Ηλίας Γεωργοπαπαδάκος
| Ηλίας Γεωργοπαπαδάκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1895 Μάνη |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 1927 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνδικαλιστής Εργάτης |
Ο Ηλίας Γεωργοπαπαδάκος (1895-1927) ήταν αρτοποιός, αρχειομαρξιστής και συνδικαλιστής, ο οποίος δολοφονήθηκε από μέλη του ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1927 λόγω ανταγωνισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα του Πειραιά.[1] Για το θάνατό του κατηγορήθηκε και ο Νίκος Ζαχαριάδης.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ηλίας Γεωργοπαπαδάκος γεννήθηκε στη Μάνη[1] και εγκαταστάθηκε σε νεαρή ηλικία στον Πειραιά, όπου εργάστηκε ως αρτεργάτης, και τελικά άνοιξε δικό του φούρνο. Αναμείχθηκε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα της εποχής και εκλέχθηκε πρόεδρος του Σωματείου Αρτοποιών Πειραιώς.
Ο Γεωργοπαπαδάκος αποτελούσε έναν από τους ελάχιστους αρχειομαρξιστές που κατάφεραν να αναδειχθούν σε σημαντικές συνδικαλιστικές θέσεις, καθώς το κίνημα κυρίως προσείλκυε νεαρούς φοιτητές και διανοούμενους. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στην γενική απεργία του Αυγούστου του 1923, και η δράση του εκεί τον έκανε ευρύτερα γνωστό στον Πειραιά.[1]
Η επιρροή του Γεωργοπαπαδάκου και η προσπάθειά του να καθιερώσει και να εξαπλώσει την παρουσία των αρχειομαρξιστών σε εργατικές οργανώσεις τον κατέστησαν εχθρό του ΚΚΕ. Τον Δεκέμβριο του 1927, σε σύγκρουση μελών του ΚΚΕ με αρχειομαρξιστές έξω από τα γραφεία του Ριζοσπάστη στην Πλατεία Αγίων Θεοδώρων, για την διεκδίκηση μιας βιβλιοθήκης με σοσιαλιστικά βιβλία που οι άνθρωποι του Ριζοσπάστη είχαν αποσπάσει από τους αρχειομαρξιστές,[εκκρεμεί παραπομπή] ο Γεωργοπαπαδάκος δολοφονήθηκε με μαχαίρι «φαλτσέτα». Συνελήφθησαν επί τόπου τα μέλη του ΚΚΕ Δ. Σακαρέλος, Δ. Φαρδής και Τζ. Φλαράκος, οι οποίοι καταδικάστηκαν τον Ιανουάριο του 1928 από το κακουργιοδικείο Λειβαδιάς σε πολυετείς καθείρξεις.[2]
Η Ασφάλεια επίσης απήγγειλε κατηγορία για τη δολοφονία και στον Νίκο Ζαχαριάδη.[1]
Ο Ζαχαριάδης συνελήφθη στις αρχές του 1928 και προφυλακίστηκε για αυτή την δολοφονία, αλλά πολύ γρήγορα κατάφερε να δραπετεύσει (καταδικάστηκε ερήμην σε πολυετή κάθειρξη). Όταν συνελήφθη ξανά το 1936 (μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά) η καταδίκη για την δολοφονία Γεωργοπαπαδάκου αποτέλεσε μία από τις ερήμην δικαστικές αποφάσεις που χρησιμοποιήθηκαν για τον άμεσο εγκλεισμό του.[3]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κώστας Γκριτζώνας «Κόκκινοι δραπέτες 1920-1944», Εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1985
- Κώστας Καστρίτης «Η Ιστορία του μπολσεβικισμού-τροτσκισμού στην Ελλάδα», μέρος πέμπτο, Εκδ. Εργατική Πρωτοπορεία
- Πολύδωρος Δανιηλίδης «Ο Πολύδωρος θυμάται», Ιστορικές Εκδόσεις, Αθήνα 1990