Ζίγκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το ρυθμικό μοτίβο της ζίγκας.[1]

Η ζίγκα ή ζιγκ (ιτ. giga, γαλλ. gigue) είναι ζωηρός χορός της εποχής του Μπαρόκ, με καταγωγή από τη βρετανική jig. Εισήχθη στη Γαλλία στα μέσα του 17ου αιώνα [2] και έλαβε τη θέση της ως κατακλείδα της σουίτας. Πιθανότατα να μην υπήρξε ποτέ αυλικός χορός, ωστόσο ήταν παρούσα στις κοινωνικές εκδηλώσεις των ευγενών. Αρκετοί προκλασικοί συνθέτες, αλλά και μετέπειτα, έγραψαν ζίγκες, είτε ως μέρος μιας σουίτας, είτε ως αυτόνομο κομμάτι.[3]

Στο πρώιμο αγγλικό θέατρο ήταν συνηθισμένο να κλείνει η παράσταση με μια ζίγκα, παίζοντας και χορεύοντας επί σκηνής.[3]

Ο ρυθμός της ζίγκας είναι τρίσημος, με πιο χαρακτηριστική τη διάταξη των 3/8· συχνά προτιμούνται οι παράγωγοι σύνθετοι ρυθμοί, όπως 6/8, 9/8 και 12/8, αν και ορισμένες ζίγκες είναι γραμμένες σε άλλο ρυθμό, όπως για παράδειγμα η ζίγκα από την πρώτη Γαλλική Σουίτα (BWV 812) του Μπαχ, η οποία είναι σε ρυθμό 4/4. Συχνά η υφή τους είναι αντιστικτική, ενώ ο χαρακτηριστικός τονισμός της τρίτης κίνησης του μέτρου την καθιστά ως έναν πολύ ζωηρό παραδοσιακό χορό.

Γνωστές ζίγκες περιέχονται σε πολλά έργα (κυρίως σουίτες) του Μπαχ και του Χαίντελ, τόσο για οργανικά σύνολα, όσο και σε σολιστικές συνθέσεις.

Εναλλακτικό ρυθμικό μοτίβο της ζίγκας.[1]

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο όρος giga εμφανίζεται ως πρώιμος ιταλικός χορός, δανειζόμενος το όνομά του από κάποιο συνοδευτικό έγχορδο μουσικό όργανο, με το ίδιο όνομα. Ο ιστορικός Charles Read Baskerville ισχυρίζεται ότι ο συσχετισμός του όρου με την ιδιότητα του χορού λαμβάνει χώρα πρώτα στην Αγγλία και κατόπιν στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο. Κατ' άλλους, η ιρλανδική jig προέρχεται ετυμολογικά από το γαλλικό ρήμα giguer  (=πηδώ)[4], ενώ η ιταλική της προέλευση ενδέχεται διάφορες άλλες ερμηνείες.[3]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Blatter, Alfred (2007). Revisiting music theory: a guide to the practice, p.28. ISBN 0-415-97440-2.
  2. Bellingham, Jane, "gigue." The Oxford Companion to Music. Ed. Alison Latham. Oxford Music Online. 6 Jul. 2008 [1]
  3. 3,0 3,1 3,2 Louis Horst, Pre-Classic Dance Forms, (Princeton, NJ: Princeton Book Company, 1987), 54-60.
  4. J. Ling, L. Schenck, R. Schenck, A History of European Folk Music (Boydell & Brewer, 1997), p. 194.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Gigue στο Wikimedia Commons