Κολωνάκι

Το Κολωνάκι είναι κεντρική συνοικία της Αθήνας που εκτείνεται στους νότιους πρόποδες του Λυκαβητού και περί τη πλατεία της Φιλικής Εταιρείας. Περιλαμβάνεται μεταξύ των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας, Ακαδημίας και της οδού Δεξαμενής. Λόγω δε της υγιεινής και δροσερής γενικά τοποθεσίας της αλλά και της γειτνίασής της προς τα Παλαιά Ανάκτορα, σημερινή Βουλή, αλλά και με τα νεότερα, σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, εξελίχθηκε και συνεχίζει να διατηρείται σε αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας.

Το άλλοτε βέβαια ειδυλλιακό Κολωνάκι με τις χαρακτηριστικές Αθηναϊκές αυλές αμέσως μετά τον Α’Π.Π. άρχισε να μεταβάλλεται σε συνοικία με τις πρώτες μεγάλες Πολυκατοικίες αρχής γενομένης από τον κεντρικό δρόμο Πατριάρχου Ιωακείμ.

Η ονομασία της Συνοικίας αυτής οφείλεται σε μαρμάρινη παλαιά κυλινδρική στήλη ύψους 2 μέτρων και διαμέτρου 30 εκατοστών που βρέθηκε στη περιοχή και αναστηλώθηκε στη δεξιά σκάλα της Δεξαμενής. Οι Αθηναίοι της τουρκοκρατούμενης Αθήνας προς αποτροπή επιδημιών ή άλλων συμφορών συνήθιζαν να κάνουν λιτανείες και ιεροτελεστίες με θυσίες νεαρών μόσχων. Στα σημεία που κατέληγαν αυτές οι λιτανείες ολοκλήρωναν την ιεροτελεστία και έστηναν το «κολωνάκι». Έχουν βρεθεί πολλά σημεία στην Αθήνα που είχαν στηθεί τέτοια κολωνάκια.

Η μεγάλη κοινωνική διαφορά που παρουσίαζε το Κολωνάκι με τον Κολωνό έγινε αφορμή για πολλές ανέκδοτες προπολεμικές ιστορίες που χάρισαν και σχετικό τίτλο ελληνικής ταινίας «Λαός και Κολωνάκι» (αντί του Κολωνός και Κολωνάκι).