Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λαουρίντο Αλμέιντα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λαουρίντο Αλμέιντα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Σεπτεμβρίου 1917[1][2][3]
Σάο Πάολο
Θάνατος26  Ιουλίου 1995[4]
Λος Άντζελες ή Van Nuys
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΒραζιλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακιθαρίστας
μουσικός της τζαζ
κιθαρίστας τζαζ
κλασικός κιθαρίστας
συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
Περίοδος ακμής1995
Ιστότοπος
www.laurindoalmeida.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λαουρίντο Αλμέιντα (Laurindo Almeida), 2 Σεπτεμβρίου 1917 – 26 Ιουλίου 1995, ήταν Βραζιλιάνος κιθαρίστας και συνθέτης κλασικής, τζαζ και λάτιν μουσικής. Αυτός και ο Μπαντ Σανκ ήταν πρωτοπόροι στη δημιουργία της μπόσα νόβα. Ο Αλμέιντα ήταν ο πρώτος κιθαρίστας που έλαβε βραβεία Grammy τόσο για κλασικές όσο και για τζαζ παραστάσεις. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει περισσότερες από εκατό ηχογραφήσεις σε διάστημα πέντε δεκαετιών. [5]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Laurindo Jose de Araujo Almeida Nobrega Neto γεννήθηκε στο χωριό Πραΐνια της Βραζιλίας κοντά στο Σάντος της πολιτείας του Σάο Πάολο.[5]

Γεννημένος σε μουσική οικογένεια, ο Αλμέιντα ήταν αυτοδίδακτος κιθαρίστας. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, μετακόμισε στο Σάο Πάολο, όπου εργάστηκε ως καλλιτέχνης στο ραδιόφωνο, οργανωτής προσωπικού και ερμηνευτής σε νυχτερινά κέντρα.[6] Σε ηλικία 19 ετών, πήγε στην Ευρώπη παίζοντας κιθάρα σε μια ορχήστρα κρουαζιερόπλοιων. Στο Παρίσι, παρακολούθησε μια παράσταση στο Hot Club από τον Στεφάν Γκραπελί και τον διάσημο κιθαρίστα Τζάνγκο Ράινχαρντ, ο οποίος έγινε η καλλιτεχνική του έμπνευση για όλη του τη ζωή.[7]

Επιστρέφοντας στη Βραζιλία, ο Αλμέιντα συνέχισε να συνθέτει και να παίζει. Έγινε γνωστός παίζοντας τόσο κλασική ισπανική όσο και δημοφιλή κιθάρα. Μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947. Το ταξίδι του αυτό πραγματοποιήθηκε όταν μια από τις συνθέσεις του, ένα τραγούδι γνωστό ως "Johnny Peddler", έγινε επιτυχία και ηχογραφήθηκε από τις Andrews Sisters. Στο Λος Άντζελες, ο Αλμέιντα εργάσθηκε σε ορχήστρες κινηματογραφικών στούντιο.[5]

Βραβεία και τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλμέιντα προτάθηκε για δεκαέξι βραβεία Grammy και έλαβε το βραβείο πέντε φορές:

  • 1960 The Spanish Guitars of Laurindo Almeida Καλύτερος σολίστ οργάνων κλασικής ερμηνείας ή ντουέτο
  • 1960 Conversations with the Guitar Καλύτερη Κλασική Απόδοση Φωνητική ή Ενόργανη Μουσική Δωματίου
  • 1961 Discantus Καλύτερη Σύγχρονη Κλασική Σύνθεση (σε σχέση με τον Igor Stravinsky )
  • 1961 Reverie for Spanish Guitars Καλύτερος σολίστ οργάνων κλασικής ερμηνείας χωρίς ορχήστρα
  • 1964 Guitar from IpanemaBest Instrumental Jazz Performance-Large Group

Το 1992 τιμήθηκε με το Βραβείο της Πολιτιστικής Εταιρείας της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής για τη «λαμπρή καριέρα του ως ερμηνευτής και συνθέτης και την αφοσιωμένη προώθηση της μουσικής της Αμερικής». Λίγο πριν τον θάνατό του, η κυβέρνηση της Βραζιλίας τίμησε τον Αλμέιντα, απονέμοντάς του το «Comendador da Ordem do Rio Branco». Το 2010 το περιοδικό Fanfare εισήγαγε το Duets with Spanish Guitar του 1958 στο Hall of Fame της Κλασικής Ηχογράφησης.[8]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλμέιντα δίδασκε, ηχογραφούσε και έπαιζε μέχρι μια εβδομάδα πριν τον θάνατό του από λευχαιμία, στις 26 Ιουλίου 1995, σε ηλικία 77 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας.[5]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως επικεφαλής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Guitar Music of Spain (Capitol, 1955)
  • Guitar Music of Latin America (Capitol, 1955)
  • Impressoes do Brasil (Capitol, 1957)
  • Guitar Solos (Coral, 1957)
  • The New World of the Guitar (Capitol, 1957)
  • Duets with Spanish Guitarμε το Μάρτιν Ρούντερμαν και τη Σάλι Τέρι (Capitol, 1958)
  • Maracaibo (Decca, 1958)
  • Contemporary Creations for the Spanish Guitar (Capitol, 1958)
  • Danzas (Capitol, 1959)
  • Happy Cha-Cha-Cha! (Capitol, 1959)
  • Songs of Enchantment (Capitol, 1959)
  • For My True Love (Capitol, 1959)
  • The Intimate Bach, Duets with the Spanish Guitar Vol.2 (Capitol, 1960)
  • Villa Lobos: Music for the Spanish Guitar (Capitol, 1960)
  • Vistas de Espana (Capitol, 1960)
  • Conversations with the Guitar (Capitol, 1960)
  • The Spanish Guitars of Laurindo Almeida (Capitol, 1961)
  • The Guitar Worlds of Laurindo Almeida (Capitol, 1961)
  • Brazilliance (World Pacific, 1962)
  • Reverie for Spanish Guitars (Capitol, 1962)
  • Acapulco '22 (Tower, 1963)
  • Broadway Solo Guitar (Capitol, 1964)
  • Guitar from Ipanema (Capitol, 1964)
  • New Broadway-Hollywood Hits (Capitol, 1965)
  • Suenos (Capitol, 1965)
  • A Man and a Woman (Capitol, 1967)
  • The Look of Love and the Sounds of Laurindo Alemeida (Capitol, 1968)
  • Classical Current (Warner Bros./Seven Arts, 1969)
  • Bach Ground Blues & Greens (Century City, 1970)
  • The Art of Laurindo Alemeida (Orion, 1972)
  • The Best of Everything (Daybreak, 1972)
  • The Golden Hits of the Masters—Today! (Daybreak, 1973)
  • Bach Is Beautiful (Orion, 1972)
  • Latin Guitar (Dobre, 1976)
  • Virtuoso Guitar (Crystal Clear, 1977)
  • Concierto de Aranjuez (East Wind, 1978)
  • Chamber Jazz (Concord, 1977)
  • Prelude: Romantic Studies for the Guitar (Angel, 1979)
  • New Directions (Crystal Clear, 1979)
  • Clair de Lune (Angel, 1980)
  • First Concerto for Guitar and Orchestra (Concord, 1980)
  • Brazilian Soulμε τον Τσάρλι Μπερντ (Concord Picante, 1981)
  • Selected Classical Works for Guitar and Fluteμε τον Μπαντ Σανκ (Concord, 1982)
  • Latin Odyssey with Charlie Byrd (Concord Jazz, 1983)
  • 3 Guitars 3με τη Σάρον Ίσμπιν και το Λάρι Κόργιελ (ProArte, 1985)
  • Tango with Charlie Byrd (Concord, 1985)
  • Music of the Brazilian Masters με τον Τσάρλι Μπερντ και τον Κάρλος Μπαρμπόζα-Λίμα (Concord 1989)
  • Outra Vez (Concord Picante, 1992)

Με τους The L.A. 4

  • The L.A. Four Scores! (Concord Jazz, 1975)
  • The L.A. 4 (Concord Jazz, 1976)
  • Going Home (East Wind, 1977)
  • Pavane pour une infante défunte (East Wind, 1977)
  • Watch What Happens (Concord Jazz, 1978)
  • Just Friends (Concord Jazz, 1978)
  • Live at Montreux (Concord Jazz, 1979)
  • Zaca (Concord Jazz, 1980)
  • Montage (Concord Jazz, 1981)
  • Executive Suite (Concord Jazz, 1983)

Ως συμμετέχων μουσικός (sideman)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Σταν Κέντον

  • Stan Kenton's Milestones (Capitol, 1950)
  • Stan Kenton Classics (Capitol, 1952)
  • Encores (Capitol, 1947)
  • A Presentation of Progressive Jazz (Capitol, 1947)
  • Innovations in Modern Music (Capitol, 1950)
  • Stan Kenton Presents (Capitol, 1950)
  • Popular Favorites by Stan Kenton (Capitol, 1953)
  • The Kenton Era (Capitol, 1955)
  • Lush Interlude (Capitol, 1958)
  • [rtistry in Voices and Brass (Capitol, 1963)
  • The Innovations Orchestra (Capitol, 1997)

Με τον Χέρμπι Μαν

  • [he Magic Flute of Herbie Mann (Verve, 1957)

Με τον Όλιβερ Νέλσον

  • Skull Session (Flying Dutchman, 1975)

Με τον Σόρτι Ρότζερς

  • Bossa Nova (Reprise, 1962)

Με τον Πιτ Ρουγκόλο

  • New Sounds by Pete Rugolo (Harmony, 1957)
  • Behind Brigitte Bardot (Warner Bros., 1960)
  • The Original Music of Thriller (Time, 1961)

Με τον Λάλο Σίφριν

  • [one with the Wave (Colpix, 1964)

Με τον Μπαντ Σανκ

  • Holiday in Brazil (World Pacific, 1958)
  • Latin Contrasts (World Pacific, 1958)

Με τον Σταν Γκετς

  • Stan Getz with Guest Artist Laurindo Almeida

Με τον Τζέραλντ Γουίλσον

  • The Golden Sword (Pacific Jazz, 1966)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0021843. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13890697p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6611vxv. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 9728756. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Oliver, Myrna (1 August 1995). «Laurindo Almeida, 77; Classical, Jazz Guitarist». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1995-08-01/news/mn-30105_1_laurindo-almeida. 
  6. ↑ Watrous, Peter (1 August 1995). «Laurindo Almeida, Guitarist, 77; Mixed Pop and Jazz». The New York Times. https://www.nytimes.com/1995/08/01/obituaries/laurindo-almeida-guitarist-77-mixed-pop-and-jazz.html. 
  7. ↑ Brookes, Tim (2005), Guitar: An American Life, Grove Press, σελ. 165 
  8. ↑ «Laurindo Almeida Duets with Spanish Guitar on EMI». Fanfare. September 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Laurindo Almeida στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λαουρίντο_Αλμέιντα&oldid=10835669"