Ζίτσο του Σβάρτσμπουργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζίτσο του Σβάρτσμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Günther Sizzo von Schwarzburg (Γερμανικά)[1]
Γέννηση3  Ιουνίου 1860[1]
Ρούντολστατ
Θάνατος24  Μαρτίου 1926[1]
Großharthau
Τόπος ταφήςMunich Waldfriedhof
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
ΘρησκείαΛουθηρανισμός[2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλεξάνδρα του Άνχαλτ (από 1897)[3]
ΤέκναΜαρία Αντουανέτα του Σβάρτσμπουργκ[4]
Φρειδερίκος Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ[4]
ΓονείςΦρειδερίκος Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ[4] και Ελένη πριγκίπισσα του Άνχαλτ[5]
ΟικογένειαΟίκος του Σβάρτσμπουργκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Ερυθρού Αετού, 1η τάξη,
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζίτσο, γερμ.: Sizzo, fürst von Schwarzburg (3 Ιουνίου 1860 - 24 Μαρτίου 1926) ήταν ο επικεφαλής του Οίκου του Σβάρτσμπουργκ και υποψήφιος των πριγκιπάτων του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ και του Σβάρντσμπουργκ - Ζόντερσχαουζεν. 

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Ρούντολστατ ως γιος του Φρειδερίκου-Γκύντερ πρίγκιπα του Σβάρτμπουργκ-Ρούντολστατ, και της δεύτερης συζύγου του, Ελένης κόμισσας της Ράινα, κόρης του Γεωργίου-Βερνάρδου πρίγκιπα (ονομαστικά μόνο) του Άνχαλτ-Ντέσαου. Ο Φρειδερίκος-Γκύντερ απεβίωσε τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του πρίγκιπα Ζίτσο και της δίδυμης αδελφής του, πριγκίπισσας Ελένης. Η μητέρα τού πρίγκιπα Ζίτσο ήταν κόρη του Γεώργιου-Βερνάρδου πρίγκιπα του Άνχαλτ-Ντέσαου από την μοργανατική σύζυγό του, Τερέζα-Έμμα φον Έρντμανσντορφ.[6]

Αν και η μητέρα του πρίγκιπα Ζίτσο είχε υιοθετηθεί από τον θείο της, τον Γουλιέλμο πρίγκηπα του Άνχαλτ, και της είχε δοθεί ο τίτλος της πριγκίπισσας του Άνχαλτ στις 1 Αυγούστου 1855, από τον δούκα του Άνχαλτ-Ντέσαου, ο γάμος των γονιών του ακόμη εθεωρείτο μοργανατικός. Εξαιτίας αυτού, ο πρίγκιπας Ζίτσο δεν είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον τίτλο τού πρίγκιπα του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ. Αντ' αυτού, δημιουργήθηκε πρίγκιπας του Λόιτενμπεργκ στις 21 Ιουνίου 1860. [6] Παρά την άρνηση τής χρήσης τού τίτλου τού πρίγκιπα τού Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ, ο πρίγκιπας Ζίτσο έλαβε τα δικαιώματα διαδοχής στο πριγκιπάτο του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ σε περίπτωση εξαφάνισης όλων των αρρένων δυναστών. Παρόλο που όλα τα μέλη τού κλάδου τού Ρούντολστατ συμφώνησαν σε αυτό, τα μέλη του κλάδου τού Ζόντερσχαουζεν δεν το έκαναν, καθώς αυτό αντισταθμίστηκε στις προοπτικές τους να κληρονομήσουν το Ρούντολοστατ[7] (στο μέλλον, όμως, εξέλειπαν νωρίτερα).

Αναγνώριση δικαιωμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  Στις 21 Απριλίου 1896 τα δικαιώματα διαδοχής τού πρίγκιπα Ζίτσο αναγνωρίστηκαν από όλα τα μέλη τού Οίκου τού Σβάρτσμπουργκ. Επιπλέον, έγινε πλήρης μέλος τού Οίκου, και μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τον τίτλο τού πρίγκιπα τού Σβάρτσμπουργκ. Μετά τη συμφωνία, ο πρίγκιπας Ζίτσο έγινε ο επίδοξος διάδοχος του Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ, μπροστά από τους πρίγκιπες Ζόντερσχαουζεν, και τρίτος στη σειρά του Ζβάρτσμπουργκ-Ζόντερσχαουζεν, μετά από τον Γκύντερ Βίκτωρ πρίγκιπα του Ρούντολστατ, ο οποίος ήταν δεύτερος στη σειρά διαδοχής ,και μετά από τον αδελφό του πρίγκιπα του Ζόντερσχαουζεν, Λεοπόλδο που ήταν ο πρώτος στη διαδοχή [7] (απεβ. το 1906).

Μετά το τέλος του πρίγκιπα Καρόλου-Γκύντερ του Σβάρτσμπουργκ-Ζόντερσχαουζεν στις 28 Μαρτίου 1909, ο κλάδος Ζόντερσχαουζεν εξέλειπε, και τα δύο πριγκιπάτα τού Σβάρτσμπουργκ ενώθηκαν, σε μία προσωπική ένωση υπό τον πρίγκιπα Γκύντερ-Βίκτωρα τού Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ. Έτσι, ο πρίγκιπας Ζίτσο έγινε ο επίδοξος διάδοχος των δύο πριγκιπάτων.

Ωστόσο, οι πιθανότητες επιτυχίας του έληξαν στις 22 Νοεμβρίου 1918, όταν ο πρίγκιπας Γκύντερ-Βίκτωρ παραιτήθηκε μετά την Γερμανική επανάσταση, η οποία εκτόπισε όλους τους γερμανικούς μονάρχες. Μετά το τέλος τού πρίγκιπα Γκύντερ-Βίκτωρα στις 16 Απριλίου 1925, ο πρίγκιπας Ζίτσο τον διαδέχτηκε ως επικεφαλής τού Οίκου τού Σβάρτσμπουργκ. Η θητεία του ως αρχηγού τού Οίκου δεν διήρκεσε πολύ, και σε λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, ο πρίγκιπας Ζίτσο απεβίωσε στο Γκρόσσχαρταου. Ο μοναδικός του γιος πρίγκιπας Φρειδερίκος-Γκύντερ τον διαδέχτηκε ως αρχηγός τού Οίκου και υποψήφιος των πριγκιπάτων του Σβάρτσμπουργκ.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 1897 στο Ντέσαου την Αλεξάνδρα του Άνχαλτ (1868-1958), κόρη του Φρειδερίκου Α΄ δούκα του Άνχαλτ, και απέκτησαν τέκνα:.[6]

  • Μαρία-Αντουανέττα (1898-1984), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο-Μάγκνο Ε΄ κόμη του Ζολμς-Βίλντενφελς και είχε τέκνα.
  • Ειρήνη του Σβάρτσμπουργκ (1899-1939).
  • Φρειδερίκος-Γκύντερ (1901-1971), πρίγκιπας του Σβάρτσμπουργκ. Νυμφεύτηκε τη Σοφία των Βέττιν, κόρη του δούκα της Σαξονίας-Βαίμάρης-Άιζεναχ. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο, χωρίς τέκνα.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]