Μάγνος Μεδιολάνων
| Μάγνος Μεδιολάνων | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 530 Μιλάνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οστρογοτθικό Βασίλειο |
| Eορτασμός αγίου | 1 Νοεμβρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάγνος (ιταλικά : Magno) (... - Μιλάνο, 530) ήταν ελληνικής καταγωγής, αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων από το 518 μέχρι το θάνατό του. Τιμάται ως άγιος της Καθολικής Εκκλησίας η οποία τιμά την μνήμη του στο Ρωμαϊκό μαρτυρολόγιο την 1η Νοεμβρίου με τα εξής λόγια: : «A Milano, san Magno, vescovo» («Εν Μιλάνο, άγιος Μάγνος, επίσκοπος»)[1].
Υπάρχουν πολύ λίγες ιστορικές πληροφορίες σχετικά με τον Επίσκοπο Μάγνο. Υπήρχε ένας επιτάφιος, που τώρα έχει εξαφανιστεί, αλλά είναι γνωστός χάρη σε μια μιλανέζικη συλλογή που συντάχθηκε μεταξύ του ενδέκατου και του δέκατου τρίτου αιώνα, που εγκωμιάζει την αξιοπρέπεια με την οποία ο επίσκοπος άσκησε το επισκοπικό αξίωμα και τη γενναιοδωρία προς τους φτωχούς και την λύτρωση των κρατουμένων[2].
Η αναφορά στους λυτρωμένους αιχμαλώτους οδήγησε τον Ζακ Σιρμόν (1559-1651) να συνδέσει τον Μάγνο με έναν ανώνυμο Ιταλό επίσκοπο στον οποίο ο Αβίτος της Βιέννης έστειλε επιστολή επαινώντας τον για την προσοχή του στους αιχμαλώτους πολέμου [3].. Στην πραγματικότητα, ο αποδέκτης της επιστολής του Αβίτος δεν ήταν ο Μάγνος, αλλά ο Μάξιμος της Παβίας[4].
Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium[5], ο Μάγνος κυβέρνησε την Εκκλησία του Μιλάνου για 30 χρόνια μετά τον Ευστόργιο Β΄, που μαρτυρήθηκε το 510/511][6], και πριν από τον Δάκιο, ο οποίος ήταν ήδη επίσκοπος το 535-536[7]. Ο ίδιος κατάλογος αναφέρει ότι τάφηκε την 1η Νοεμβρίου στη βασιλική του Αγίου Ευστοργίου, κάτι που επίσης τεκμηριώνεται από Itinerarium Mediolani του VIII αιώνα[8]. Τα έτη που ορίζονται από τον κατάλογο είναι προφανώς λάθος, στην πραγματικότητα παραδοσιακά, η επισκοπική του θητεία είναι μεταξύ 518 και 530 [9].
Εορταζόμενος ως «επίσκοπος και ομολογητής» παλαιότερα στις 5 Νοεμβρίου, με τη μεταρρύθμιση της ρωμαϊκής μαρτυρολογίας η εορτή του μεταφέρθηκε και πάλι για την 1η Νοεμβρίου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Dal sito Santi e Beati.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, II, p. 1350.
- ↑ Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series…, p. 165.
- ↑ Lanzoni, p. 1023. De Nisco, p. 90.
- ↑ Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-04-10 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, I, p. 719.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, I, p. 532.
- ↑ De Nisco, «Post busta superstes». Epigrafi cristiane a Milano nell'alto Medioevo, p. 90.
- ↑ Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, p. 795.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Λατινικά) Giuseppe Antonio Sassi, Baldassarre Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, Milano 1755, pp. 164-168
- Francesco Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII (an. 604), vol. II, Faenza 1927, p. 1023
- (Γαλλικά) Charles Pietri, Luce Pietri (ed.), Prosopographie chrétienne du Bas-Empire. 2. Prosopographie de l'Italie chrétienne (313-604), École française de Rome, vol. II, Roma 2000, pp. 1350-1351
- Antonio Rimoldi, Magno, vescovo di Milano, santo, in Bibliotheca Sanctorum, vol. VIII, col. 546
- Nicola De Nisco, «Post busta superstes». Epigrafi cristiane a Milano nell'alto Medioevo, Diss. (rel. M. Petoletti), Milano 2012