Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λογότυπο του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO)
ο Kailasavadivoo Sivan, Επικεφαλής του ISRO (2018)

Ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας (ISRO) είναι η εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Δημοκρατίας της Ινδίας που εδρεύει στο Μπανγκαλόρ. Διευθύνεται από τον Kailasavadivoo Sivan από τον Ιανουάριο του 2018 και συντονίζει τις διαστημικές πτήσεις της Ινδίας. [1]

Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στόχος του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας είναι η ανάπτυξη αεροδιαστημικής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένων δορυφόρων, πυραύλων - φορέων, πειραματικών πυραύλων (αγγλ. sounding rockets) και τεχνολογία υποστήριξης εδάφους. Ο Βικράμ Σαραμπάι (Vikram Sarabhai) έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη δημιουργία και την ανάπτυξή του και γι'αυτό είναι γνωστός και ως «ο πατέρας του ινδικού διαστημικού προγράμματος».


Ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας (ISRO) ιδρύθηκε στις 15 Αυγούστου του 1969, αρχικά ως τμήμα του ινδικού Υπουργείου Ατομικής Ενέργειας (Department of Atomic Energy).

Από το 1972 και έπειτα υπάγεται στο Υπουργείο Διαστήματος (Department of Space) και από το 1975 είναι κυβερνητικός οργανισμός. Προήλθε από την Ινδική Εθνική Επιτροπή Διαστημικής Έρευνας (INCOSPAR) που δημιουργήθηκε το 1962.

Οι σημερινοί 17.000 υπάλληλοι εργάζονται σε πολυάριθμα τμήματα, διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα. Η μεγαλύτερη ενιαία εγκατάσταση είναι το Διαστημικό Κέντρο Βικράμ Σαραμπάι (VSSC) στο Τιρουβανανταπουράμ με 5600 υπαλλήλους, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη εκτοξευτών και πυραύλων. Οι τοποθεσίες εκτόξευσης πυραύλων βρίσκονται στο Διαστημικό Κέντρο Σατίς Νταβάν στη Σριχαρίκοτα, από όπου πραγματοποιούνται όλες οι ινδικές δορυφορικές εκτοξεύσεις, καθώς και στην Τούμπα και το Μπαλεσβάρ. Η ινδική εταιρεία Antrix είναι υπεύθυνη για τα εμπορικά συμφέροντα του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO).

Ο Κοππολίλ Ράντακρισναν είναι επικεφαλής του ISRO από τον Οκτώβριο του 2009.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύγκριση μεγέθους των ινδικών πύραυλων-φορέων, από αριστερά προς τα δεξιά: SLV, ASLV, PSLV, GSLV, GSLV Mk.III

Ο ISRO σημείωσε την πρώτη του επιτυχία στις 19. Απριλίου 1975 με την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου της Ινδίας, Αριαμπάτα, ο οποίος, ωστόσο, εκτοξεύτηκε χρησιμοποιόντας σοβιετική τεχνολογία εκτόξευσης. Το 1980 ένας δορυφόρος (τύπου Ροχίνι) εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά χρησιμοποιώντας έναν εγχώρια κατασκευασμένο πύραυλο-φορέα (SLV-3). Το 1984 ο Ρακές Σάρμα ήταν ο πρώτος Ινδός που συμμετείχε σε μια επανδρωμένη διαστημική πτήση. Πέρασε οκτώ ημέρες στο σοβιετικό διαστημικό σταθμό Salyut 7.

Ο ISRO είχε περαιτέρω επιτυχίες, ιδίως με τα έργα INSAT (Ινδικό Εθνικό Δορυφορικό Σύστημα), IRS (Ινδικό Δορυφορικό Σύστημα Τηλεπισκόπησης), SROSS (Stretched Rohini Satellite Series), PSLV (Polar Satellite Launch Vehicle) και GSLV (Geosynchronous Satellite Launch Vehicle).

Η υπηρεσία ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 2006, ότι η Ινδία θα μπορούσε να πραγματοποιήσει,εντός των επόμενων οκτώ χρόνων, μία επανδρωμένη διαστημική αποστολή. Η ιδέα που παρουσιάστηκε σε μια συνάντηση κορυφαίων επιστημόνων στο Μπανγκαλόρ, περιλαμβάνει ένα διαστημικό σκάφος, το οποίο δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί.

Το σκάφος προβλέπεται να εκτοξευτεί σε τροχιά γύρω απο τη Γη από τον ινδικό πύραυλο GSLV. Το κόστος αυτού του έργου εκτιμάται στα περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε ομιλία του, την Ημέρα της Ανεξαρτησίας στις 15 Αυγούστου 2018, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι ανακοίνωσε την πρώτη πτήση με το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Gaganyaan για το έτος 2022. [2]

Η αποστολή Mars Orbiter (MOM) του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO) εκτοξεύθηκε με επιτυχία, στις 5. Ο Νοεμβρίου του 2013 με προορισμό τον πλανήτη Άρη.

Το διαστημικό εξερευνητικό όχημα Mangalyaan μεταφέρει πέντε επιστημονικά όργανα στον Άρη για να διεξάγει μελέτες, αλλά πρωταρχικός στόχος του είναι να χρησιμεύσει ως «επίδειξη τεχνολογίας» για μελλοντικές διαπλανητικές, μη-επανδρωμένες διαστημικές αποστολές.

Ο ISRO εκτόξευσε το πρώτο μη-επανδρωμένο σεληνιακό διαστημόπλοιο Chandrayaan-1 στις 22 Οκτωβρίου του 2008, χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο PSLV.Ο στόχος του ήταν να πραγματοποιήσει μία τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Αν και η επαφή με το διαστημόπλοιο χάθηκε μετά από μόλις 10 μήνες και η αποστολή τερματίστηκε πρόωρα, η ISRO αξιολόγησε την αποστολή ως επιτυχημένη. Στις 22 Ιουλίου του 2019 εκτοξεύθηκε η διάδοχη αποστολή, Τσαντραγιάν-2 (Chandrayaan-2), η οποία, όπως και η προηγούμενη, κατάφερε να μπει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Μετά όμως απο την αποτυχημένη προσπάθεια προσγείωσης, η προγραμματισμένη βόλτα του ρόβερ στη σεληνιακή επιφάνεια δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Renowned scientist Sivan K named new ISRO chairman». The Times of India. 10 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2018. 
  2. 'Gaganyaan' to take Indian astronaut to space by 2022: PM Mo. Meldung The Times of India