Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιωάννης του Παλατινάτου-Ζίμμερν, αρχιεπίσκοπος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ιωάννης του Παλατινάτου-Ζίμερν, αρχιεπίσκοπος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1429 (περίπου)[1][2]
Θάνατος13  Δεκεμβρίου 1475[1][2]
Χάλλε
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός ναός του Μαγδεβούργου
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
λατινική γλώσσα[4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Μπολόνια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας (από 1458)[5]
αρχιεπίσκοπος[6]
νομικός[6]
καθολικός επίσκοπος (από 1459)[7]
Οικογένεια
ΓονείςΣτέφανος του Ζίμερν-Τσβάιμπρυκεν και Άννα του Φέλντεντς
ΑδέλφιαΡούπρεχτ επίσκοπος του Στρασβούργου
Stephan von Pfalz-Simmern
Λουδοβίκος Α΄ του Τσβάιμπρυκεν
Φρειδερίκος Α΄ του Ζίμερν
Άννα του Παλατινάτου-Ζίμμερν-Τσβάιμπρυκεν
ΟικογένειαΟίκος του Βίττελσμπαχ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθολικός αρχιεπίσκοπος (1466–1475)[8][9]
Roman Catholic Bishop of Münster (από 1457)[8][10]
επίσκοπος[11][6]

Ο Ιωάννης, γερμ. Johannes (π. 1429 - 13 Δεκεμβρίου 1475) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν επίσκοπος του Μύνστερ (1458-66) και μετά αρχιεπίσκοπος του Μαγδεβούργου (1466-75).

Ήταν ο τέταρτος γιος του Στεφάνου παλατινού κόμη του Ζίμερν-Τσβάιμπρυκεν και της Άννας των Χόενγκερολντσεκ, κόρης και κληρονόμου του Φρειδερίκου Γ΄ κόμη του Φέλντεντς.

Ο Φρειδερίκος Γ΄ αρχιεπίσκοπος του Μαγδεβούργου απεβίωσε το 1464 και ο Σύλλογος του καθεδρικού ομόψυχα εξέλεξε τον Ιωάννη ως διάδοχο. Το επόμενο έτος ο πάπας Παύλος Β΄ επικύρωσε την εκλογή, οπότε έγινε και επίσημα αρχιεπίσκοπος. Ωστόσο λόγω χρεών του στο Μύνστερ μπόρεσε να μεταβεί στο Μαγδεβούργο το 1466. Επειδή οι πολίτες του Χάλλε αντιτέθηκαν, η τελετή δεν έγινε στο Χάλλε, την επίσημη πρωτεύουσα της επισκοπής, αλλά στο Μαγδεβούργο. Συμβιβάστηκε με το Χάλλε, πληρώνοντας 3.000 φλορίνια του Ρήνου.

Επέκτεινε τη δικαιοδοσία του, αποκτώντας επτά νέες περιοχές. Διατηρούσε ειρηνικές σχέσεις με τα γειτονικά κράτη. Το 1471 συμμετείχε στη δημόσια ειρήνη της Νυρεμβέργης και πολέμησε ενάντια στους βαρόνους-ληστές. Μεσολάβησε μεταξύ των Χανσεατικών πόλεων και του Βρανδεμβούργου. Για να συμβάλλει στην ανάπτυξη των πόλεων της επικράτειάς του, τους έδωσε περισσότερη ελευθερία.

Το 1467 ο Ιωάννης και οι πολίτες του Καλβόρντε πολιόρκησαν στο κάστρο της πόλης δύο βαρόνους-ληστές των εμπόρων στις οδούς.

Απεβίωσε το 1475 στην κατοικία του στο κάστρο Γκιεμπίχενσταϊν. Τάφηκε στον καθεδρικό του Μαγδεβούργου, δίπλα στον προκάτοχό του.

  • Gustav Hertel and Friedrich Hülße: Geschichte der Stadt Magdeburg, Magdeburg, 1885