Κάστρο της Σουομενλίνα
Συντεταγμένες: 60°8′37″N 24°59′4″E / 60.14361°N 24.98444°E
Το Κάστρο της Σουομενλίνα (Suomenlinna) ή Σβιάμπορι (Sveaborg) (Φινλανδικά: Viapori) βρίσκεται στη Φινλανδία. Είναι χτισμένο στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα σε μία ομάδα έξι νησιών στην είσοδο του λιμανιού του Ελσίνκι. Αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της εποχής του. Το Κάστρο Σουομενλίνα αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό.[1] Το 1991 ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.[2]
| Κάστρο της Σουομενλίνα | |
|---|---|
| Sveaborg και Suomenlinna | |
 | |
 | |
| Είδος | φρούριο, θαλάσσιο φρούριο και νησίδα φρούριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 60°8′37″N 24°59′4″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ελσίνκι και Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας |
| Τοποθεσία | Suomenlinna |
| Χώρα | Φινλανδία |
| Έναρξη κατασκευής | 1748 |
| Προστασία | Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1991) και Μνημείο πολιτισμικής κληρονομιάς εθνικής σημασίας[3][4] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Περισσότερες λεπτομέρειες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κάστρο Σουομενλίνα χτίστηκε σταδιακά από το 1748 και έπειτα σε μια περιοχή κοντά στο λιμάνι του Ελσίνκι υπό την επίβλεψη του Σουηδού ναυάρχου Αυγουστίνου Ηχερενσβάρντ (Augustin Eherensvärd).[5] Καλύπτει μία έκταση 210 εκταρίων και περιλαμβάνει 200 κτήρια και έξι χιλιόμετρα αμυντικών τειχών. Το κάστρο δημιουργήθηκε για την άμυνα των Σουηδών εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.[2] Το όνομα Σουομενλίνα σημαίνει «Κάστρο της Φινλανδίας». Χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο, ναυπηγείο και στρατώνας. Μέσα στο φρούριο είχαν χτιστεί κατοικίες για τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους.[6] Το φρούριο ποτέ δεν ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια λόγω έλλειψης χρημάτων. Χρησιμοποιήθηκε ως ναυτική βάση κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Σουηδικού πολέμου (1788-1790). Το 1808 οι Ρωσικές δυνάμεις πολιόρκησαν το κάστρο στη διάρκεια του Ρωσο-Σουηδικού πολέμου και το κατέλαβαν.[7][8]Μετά την εκκένωση του κάστρου από τους Σουηδούς τα πλοία και το στρατιωτικό υλικό περιήλθαν υπό τον έλεγχο των Ρώσων. Στη διάρκεια της Ρωσικής διοίκησης του κάστρου έγινε επέκταση του κάστρου. Επίσης, δημιουργήθηκαν στρατώνες για τους στρατιώτες και μία ορθόδοξη εκκλησία μέσα στο κάστρο. Στις αρχές του 19ου αιώνα σταμάτησε η συντήρηση των τειχών του κάστρου λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Στη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1853-1856) ο Αγγλο-Γαλλικός στόλος βομβάρδισε το κάστρο για δύο ημέρες τον Αύγουστο του 1855 και επέφερε αρκετές καταστροφές στο κάστρο.[9] Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα τα τείχη του φρουρίου επισκευάστηκαν. Η στρατιωτική σημασία του κάστρου μειώθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Το 1906 ξέσπασε μία ανταρσία στο κάστρο, η οποία είχε ανεπιτυχή έκβαση για τους στασιαστές. Στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το Κάστρο Σουομενλίνα χρησιμοποιήθηκε ως ναυτική βάση για την προστασία της Αγίας Πετρούπολης. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και την ανεξαρτησία της Φινλανδίας (1917) το Κάστρο Σουομενλίνα πέρασε υπό τον έλεγχο της Φινλανδίας.[10] Στη διάρκεια του Φινλανδικού εμφύλιου πολέμου δημιουργήθηκε φυλακή στο κάστρο, όπου κρατούνταν 8000 κομμουνιστές. Κάποιοι από αυτούς εκτελέστηκαν. Η φυλακή υπάρχει ακόμα στο κάστρο και οι κρατούμενοι χρησιμοποιούνται για εργασίες συντήρησης του κάστρου.[6] Δεν επιτρέπεται στους φυλακισμένους να έρχονται σε επαφή με τους ντόπιους και τους τουρίστες.[5] Η μετονομασία του κάστρου σε Σουομενλίνα (Suomenlinna) έγινε το Μάϊο του 1918 και χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο και λιμάνι.[1] Η στρατιωτική σημασία του κάστρου μειώθηκε σημαντικά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και από το 1973 το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στα κτήρια του κάστρου, που ανακαινίστηκαν, στεγάστηκαν δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες. Στο κάστρο κατοικούν 850 πολίτες.[2] Σήμερα πλέον η στρατιωτική παρουσία στο Κάστρο Σουομενλίνα περιορίζεται μόνο στη ναυτική ακαδημία, που εξακολουθεί να υπάρχει εκεί.[11] Στο Κάστρο Σουομενλίνα υπάρχουν έξι μουσεία πέντε εκ των οποίων είναι ανοικτά μόνο το καλοκαίρι. Το πιο σημαντικό είναι το Μουσείο Σουομενλίνα, στο οποίο υπάρχουν λεπτομερείς πληροφορίες για την ιστορία του φρουρίου από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα. Μέσα στο κάστρο υπάρχει ακόμη η ορθόδοξη εκκλησία, που κατασκευάστηκε το 1854 από Ρώσους. Το 1928 μετατράπηκε σε λουθηρανική εκκλησία και τέσσερις από τους πέντε πύργους της κατεδαφίστηκαν. Η καμπάνα της είναι η μεγαλύτερη στη Φινλανδία.[9]
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
-
-
στρατώνες -
εκκλησία -
χάρτης του κάστρου του 18ου αιώνα -
-
-
-
-
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Fortress of Suomenlinna άρθρο στην ιστοσελίδα whc.unesco.org
- http://www.visitcastles.eu/ επίσημη ιστοσελίδα της Ένωσης των Κάστρων και των Μουσείων της Βαλτικής Θάλασσας
- https://www.suomenlinna.fi/en/ επίσημη ιστοσελίδα του Κάστρου Σουομενλίνα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Suomenlinna». www.muuka.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Centre, UNESCO World Heritage. «Fortress of Suomenlinna». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ www
.rky .fi /read /asp /r _kohde _det .aspx?KOHDE _ID=1569. - ↑ «Cultural sites of national interest» (Φινλανδικά, Σουηδικά)
- ↑ 5,0 5,1 Christian Nold, Chris Lee· Nathalie Aubret (4 Μαΐου 2014). Autopsy Of An Island Currency. Pixelache.
- ↑ 6,0 6,1 Wood, Jessica. «A Brief History of Suomenlinna, Finland's Fortress». Culture Trip. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «The Swedish era - Suomenlinna Official Website». www.suomenlinna.fi (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Suomenlinna Sea Fortress». The Association of Castles and Museums around the Baltic Sea (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 9,0 9,1 Internet Archive (2015). Helsinki pocket guide. London : Berlitz. ISBN 978-1-78004-819-2.
- ↑ «The Russian era - Suomenlinna Official Website». www.suomenlinna.fi (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «The Finnish era - Suomenlinna Official Website». www.suomenlinna.fi (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.