Κουλγκρίντα
Ο κουλγκρίντα (από τη λιθουανική λέξη (Σαμογιτιανή διάλεκτος) kūlis, που σημαίνει «πέτρα», και το grinda, που σημαίνει «πεζοδρόμιο» από το grįsti, που σημαίνει «σκαλίζω, τραβάω μαζί[1]) είναι ένας κρυμμένος κάτω από το νερό πέτρινος δρόμος ή πέρασμα σε βάλτους και ελώδεις περιοχές που έχουν χρησιμοποιηθεί για την άμυνα στην ιστορία της Λιθουανίας.[1] Παρόμοιοι μυστικοί δρόμοι που κατασκευάζονταν κυρίως από ξύλο και χώμα ήταν γνωστοί ως μεντγκρίντα (από το medis, που σημαίνει δέντρο) και ως ζεμγκρίντα (από το žemė, που σημαίνει 'γη, έδαφος') αντίστοιχα.[2]
Μη εντοπίσιμοι από την επιφάνεια, αυτοί οι δρόμοι ήταν συνήθως γνωστοί μόνο στους ντόπιους και έτσι ήταν ένα σημαντικό στοιχείο της άμυνας εναντίον διάφορων εισβολέων, συμπεριλαμβανομένων των Τευτόνων Ιπποτών στον 13ο και 14ο αιώνα. Τα κουλγκρίντα παρείχαν μια ασφαλή συντόμευση μεταξύ χωριών, λόφων και άλλων αμυντικών δομών.[3] Κατασκευάζονταν φέρνοντας πέτρες, ξύλο ή χαλίκι πάνω από παγωμένους βάλτους το χειμώνα και αφήνοντάς τους να βυθιστούν όταν ο πάγος λιώσει.[4] Μια τέτοια διαδικασία θα επαναληφθεί αρκετές φορές. Μερικές φορές τοποθετήθηκαν ξύλινοι στύλοι για να προστατεύσουν την υπερυψωμένη περιοχή από το καθάρισμα.[5]
Τα απομεινάρια των κουλγκρίντα βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο έδαφος της Λιθουανίας, αλλά και στην περιφέρεια Καλίνινγκραντ (πρώην Ανατολική Πρωσία), τη Λευκορωσία και τη Λετονία.[2] Εκτιμάται ότι η Λιθουανία έχει 27 κουλγκρίντα και 7 μεντγκρίντα, περίπου τα μισά από αυτά στη Σαμογιτία.[6] Το μακρύτερο και πιο γνωστό σωζόμενο κουλγκρίντα βρίσκεται απέναντι από το βάλτο Σιέτουβα ανάμεσα στις λίμνες Λούκστας και Παρσεζέρις στη Σαμογιτία.[1] Επιβιώνουν τρία τμήματα και χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 19ο αιώνα ως δρόμος μεταξύ του Καλτινενάι και του Τβεράι.[4] Ένας από τους πρώτους που διερεύνησε το κουλγκρίντα Σιέτουβα ήταν ο Λούντβικ Κρζίβιτσκι.[4] Άλλα κουλγκρίντα βρίσκονται στο βάλτο Αμάλβα στη νότια Λιθουανία και στο Σιουραϊτσιάι κοντά στο Πριεκουλέ.[1] Το κουλγκρίντα Αλκούπις κοντά στο Κβένταρνα υπέστη σοβαρές ζημίες κατά τη βελτίωση της γης από τις σοβιετικές αρχές.[5] Το παλαιότερο μεντγκρίντα βρέθηκε στο Κερναβέ και χρονολογείται ανάμεσα στον 4ο και 7ο αιώνα.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Simas Sužiedėlis, επιμ. (1970–1978). «Kūlgrinda». Encyclopedia Lituanica. III. Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius, σελ. 225. LCC 74-114275&Search_Code=CALL_&CNT=5 74-114275.
- ↑ 2,0 2,1 (Λευκορωσικά) "Military Mastership of Slavs and Balts of 5-9th Centuries" Αρχειοθετήθηκε 2018-10-02 στο Wayback Machine., Ya. Novikov
- ↑ Kaplūnaitė, Irma (5 Δεκεμβρίου 2005). «Terminai» (στα Λιθουανικά). Aruodai. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2009.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Sietuvos kūlgrinda» (στα Λιθουανικά). Varniai Regional Park. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2009.
- ↑ 5,0 5,1 Almonaitis, Vytenis (2006-06-10). «Gedimino pilis (ne ta) ir kitos vietų prie Dievo įdomybės» (στα lt). Šiaurės Atėnai (800). ISSN 1648-7168. http://www.culture.lt/satenai/?leid_id=800&kas=straipsnis&st_id=4044.
- ↑ Baubonis, Zenonas (1988). «Kūlgrindų, medgrindų ir žemgrindų klausimu». Aktualūs kultūros paminklų tyrinėjimų uždaviniai: Konferencijos pranešimų tezės (Vilnius, 1988 m. spalis) (στα Λιθουανικά). Vilnius: Mokslinė metodinė kultūros paminklų apsaugos taryba. σελίδες 47–53. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2018.
- ↑ Kaplūnaitė, Irma (16 Δεκεμβρίου 2005). «Terminai» (στα Λιθουανικά). Aruodai. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2009.