Θερμική διάσπαση οξειδίου

Τα περισσότερα από τα κανονικά οξείδια των χημικών στοιχείων είναι σταθερά στη θέρμανση. Ορισμένα απ' αυτά που περιέχουν το στοιχείο με ανώτερο αριθμό οξείδωσης, έχουν την τάση να μετατραπούν σε οξείδια με κατώτερο αριθμό οξείδωσης.
Τα υπεροξείδια τείνουν γενικά να μετατραπούν σε κανονικά οξείδια.
Στις αντιδράσεις θερμικής διάσπασης των οξειδίων, προκύπτει στα προϊόντα οξυγόνο, οπότε αυτές ανήκουν στις οξειδοαναγωγικές αντιδράσεις αφού το οξυγόνο στο οξείδιο θα έχει αριθμό οξείδωσης -2 (συνήθως) ενώ ελεύθερο στα προϊόντα έχει 0. Οι θερμικές διασπάσεις των οξειδίων μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες :

Διασπάσεις οξειδίων των μετάλλων.
Διασπάσεις οξειδίων των αμετάλλων.

Διασπάσεις οξειδίων των μετάλλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κανονικά οξείδια των μετάλλων είναι γενικά σταθερά στη θέρμανση.
Εξαίρεση αποτελούν ορισμένα οξείδια αδρανών μετάλλων όπως το HgO και το Ag₂Ο που διασπώνται στους 400°C και 300°C αντίστοιχα, αλλά και το CuO που διασπάται θερμικά σε θερμοκρασία > 1000°C. Επίσης, με πύρωση διασπάται το MnO₂ (στους 535°C) , το PbO₂ (στους 300°C) και το Pb₃O₄ (πάνω από τους 500°C). Το υπεροξείδιο του βαρίου (BaO₂) διασπάται στους 750°C :

HgO → Hg + 1/2 O₂

Ag₂Ο → 2Ag + 1/2 O₂

2CuO → Cu₂Ο + 1/2 O₂

3MnO₂ → Mn₃O₄ + O₂

PbO₂ → PbO + 1/2 O₂

Pb₃O₄ → 3PbO + 1/2 O₂

BaO₂ → BaO + 1/2 O₂

Διασπάσεις οξειδίων των αμετάλλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κανονικά οξείδια των αμετάλλων είναι γενικά σταθερά στη θέρμανση ή πύρωση.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζουν οι θερμικές διασπάσεις των διαφόρων οξειδίων του αζώτου :

N₂Ο → N₂ + 1/2O₂ (Σε θερμοκρασία 500°C - 900°C)

2NO → N₂ + O₂ (Σε θερμοκρασία πάνω από 1000°C)

2NO₂ → 2NO + O₂ (Στους 620°C)

N₂O₅ → 2NO₂ + 1/2O₂ (Στους 30°C)

Το τριοξείδιο του θείου διασπάται σε θερμοκρασία πάνω από 900°C :

SO₃ → SO₂ + 1/2 O₂

Το εξοξείδιο του χλωρίου (Cl₂O₆) σε ψηλή θερμοκρασία διασπάται στα συστατικά του. Το επτοξείδιο του χλωρίου αλλά και το πεντοξείδιο, διασπώνται επίσης με θέρμανση :

Cl₂O₆ → 2ClO₃

Cl₂O₇ → Cl₂ + 7/2 O₂

Cl₂O₅ → Cl₂ + 5/2 O₂

Άλλα οξείδια του χλωρίου όπως το Cl₂Ο και το ClO₂ είναι εκρηκτικά και διασπώνται με έκρηξη όταν θερμαίνονται. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η₂Ο2) αλλά και το υπεροξείδιο του φθορίου (Ο₂F₂) διασπώνται με θέρμανση :

H₂O₂ → H₂Ο + 1/2 O₂

O₂F₂ → O₂ + F₂

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μανουσάκης Γ.Ε. "Γενική και Ανόργανη Χημεία", Τόμοι 1ος και 2ος, Θεσσαλονίκη 1981.
Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Στοιχεία Ανόργανης Χημείας", Έκδοση 14η, Αθήνα 1984.
Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Χημικές Αντιδράσεις", Αθήνα 1976.
Δημητριάδης Θ. Γ. "Test Οξειδοαναγωγής", Αθήνα 1989.
Βασιλικιώτης Γ. Σ. "Ποιοτική Ανάλυση", Θεσσαλονίκη 1980.
Μπαζάκης Ι. Α. "Γενική Χημεία", Αθήνα.
Σπάθης Π. "Μεταλλουργία & Τεχνολογία Μετάλλων", Θεσσαλονίκη 1988

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]