Μαγνητική απώλεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο μαγνητική απώλεια χαρακτηρίζεται το έργο που καταβάλλεται από το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, όταν αυτό χρησιμοποιείται ως ρεύμα μαγνήτισης προς υπερνίκηση της αντίστασης του σιδηρού πυρήνα, που προβάλλει αυτός με την αυξομείωση των μαγνητικών του ιδιοτήτων, κατά τις μεταβολές του μαγνητίζοντος ρεύματος.

Οι μαγνητικές αυτές απώλειες οφείλονται στη μαγνητική υστέρηση και στα λεγόμενα "δινορρεύματα του Φουκώ".