6].
Η ανύψωσή της επισκοπής Θεοδωρουπόλεως σε Μητρόπολη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20 Δεκεμβρίου 1927 με από απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου η επισκοπή Θεοδωρουπόλεως ανυψώθηκε σε μητρόπολη. Έτσι το Πατριαρχείο ήθελε να τιμήσει την πολύχρονη προσφορά του Λεόντιου Θεοδωρουπόλεως[7]. Μητροπολίτες μετά τον Λεόντιο ήταν οι Λιβέριος (1906-1964) και Γερμανός Αθανασιάδης (1987-2018)[8].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 812.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 813-814.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 815.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 815-816.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 817.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 818-823.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 816.
- ↑ Βαλσαμίδης 2000, σελ. 824-829.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βαλσαμίδης, Πασχάλης (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2000). «Η πάλαι ποτέ διαλάμψασα Επισκοπή Θεοδωρουπόλεως. Οι επίσκοποι και οι Μητροπολίτες». Γρηγόριος ο Παλαμάς 83 (784).