Κουαρτέτο Αμαντέους
Το Κουαρτέτο Αμαντέους (αγγλικά: Amadeus Quartet· γερμανικά: Amadeus-Quartett) ήταν κουαρτέτο εγχόρδων παγκοσμίου φήμης, με -βασικό- ρεπερτόριο τα έργα μουσικής δωματίου της κλασικής περιόδου. Πέρα από τα μουσικά χαρίσματα των εκτελεστών που το συγκροτούσαν, κατέστη διάσημο στην ιστορία της μουσικής διότι διατήρησε τα ιδρυτικά του μέλη από τη σύμπηξη (1947) μέχρι τη διάλυσή του (1987).
Μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νόρμπερτ Μπρέινιν (Norbert Brainin), α’ βιολί
- Ζίγκμουντ Νίσελ (Siegmund Nissel), β’ βιολί
- Πέτερ Σίντλοφ (Peter Schindlof), βιόλα
- Μάρτιν Λόβετ (Martin Lovett), βιολοντσέλο
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λόγω της εβραϊκής καταγωγής τους, οι βιολονίστες Μπρέινιν (12 Μαρτίου 1923 - 10 Απριλίου 2005), Νίσελ (3 Ιανουαρίου 1922 - 21 Μαΐου 2008) και Σίντλοφ (9 Ιουλίου 1922 - 16 Αυγούστου 1987) (αργότερα βιολιστής) εκδιώχθηκαν από τη Βιέννη μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, από τον Χίτλερ, το 1938. Οι Μπρέινιν και Σίντλοφ συναντήθηκαν σε ένα βρετανικό στρατόπεδο, στο Prees Heath, προτού μεταφερθούν στη Νήσο Μαν. Πολλοί Εβραίοι πρόσφυγες είχαν την ατυχία να εγκλειστούν από τους Βρετανούς ως «αλλοδαποί εχθροί» (enemy aliens) κατά την αναζήτηση καταφυγίου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Μπρέινιν απελευθερώθηκε μετά από μερικούς μήνες, αλλά ο Σίντλοφ παρέμεινε στο στρατόπεδο, όπου συναντήθηκε με τον Νίσελ. Τέλος, αφέθησαν ελεύθεροι και αυτοί, οπότε και οι τρεις τους, άρχισαν να παρακολουθούν μαθήματα βιολιού με τον διάσημο καθηγητή Μ. Ρόσταλ (Max Rostal), ο οποίος τούς δίδαξε δωρεάν. Μάλιστα, τούς σύστησε τον Μάρτιν Λόβετ (γενν. 3 Φεβρουαρίου 1927) και, το 1947, συμπήχθηκε το «Κουαρτέτο Μπρέινιν» που, έναν χρόνο αργότερα, μετονομάστηκε σε «Κουαρτέτο Αμαντέους».
Δραστηριότητα και ρεπερτόριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύνολο έδωσε την πρώτη παράστασή του, ως Κουαρτέτο Αμαντέους, στο Ουίγκμορ Χόλ (Wigmore Hall) του Λονδίνου, στις 10 Ιανουαρίου 1948. Στις 25 Ιανουαρίου 1983, έδωσε την 35η επετειακή συναυλία στην ίδια αίθουσα. Το κουαρτέτο έκανε πολλά ταξίδια σε Ευρώπη, Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιαπωνία και Νότια Αμερική. Το καθιερωμένο ρεπερτόριο του συνόλου Αμαντέους, ανήκει στην κλασική και ρομαντική περίοδο, με βασικό πυρήνα τα κουαρτέτα των Μότσαρτ, Μπετόβεν και Σούμπερτ. Ωστόσο, παρουσιάζει και έργα συνθετών του 20ού αιώνα, όπως των Μπάρτοκ και Μπρίτεν.[1] Μάλιστα, ο τελευταίος έγραψε ένα από τα τελευταία του έργα, το Κουαρτέτο αρ. 3 σε Σολ μείζονα, ειδικά γι΄αυτούς.
Εκτός από εμφανίσεις, το σύνολο έχει κάνει πολλές -πάνω από 200- ηχογραφήσεις, μεταξύ των οποίων όλα τα κουαρτέτα εγχόρδων του Μπετόβεν, του Μπραμς και του Μότσαρτ. Επίσης, έχει συμπράξει σε συναυλίες και ηχογραφήσεις κουιντέτων εγχόρδων διαφόρων συνθετών (λ.χ. Μότσαρτ, Σούμπερτ, Μπραμς, Μπρούκνερ, κ.α.) και σεξτέτων εγχόρδων (Μπραμς), με συνήθεις προσκεκλημένους τον Σ. Αρόνοβιτς ( Cecil Aronowitz) ως δεύτερη βιόλα και τον Ο. Πλίδ (William Pleeth) ως δεύτερο βιολοντσέλο.
- Τα κύρια χαρακτηριστικά του Κουαρτέτου Αμαντέους, που το έχουν εδραιώσει στην εκτίμηση ακόμη και των πιο απαιτητικών ακροατών, είναι η σίγουρη και ομοιόμορφη τεχνική των μελών του, ο τέλειος συγχρονισμός, η σπάνια καθαρότητα στην πολυφωνική υφή, ο πλούσιος ήχος και ο ακριβής ρυθμός τους.[1]
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παράσημο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (Order of the British Empire)
- Διδακτορικά από τα Πανεπιστήμια του Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Καράκας
- Παράσημο του Μεγάλου Σταυρού (Bundesverdienstkreuz), το υψηλότερο όλων των κρατικών διακρίσεων της Γερμανίας
- Αυστριακός Σταυρός Τιμής Τεχνών και Επιστημών
Διάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κουαρτέτο Αμαντέους διαλύθηκε, πάραυτα, το 1987 μετά τον θάνατο του Σίντλοφ, ο οποίος θεωρήθηκε ως αναντικατάστατος από τα -τότε- μέλη. Οι Μπρέινιν και Νίσελ πέθαναν πολύ αργότερα [2][3], ενώ το μόνο επιζών μέλος είναι ο Λόβετ. Επομένως, το Κουαρτέτο Αμαντέους διατήρησε την αρχική του ταυτότητα, διαχρονικά, σε όλη του την πορεία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L (Oxford, 1880)
- Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
- Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1981, τόμος 7, σ. 254
- Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
- Eric Blom The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)
|