Επανάσταση στην Ήπειρο το 1878

Η επανάσταση του 1878 στην Ήπειρο ήταν μέρος μιας σειράς ελληνικών εξεγέρσεων που έλαβαν χώρα στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου η εξέγερση σύντομα εξασθένησε.

Ιστορικό

Στις 24 Απριλίου 1877, η Ρωσία κήρυξε πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και μετά από λίγες εβδομάδες, η οθωμανική ήττα ήταν επικείμενη. Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα είδαν τον πόλεμο ως μια μεγάλη ευκαιρία για να προκληθούν εξεγέρσεις στην Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και την Κρήτη.

Οι πρώτες περιοχές που εντάχθηκαν στην εξέγερση ήταν τα Τζουμέρκα, δυτικά της Άρτας, της περιοχής βόρεια της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας. Ωστόσο, η εξέγερση ήταν κακοπροετοιμασμένη και οι αδυναμίες ήταν προφανείς ήδη από τις πρώτες μέρες. Όταν έγιναν οι πρώτες συγκρούσεις με τα οθωμανικά στρατεύματα, οι περισσότεροι επαναστάτες υποχώρησαν στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος ολοκληρώθηκε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3 Μαρτίου 1878). Το ξαφνικό τέλος των ρωσοτουρκικών εχθροπραξιών είχε αρνητικό αντίκτυπο στην έκβαση της εξέγερσης. Στις 12 Μαρτίου, εκπροσώποι του κινήματος συγκεντρώθηκαν στο χωριό Μποτσί (Θεσπρωτία) και κήρυξαν την Ένωση της Ηπείρου με την Ελλάδα. Λίγο αργότερα, ένας σημαντικός αριθμός οθωμανικών στρατευμάτων έφτασε με στρατεύματα στην περιοχή και έλαβε υπό τον έλεγχο ολόκληρη την περιοχή. Οι επαναστάτες, βλέποντας ότι η αντίσταση ήταν μάταιη, υποχώρησαν πίσω στα ελληνικά σύνορα.

Επακόλουθα

Η αποτυχία του κινήματος οφείλεται κυρίως στη απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να υποστηρίξει ενεργά την επανάσταση. Από την άλλη, ο ρωσοτουρκικός πόλεμος τελείωσε πολύ γρήγορα, επιτρέποντας στις οθωμανικές δυνάμεις να κινηθούν και να καταστείλουν κάθε μορφή διαταραχής.