Ελς Βιλάρς
| Ελς Βιλάρς | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαιολογική θέση[1] και εγκαταλειμμένο χωριό[2] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°34′6″N 0°57′17″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Arbeca[1][3] |
| Χώρα | Ισπανία[1] |
| Προστασία | Πολιτιστικό Κεφάλαιο Εθνικού Ενδιαφέροντος και Κληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1998)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Ελς Βιλάρς (στα καταλανικά Fortaleza dels Vilars) ένας αρχαιολογικός χώρος που περιλαμβάνει ένα φρούριο του 8ου αιώνα π.Χ., που βρίσκεται κοντά στο χωριό Αρβέκα στην καταλανική κομητεία Γκαρίγες. Αποτελεί μοναδικό δείγμα ιθαγεννούς αμυντικής αρχιτεκτονικής, με μεγάλη αξία για την κατανόηση της προρωμαϊκής και προϊβηρικής Ιβηρικής χερσονήσου, και από το 1998 έχει ανακηρυχθεί Πολιτισμικό Μνημείο Εθνικού Ενδιαφέροντος στην Ισπανία.
Η αρχαιολογική έρευνα έχει ανακαλύψει πέντε στρώματα, που κυμαίνονται από το 775 π.Χ. μέχρι το 300 π.Χ. όταν κι εγκαταλείφθηκε. Βρίσκεται στη μέση μιας ευρείας πεδιάδας που πάσχει ωστόσο από έλλειψη σταθερής τροφοδοσίας νερού, το οποίο, κατά την εποχή της κατασκευής τους και μέχρι τα σημερινά σύγχρονα κανάλια, εμφανιζόταν μόνο σε μορφή πλημμύρων. Σημαντική λεπτομέρεια σχετική με τον λόγο κατασκευής του φρουρίου είναι η παρουσία ενός βαθιού πηγαδιού στο κέντρο του, γεγονός που ίσως και να αποτέλεσε τον λόγο για τον οποίο οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταφέρουν πέτρες από μια περίμετρο μεγαλύτερη των 2 χιλιομέτρων για να το κατασκευάσουν. Το πηγάδι αυτό μπορεί και να χρησίμευσε στην, πολύ διαδεδομένη στην Ιβηρική χερσόνησο, βοσκή εποχιακής μετακίνησης[4]
Σταδιακά οι κάτοικοι της πεδιάδας των Γκαρίγες ιβηροποιήθηκαν κι ενσωματώθηκαν στην ιβηρική φυλή των Ιλεργετών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Wiki Loves Monuments monuments database. 13 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=es&srlang=es&srid=RI-55-0000549. - ↑ «Noms geogràfics (NGCat)» (Καταλανικά) Cartographic and Geological Institute of Catalonia.
- ↑ (Καταλανικά) Official nomenclature of major toponymy of Catalonia. Ινστιτούτο Καταλανικών Σπουδών. 2003.
- ↑ Riart, F. Xavier Hernàndez Cardona ; dibuixos: Frnacesc (2001). Dels ibers als carolingis (1. ed έκδοση). Barcelona: Dalmau. σελ. 14. ISBN 978-842-320-639-1.