Μίρα (βασίλειο)
Η Μίρα (περί το 1330 π.Χ.-1190 π.Χ.) ήταν την νεότερη εποχή του χαλκού ένα ημι-αυτόνομο Υποτελές κράτος που δημιουργήθηκε μετά την ήττα της Αρζάβα και την διαίρεση της από τον κορυφαίο βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Α΄. Ένας άλλος σημαντικός οικισμός με το όνομα Αρζάβα εξακολουθούσε να βρίσκεται στην Έφεσο με την Μίρα στα ανατολικά. Τα βόρεια σύνορα της Μίρας ήταν η Γη του Ποταμού Σεχά όπως προτείνει ο ιστορικός Χανς Γκουστάβ Γκίτερμποκ (1975) και επιβεβαιώνει ο Τζον Ντέιβιντ Χόκινς σύμφωνα με μιά επιγραφή που βρέθηκε στο ανάγλυφο (1998).[1] Τα νότια σύνορα με τα εδάφη της Λούκκα βρίσκονταν κοντά στην σημερινή Μύλασα, τα ανατολικά με την Καβαλία και την αυτοκρατορία των Χιττιτών τοποθετούνται στην Αφιόν Καραχισάρ.[2] Τα σύνορα με άλλες γειτονικές περιοχές κατά καιρούς δείχνουν ότι το βασίλειο της Μίρα βρισκόταν πιο κοντά στο βασίλειο των Χετταίων από όλα τα υπόλοιπα βασίλεια των Αρζάβα.[3] Η αρχαιότερη ιστορική αναφορά για την Μίρα είναι συνδεδεμένη με την εκστρατεία του κορυφαίου βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Α΄ τον 14ο αιώνα π.Χ., δεν φαίνεται ωστόσο πουθενά ότι η Μίρα και η ευρύτερη περιοχή της Αρζάβα ανήκαν στους αντιπάλους του. Η κόρη του Σουπιλουλιούμας Α΄ Μουβάττι παντρεύτηκε τον Μασουιλούβα που ήταν ένας από τους ανώτατους άρχοντες των Αρζάβα.
Ο γιος και διάδοχος του Σουπιλουλιούμας Α΄ Μουρσίλις Β΄ μετά από επανάσταση προχώρησε σε εκστρατεία και κατέλαβε την Μίρα, τοποθέτησε ως υποτελή βασιλιά τον γαμπρό του Μασουιλούβα με μια φρουρά 600 ανδρών, δεν είναι σαφής η έκταση του βασιλείου της Μίρα.[4] Το βασίλειο της Μίρα επεκτεινόταν στις ακτές του Αιγαίου και η πρωτεύουσα του ήταν η μετέπειτα Έφεσος.[5] Ο Μασουιλούβα κατηγορήθηκε ωστόσο σύντομα για προδοσία και δραπέτευσε στην γη των Μασά, ο Μουρσίλις Β΄ απείλησε να επιτεθεί στην γη των Μασά αλλά ο Μασουιλούβα παραδόθηκε και μεταφέρθηκε στην Χαττούσα. Με συνθήκη που υπεγράφη κατόπιν ο θρόνος της Μίρας κληρονομήθηκε από τον θετό γιο και ανεψιό του Μασουιλούβα Κουπούντα Κουρούντα.[6] Την εποχή που ήταν βασιλιάς των Χετταίων τον 13ο αιώνα ο μικρότερος γιος του Μουρσίλις Β΄ Χατουσίλις Γ΄ φαίνεται ότι υπήρξε διαφωνία ανάμεσα στους Χετταίους και στο βασίλειο της Μίρας για το άσυλο το οποίο παρείχε ο ίδιος ο Κουπάντα Κουρούντα σε έναν δραπέτη. Η τελευταία γνωστή αναφορά για την Μίρα ήταν η συνθήκη που υπέγραψε στα τέλη του 13ου αιώνα ο γιος και διάδοχος του Χατουσίλις Γ΄ Τουδαλίγιας Δ΄, καταγράφεται κάποιος βασιλιάς της Μίρα ο Αλανταλλί.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ J. David Hawkins, "Tarkasnawa, King of Mira: 'Tarkondemos', Boğazköy sealings and Karabel," Anatolian Studies 48, 1998, σσ. 1–31
- ↑ Horst Ehringhaus: Götter, Herrscher, Inschriften – Die Felsreliefs der hethitischen Großreichszeit in der Türkei, von Zabern 2005, σ. 91
- ↑ Susanne Heinhold-Krahmer: Mira in Erich Ebeling, Bruno Meissner, Dietz-Otto Edzard: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie, Walter de Gruyter, 1997 σσ. 218–220
- ↑ Susanne Heinhold-Krahmer: Mira in Erich Ebeling, Bruno Meissner, Dietz-Otto Edzard: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie, Walter de Gruyter, 1997 σσ. 218–220
- ↑ Charles Allen Burney: Historical dictionary of the Hittites. Scarecrow Press, 2004 S. 202
- ↑ Horst Klengel: Geschichte des hethitischen Reiches. Brill 1999, σ. 194
- ↑ Susanne Heinhold-Krahmer: Mira in Erich Ebeling, Bruno Meissner, Dietz-Otto Edzard: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie, Walter de Gruyter, 1997 σσ. 218–220
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- J. David Hawkins, "Tarkasnawa, King of Mira: 'Tarkondemos', Boğazköy sealings and Karabel," Anatolian Studies 48, 1998.
- Horst Ehringhaus: Götter, Herrscher, Inschriften – Die Felsreliefs der hethitischen Großreichszeit in der Türkei, von Zabern 2005.
- Susanne Heinhold-Krahmer: Mira in Erich Ebeling, Bruno Meissner, Dietz-Otto Edzard: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie, Walter de Gruyter, 1997.
- Horst Klengel: Geschichte des hethitischen Reiches. Brill 1999.