Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα

Ηπατοκυτταρικό Καρκίνωμα
Ειδικότητα	ογκολογία
Συμπτώματα	ηπατομεγαλία, απώλεια σωματικού βάρους, κοιλιακό άλγος, Ιδρώτας και ίκτερος
Ταξινόμηση
ICD-10	C22.0
ICD-9	155
ICD-O	M8170/3
MedlinePlus	000280
eMedicine	med/787
MeSH	D006528

Ηπατοκυτταρικό Καρκίνωμα (ή Ηπάτωμα) είναι ο πιο συχνός πρωτοπαθής κακοήθης όγκος του ήπατος στους ενήλικες. Ο όγκος αποτελείται από ηπατοκύτταρα και μεγάλο ποσοστό ασθενών πάσχει ήδη από κίρρωση ή ηπατίτιδα Β. Θεραπεία εκλογής αποτελεί η χειρουργική αφαίρεση, αν και η έκβαση δεν είναι πάντα καλή και εξαρτάται από το στάδιο της νόσου.

Παράγοντες Κινδύνου

Έχουν παρατηρηθεί παράγοντες που προδιαθέτουν για ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Οι πιο συχνοί είναι το αλκοόλ και η ηπατίτιδα Β. Μεγάλο ποσοστό των ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα εμφανίζουν κίρρωση (70%), που μπορεί να συνδέεται με κάποιους από τους παράγοντες κινδύνου:

Κατανάλωση Αλκοόλ^[1]
Ηπατίτιδα Β
Ηπατίδιδα C^[2]
Αιμοσιδήρωση
Έλλειψη Α1-αντιθρυψίνης
Μη αλκοολική λιπώδης διήθηση ήπατος^[1]^[3]^[4]
Χρόνια ενεργός ηπατίτδα
Αλφατοξίνη (από τον Aspergillus flavus)
Ανδρογόνα
Αντισυλληπτικά
Υποθρεψία
Παχυσαρκία - Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ^[5]
Κάπνισμα

Κλινική Εικόνα

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα δεν παρουσιάζει συμπτώματα στα αρχικά του στάδια, και πολλές φορές κατά την διάγνωση είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Συμπτώματα,^[6] που μπορεί να εμφανίσει είναι:

Απώλεια Βάρους
Καταβολή
Πόνος (τοπικός)
Ίκτερος
Συμπτώματα Κίρρωσης
Αίσθημα βάρους
Πυρετός
Ασκίτης

Εργαστηριακή και Ακτινολογική Διερεύνηση

Για την τελική διάγνωση του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος απαιτείται η Αξονική Τομογραφία (CT) τριών φάσεων. Άλλες τιμές του εργαστηρίου που συμβαδίζουν είναι:

Ερυθροκυττάρωση
Αυξημένη Αλκαλική Φωσφατάση (ALP)
Παράταση κάθαρσης BSP
Αυξημένη α-εμβρυική πρωτεΐνη

Σταδιοποίηση κατά TNM

Η σταδιοποίηση γίνεται ως εξής:

Τ1 : μονήρης όγκος < 5 εκ.

Τ2 : μονήρης όγκος > 5 εκ. ή πολλαπλοί

Τ3 : πολαπλλοί όγκοι > 5 εκ.

Τ4 : διήθηση παρακείμενων ζωτικών οργάνων

Ν1 : διήθηση λεμφαδένων

Μ1 : ύπαρξη μεταστάσεων

Στάδιο Ι : Τ1 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙ : Τ2 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙα : Τ3 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙβ : Τ3 Ν0 Μ0
Στάδιο ΙΙΙγ : Τi N1 M0
Στάδιο ΙV : Ti Ni M1

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 Heidelbaugh, Joel J.; Bruderly, Michael (2006-09-01). «Cirrhosis and chronic liver failure: part I. Diagnosis and evaluation». American Family Physician 74 (5): 756–762. ISSN 0002-838X. PMID 16970019. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16970019/.
↑ Alter, Miriam J (2007). «Epidemiology of hepatitis C virus infection» (στα αγγλικά). World Journal of Gastroenterology 13 (17): 2436. doi:10.3748/wjg.v13.i17.2436. ISSN 1007-9327. PMID 17552026. PMC PMC4146761. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-07. https://web.archive.org/web/20160507085233/http://www.wjgnet.com/1007-9327/13/2436.asp. Ανακτήθηκε στις 2023-02-27.
↑ White, Donna L.; Kanwal, Fasiha; El–Serag, Hashem B. (2012-12-01). «Association Between Nonalcoholic Fatty Liver Disease and Risk for Hepatocellular Cancer, Based on Systematic Review» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 10 (12): 1342–1359.e2. doi:10.1016/j.cgh.2012.10.001. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(12)01153-6/fulltext.
↑ Humphreys, Dr C. (11 Νοεμβρίου 2019). «NAFLD vs. NASH». Medicine Specifics (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.
↑ El–Serag, Hashem B.; Hampel, Howard; Javadi, Fariba (2006-03-01). «The Association Between Diabetes and Hepatocellular Carcinoma: A Systematic Review of Epidemiologic Evidence» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 4 (3): 369–380. doi:10.1016/j.cgh.2005.12.007. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(05)01178-X/fulltext.
↑ «Διατριβή: ΑΛΚΑΛΙΚΗ ΦΩΣΦΑΤΑΣΗ, ΓΑΛΑΚΤΙΚΗ ΑΦΥΔΡΟΓΟΝΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΕΝΖΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ - Κωδικός: 7677». thesis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[:0-1] 1,0 ^1,1 Heidelbaugh, Joel J.; Bruderly, Michael (2006-09-01). «Cirrhosis and chronic liver failure: part I. Diagnosis and evaluation». American Family Physician 74 (5): 756–762. ISSN 0002-838X. PMID 16970019. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16970019/.

[2] Alter, Miriam J (2007). «Epidemiology of hepatitis C virus infection» (στα αγγλικά). World Journal of Gastroenterology 13 (17): 2436. doi:10.3748/wjg.v13.i17.2436. ISSN 1007-9327. PMID 17552026. PMC PMC4146761. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-07. https://web.archive.org/web/20160507085233/http://www.wjgnet.com/1007-9327/13/2436.asp. Ανακτήθηκε στις 2023-02-27.

[3] White, Donna L.; Kanwal, Fasiha; El–Serag, Hashem B. (2012-12-01). «Association Between Nonalcoholic Fatty Liver Disease and Risk for Hepatocellular Cancer, Based on Systematic Review» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 10 (12): 1342–1359.e2. doi:10.1016/j.cgh.2012.10.001. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(12)01153-6/fulltext.

[4] Humphreys, Dr C. (11 Νοεμβρίου 2019). «NAFLD vs. NASH». Medicine Specifics (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[5] El–Serag, Hashem B.; Hampel, Howard; Javadi, Fariba (2006-03-01). «The Association Between Diabetes and Hepatocellular Carcinoma: A Systematic Review of Epidemiologic Evidence» (στα English). Clinical Gastroenterology and Hepatology 4 (3): 369–380. doi:10.1016/j.cgh.2005.12.007. ISSN 1542-3565. https://www.cghjournal.org/article/S1542-3565(05)01178-X/fulltext.

[6] «Διατριβή: ΑΛΚΑΛΙΚΗ ΦΩΣΦΑΤΑΣΗ, ΓΑΛΑΚΤΙΚΗ ΑΦΥΔΡΟΓΟΝΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΕΝΖΥΜΑ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ - Κωδικός: 7677». thesis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]