Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν
Lakposhtha parvaz mikonand
ΣκηνοθεσίαΜαχμάν Γκομπαντί
ΠαραγωγήΜπαμκάκ Αμίνι
Χαμίντ Γκομπαντί
Χαμίντ Γκαβάμι
Μαχμάν Γκομπαντί
ΣενάριοΜαχμάν Γκομπαντί
ΠρωταγωνιστέςΣοράν Εμπραχίμ
Αβάζ Λατίφ
ΜουσικήΧοσέιν Αλιζάντε
ΜοντάζΜουσταφά Κεργκέπους
Χάιντε Σαφιάρι
ΣκηνογραφίαΣαρία Ασσάντι
Εταιρεία παραγωγήςMij Film Co.
Bac Film
ΔιανομήIFC Films (ΗΠΑ)
Κυκλοφορία10 Σεπτεμβρίου 2004 (Τορόντο)
18 Φεβρουαρίου 2005 (Ηνωμένες Πολιτείες)
23 Φεβρουαρίου 2005 (Γαλλία)
Διάρκεια97 λεπτά[1]
ΠροέλευσηΙράν
Γαλλία
Ιράκ
ΓλώσσαΚουρδικά
Ακαθάριστα έσοδα$1,075,553
δεδομένα (π • σ • ε )

Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν (Περσικά: لاک پشت ها هم پرواز می کنند Lakposhthâ ham parvaz mikonand, Κουρδικά: Kûsî Jî Dikarin Bifirin Κουρδικά Σοράνι: کیسەڵەکان دەفڕن Τουρκικά: Kaplumbağalar Da Uçar) είναι ένα πολεμικό δράμα του 2004 με σενάριο, παραγωγή και σκηνοθεσία του Μαχμάν Γκομπαντί κι αξιοσημείωτη θεματική μουσική που συνέθεσε ο Χοσέιν Αλιζάντε. Ήταν η πρώτη ταινία που έγινε στο Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία διαδραματίζεται στο κουρδικό στα ιρακινο-τουρκικά σύνορα την παραμονή της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ. Ο δεκατριών χρονών Δορυφορικός (Σοράν Εμπραχίμ) είναι γνωστός για την εγκατάσταση πιάτων και κεραιών (στα τοπικά χωριά που αναζητούν νέα για το Σαντάμ Χουσεΐν) και για τις περιορισμένες γνώσεις του στα αγγλικά. Είναι δυναμικός, αλλά ο εκμεταλλευτής ηγέτης των παιδιών, οργανώνοντας την επικίνδυνη αλλά αναγκαία σάρωση κι εκκαθάριση των ναρκοπεδίων. Πολλά από αυτά τα παιδιά τραυματίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά εξακολουθούν να διατηρούν μια ζωηρή φλυαρία όποτε είναι δυνατόν, αφιερωμένα στο έργο τους παρά τις ιδιοτροπίες της ζωής τους.

Ο εργατικός Δορυφορικός οργανώνει εμπορικές συναλλαγές για απενεργοποιημένες νάρκες. Ερωτεύεται μία ορφανή που ονομάζεται Αγκρίν, βοηθώντας την όποτε αυτό ήταν δυνατόν για να την κερδίσει. Αυτή είμαι μία αέναη κοπέλα με βλοσυρό πικρό βλέμμα, χαμένο σε σκέψεις, αδυνατώντας να ξεφύγει από τους δαίμονες του παρελθόντος. Ταξιδεύοντας μαζί με τον ανάπηρο, αλλά πολύ προστατευτικό αδερφό της Χένκοβ, που φαίνεται να έχει το δώρο της διόραση, αν και φαίνεται να έχει κακή φήμη για αυτό. Τα αδέλφια μένουν με ένα τυφλό μικρό παιδί που ονομάζεται Ρίγκα. Αποκαλύπτεται ότι η Αγκρίν γέννησε το Ρίγκα αφού βιάστηκε από μία συμμορία στρατιωτών, ενώ τα χέρια του Χένκοβ είχαν πυροβοληθεί καθώς οι στρατιώτες προσπαθούσαν να πνίξουν και τα δύο παιδιά. Η Αγκρίν δεν είναι σε θέση να δεχτεί το Ρίγκα ως κάτι άλλο εκτός από ένα στίγμα, μια συνεχής υπενθύμιση του βάναυσου παρελθόντος της.

Η Αγκρίν προσπαθεί να εγκαταλείψει το παιδί πολλές φορές, μέχρι που τελικά το δένει σε ένα βράχο και το ρίχνει στο βυθό της λίμνης, αυτοκτονώντας μετά πηδώντας από ένα γκρεμό. Όταν ο αδελφός της βλέπει ένα όραμα των αγαπημένων του να πνίγονται, βγαίνει από τη σκηνή για να τους σώσει, αλλά είναι πολύ αργά. Ο Χένκοβ βρίσκει τελικά το σώμα του ανιψιού του στο βάθος της λίμνης αλλά δεν μπορεί να το λύσει από το βράχο λόγω της αναπηρίας του. Ο Χένκοβ θρηνεί στο βράχο από όπου πήγε η Αγκρίν στο θάνατό της. Εν τω μεταξύ, ο ανάπηρος Δορυφορικός χάνει κάθε γοητεία που είχε για την αμερικανική παρέμβαση και κοιτάζει μακριά όταν τελικά οι Αμερικανοί στρατιώτες περνούν δίπλα του.

Ηθοποιοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σοράν Εμπραχίμ ως Δορυφορικός
  • Αβάζ Λατίφ ως Αγκρίν
  • Χιρς Φεϊζάλ Ραχμάν ως Χένκοβ
  • Αμπντούλ Ραχμάν Καρίμ ως Ρίγκα
  • Αζίλ Ζιμπαρί ως Σίρκο

Ανταπόκριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν έλαβε γενικά θετικές κριτικές, κατέχοντας σήμερα μία "φρέσκια" βαθμολογία 90% στο Rotten Tomatoes[2] και μία βαθμολογία 85/100 στο Metacritic, που σημαίνει "παγκόσμια αναγνώριση".[3]

Ιδιαίτερα, η ταινία είναι σιωπηλή για το τι συμβαίνει στο 'Δορυφορικό' αφού οι Αμερικανοί προσγειώνονται τελικά στο στρατόπεδο προσφύγων τους. Μερικοί κριτικοί πιστεύουν ότι η ταινία αντικατοπτρίζει το αληθινό αίσθημα των Κούρδων, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν αρκετά υπό τη δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν και υποστήριξαν σθεναρά την αμερικανική στρατιωτική εισβολή και κατοχή του Ιράκ.

Το 2004, η ταινία προβλήθηκε στο 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τον τίτλο Και οι χελώνες πετάνε. [4]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βραβείο Ειρήνης, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, 2005
  2. Χρυσό Κοχύλι, Καλύτερη Ταινία, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Σεμπαστιάν, 2004
  3. Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο, 2004
  4. Διεθνή Βραβεία Κριτών και Κοινού, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάο Πάολο, 2004
  5. Βραβείο La Pieza, Καλύτερη Ταινία, Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Κινηματογράφου του Μεξικού, 2005
  6. Βραβείο Κοινού, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ, 2005
  7. Χρυσός Προμηθέας, Καλύτερη Ταινία, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τιφλίδας, 2005
  8. Βραβείο Aurora, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τρόμσο, 2005
  9. Χρυσή Πεταλούδα, Διεθνές Φεστιβάλ Ισφαχάν Ταινιών για Παιδιά, 2004
  10. Χρυσό Δελφίνι, Festróia - Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τρόια, 2005
  11. Επιλογή Sundance, 2005
  12. Βραβείο Ασημένιου Σκελετού, Φεστιβάλ Φεγγαριού Συγκομιδής, 2007

Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία είχε επιρροή στην άνιμε σειρά Gundam του 2007-2009 Mobile Suit Gundam 00. Ο κύριος πρωταγωνιστής του άνιμε Setsuna F. Seiei είναι ένα ορφανό πολέμου κουρδικής καταγωγής και το πραγματικό του όνομα είναι Σοράν Ιμπραήμ, μια αναφορά στο παιδί ηθοποιό που υποδύεται τον πρωταγωνιστή της ταινίας Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν.[5]

Η συζήτηση ανάμεσα στο Δορυφορικό και το τυφλό αγόρι (Ρίγκα) όταν ο τελευταίος έχει κολλήσει σε μία νάρκη υπάρχει στο μιξτέιπ του Τζέι Ελεκτρόνικα, Act I: Eternal Sunshine (The Pledge).[6]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «TURTLES CAN FLY (15)». British Board of Film Classification. 29 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2013. 
  2. ↑ Turtles Can Fly στο Rotten Tomatoes Ανακτήθηκε 23 Ιουνίου 2013
  3. ↑ Turtles Can Fly στο Metacritic Ανακτήθηκε 23 Ιουνίου 2013
  4. ↑ Κιτροέφ, Μ. (2004). 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 117. 
  5. ↑ Μάνρι, Τζιά (5 Ιουλίου 2009). «AX09: Gundam 00 Focus Panel». Anime Vice. Whiskey Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2012. 
  6. ↑ Ελεκτρόνικα, Τζέι. «Act I: Eternal Sunshine (The Pledge)». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Και_οι_Χελώνες_Μπορούν_να_Πετάξουν&oldid=9757113"