Ελίζαμπεθ Άρμστρονγκ (καλλιτέχνης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελίζαμπεθ Άρμστρονγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1860[1][2]
Αδελαΐδα
Θάνατος1930[1][2]
Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστραλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαλλιτέχνιδα
δεδομένα

Η Ελίζαμπεθ Καρολάιν Άρμστρονγκ (αγγλικά: Elizabeth Caroline Armstrong‎‎, 28 Σεπτεμβρίου 1859 – 21 Φεβρουαρίου 1930) ήταν Αυστραλή καλλιτέχνης και καθηγήτρια τέχνης. Ήταν η πρώτη σε μια μακρά σειρά γυναικών εκπαιδευτικών τέχνης με επιρροή που διορίστηκαν στη Σχολή Σχεδιασμού της Νότιας Αυστραλίας.[3] Σύμφωνα με μια ιστορικό τέχνης, ήταν η πρώτη γυναίκα που κατείχε θέση διδασκαλίας σε μεγάλη αυστραλιανή σχολή τέχνης.[4]

Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Άρμστρονγκ ήταν η δεύτερη κόρη του Τζέιμς Άρμστρονγκ, ταχυδρομικού επιστάτη, και της συζύγου του Μαίρη Ανν (το γένος Στίκλεϊ). Η οικογένεια ζούσε στην οδό Wakefield 141, στην Αδελαΐδα.[5] Στα είκοσί της χρόνια, η Λίζι Άρμστρονγκ (όπως ήταν τότε γνωστή) έλαβε έπαινο για τις ακουαρέλες της που συμμετείχαν στην έκθεση της Αδελαΐδας στο Δημαρχείο της Αδελαΐδας το 1881.[6]

Από το 1882 σπούδασε υπό τον Λούις Τάνερτ, επικεφαλής της Σχολής Ζωγραφικής. Τα έργα της ήταν μεταξύ εκείνων που επιλέχθηκαν για να εκπροσωπήσουν τη σχολή στην επετειακή έκθεση του 1887 στην Αδελαΐδα[7] και στην εκατονταετή έκθεση της Μελβούρνης το 1888.[8] Υπό τον Χάρι Πέλινγκ Τζιλ, επικεφαλής της Σχολής Σχεδιασμού, παρακολούθησε μαθήματα αναγνωρισμένα από την Εθνική Σχολή Εκπαίδευσης Τέχνης του Νότιου Κένσινγκτον (σήμερα Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης), λαμβάνοντας το πιστοποιητικό διδάσκοντος τέχνης και ένα πιστοποιητικό πρώτης τάξης για τη ζωγραφική νεκρής φύσης.[9]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζιλ πρότεινε την Άρμστρονγκ ως Διευθύντρια Ζωγραφικής στο σχέδιό του να συγχωνεύσει τις δύο σχολές μετά την παραίτηση του Τάνερτ το 1892. Τόνισε τις ικανότητες και τα προσόντα της και υποστήριξε τα οφέλη μιας γυναίκας καθηγήτριας για ένα μαθητικό σώμα που αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες. Ο Τζιλ έγινε επικεφαλής της Σχολής Σχεδιασμού και Ζωγραφικής και η Άρμστρονγκ διορίστηκε με μισθό 100 λίρες ετησίως, σημαντικά χαμηλότερο από αυτόν που απολάμβανε ο Τάνερτ ως επικεφαλής της σχολής. Η θέση της ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1893.[10]

Η Άρμστρονγκ ήταν η πρώτη σε αυτό που η ιστορικός τέχνης Κάθριν Σπεκ αποκάλεσε «μακρά και διακεκριμένη παράδοση της απασχόλησης γυναικών καλλιτεχνών ως εκπαιδευτικών» στη Σχολή Τεχνών της Νότιας Αυστραλίας και στους προκατόχους της.[11] Στους μαθητές της που έγιναν καθηγητές στο ίδρυμα αυτό περιλαμβάνονται οι Γκλέιντις Γκουντ, Μάργκαρετ Κέλι (αργότερα Γουάλοστσεχ), Μπέουλα Λέστερ, Τζέσαμιν Μπάξτον, Γκουέν Μπάρινγκερ και Ντόρα Τσάπμαν.[12] Μια άλλη μαθήτρια ήταν η Στέλλα Μπόουεν, της οποίας η ελαιογραφία με πικροδάφνες ήταν ένα από τα έργα της τάξης νεκρών φύσεων της Άρμστρονγκ που εντυπωσίασε τους κριτικούς σε μια έκθεση τον Μάιο του 1912.[13]

Η Άρμστρονγκ εξέθεσε με επιτυχία πίνακες ζωγραφικής λουλουδιών. Το έργο της Δεντρομολόχες (Hollyhocks) ήταν ανάμεσα σε μερικούς πίνακες από καλλιτέχνες της Νότιας Αυστραλίας που πωλήθηκαν στην Έκθεση Αυστραλιανής Τέχνης στο Λονδίνο το 1898.[14] Έλαβε επαίνους για τα έργα της Καλαμωτή από την ηλιόλουστη Νέα Νότια Ουαλία (Wattle from Sunny New South Wales) και Κόσμος (Cosmos) στην Ομοσπονδιακή Έκθεση της Εταιρείας Τεχνών στο Institute Building το 1900.[15] Το 1903 η ελαιογραφία της, Ranunculus, εκτέθηκε στην Ομοσπονδιακή Έκθεση και στη συνέχεια αγοράστηκε από την Πινακοθήκη της Νότιας Αυστραλίας. Ένας κατάλογος της γκαλερί αργότερα τον περιέγραψε ως μια ωραία μελέτη λουλουδιών και μία από τις πολλές επιτυχίες που έχει πετύχει η καλλιτέχνης σε αυτό το είδος.[16] Η Κάθριν Σπεκ προτείνει ότι η Άρμστρονγκ θα πρέπει να αναγνωριστεί ως πρώιμη ζωγράφος της αυστραλιανής χλωρίδας και αναφέρεται στα «μεγαλοπρεπή» Waratahs του 1906.[17] Τρεις πίνακες της Άρμστρονγκ συμπεριλήφθηκαν στην Πρώτη Αυστραλιανή Έκθεση Γυναικείων Έργων στη Μελβούρνη το 1907 και η ίδια συνέχισε να εκθέτει τοπικά με επιτυχία μέχρι τη συνταξιοδότησή της.[18]

Η Άρμστρονγκ ήταν η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε αξίωμα στην Εταιρεία Τεχνών, υπηρετώντας ως αντιπρόεδρος από το 1923 έως το 1928 και ως μέλος του συμβουλίου της για 26 χρόνια.[19] Ήταν επίσης πρόεδρος της Art Club, μιας άλλης λέσχης εκθέσεων και διαλόγου, από το 1918 έως το 1920.[20]

Από τα τέλη του 1913 έως τα τέλη του 1914, πήρε άδεια από το διδακτικό της πόστο για να επισκεφθεί σχολές και γκαλερί στο Λονδίνο, στη Γαλλία, στην Ιταλία και στη Ρωσία.[21] Στη συνέχεια, έδωσε πολλές διαλέξεις και ομιλίες σχετικά με πτυχές της διεθνούς τέχνης στην Πινακοθήκη και σε καλλιτεχνικές ομάδες.[22]

Η διδασκαλία αποτελούσε ευχαρίστηση για την Άρμστρονγκ και δεν σταμάτησε την απασχόλησή της στη Σχολή Τεχνών και Χειροτεχνίας μέχρι τα εβδομηκοστά της γενέθλια, ημερομηνία που όριζε το Υπουργείο Παιδείας για την υποχρεωτική συνταξιοδότηση.[23] Κατείχε τη θέση αυτή για πάνω από τριάντα έξι χρόνια.

Θάνατος και μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέθανε απροσδόκητα στην Αγγλία από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 21 Φεβρουαρίου 1930 και η τέφρα της τοποθετήθηκε λίγους μήνες αργότερα στον τάφο του ανιψιού της, Γουίλιαμ Ρόουλαντ Φεργουέδερ, στο νεκροταφείο West Terrace στην Αδελαΐδα.[24]

Στην τελετή απονομής των βραβείων της Σχολής Τεχνών και Χειροτεχνίας αργότερα την ίδια χρονιά, αποκαλύφθηκε ένα πορτρέτο της Άρμστρονγκ από τη συνάδελφο και πρώην μαθήτριά της Μπέουλα Λέστερ.[25] Το περιοδικό του σχολείου ανέφερε στα τέλη του 1930 ότι το πορτραίτο «εκτίθεται τώρα στην αίθουσα ζωγραφικής, η οποία θα μνημονεύεται πάντα ως το δωμάτιο της Μις Άρμστρονγκ και αποτελεί μια συνεχή υπενθύμιση, για όσους την γνώριζαν και την αγαπούσαν, της μεγάλης ευγένειάς της και της γοητείας της παρουσίας της».[26]

Οι σπουδαστές και το προσωπικό της Σχολής Τεχνών και Χειροτεχνίας σχεδίασαν και κατασκεύασαν τη βιβλιοθήκη Elizabeth Armstrong Memorial Library από ευρωπαϊκή δρυ. Εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1936. Όταν το 1962 κατεδαφίστηκε το Εκθεσιακό Κτίριο που στέγαζε τη Σχολή Καλών Τεχνών, η βιβλιοθήκη ήταν, σύμφωνα με τη Μαίρη Π. Χάρις, «το μόνο σύμβολο της παλιάς μας Σχολής Καλών Τεχνών που επανιδρύθηκε, με τις διαχρονικές αναμνήσεις της, στη νέα Σχολή Καλών Τεχνών στην οδό Stanley, στη Βόρεια Αδελαΐδα».[27]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Butterss, Philip (2021). ‘Elizabeth Armstrong: a hidden woman of Australian art history’. Journal of the Historical Society of South Australia. 49: 63–72.
  • Biven, Rachel (1976). Some Forgotten … Some Remembered: women artists of South Australia. Adelaide: Sydenham Gallery.
  • Wilson, Shirley Cameron (1988). From Shadow into Light: South Australian women artists since colonisation. Adelaide: Delmont.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 www.agsa.sa.gov.au/collection-publications/collection/creators/_/5668/. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Trove. 1484861. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Speck, Catherine (1997). «Women Teachers at the South Australian School of Art 1888–1968». Australian Art Education 20 (3): 34–36. https://search.informit.org/doi/10.3316/ielapa.980605725. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  4. ↑ Aland, Jenny (2016). "South Australian School of Art at the Exhibition Building 1891-1963". Στο Garnaut, Christine, Julie Collins & Bridget Jolly (επιμ.), Adelaide’s Jubilee International Exhibition 1887–88: the event, the building, the legacy. Crossing, Sydney. σελ. 328. ISBN 9781876906122.
  5. ↑ Butterss, Philip (2016). «Elizabeth Armstrong: a hidden woman of Australian art history». Journal of the Historical Society of South Australia 49: 65. 
  6. ↑ «Exhibition Notes». Express and Telegraph. 1881-08-16. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/208193099. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  7. ↑ «Adelaide Jubilee Exhibition». South Australian Advertiser. 1887-11-09. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/36421561. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  8. ↑ «Centennial Exhibition. South Australian Art». South Australian Register. 1888-07-02. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/46878140. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13 20. 
  9. ↑ «School of Design». Advertiser. 1893-02-18. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/25349889. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  10. ↑ Butterss, Philip (2021). «Elizabeth Armstrong: a hidden woman of Australian art history». Journal of the Historical Society of South Australia 49: 67–68. 
  11. ↑ Speck, Catherine (1997). «Women Teachers at the South Australian School of Art 1888-1968». Australian Art Education 20 (3): 33. https://search.informit.org/doi/10.3316/ielapa.980605725. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  12. ↑ Butterss, Philip (2021). «Elizabeth Armstrong: a hidden woman of Australian art history». Journal of the Historical Society of South Australia 49: 70. 
  13. ↑ «School of Art». Advertiser. 1912-05-28. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/5346964. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  14. ↑ «Australian Pictures in London». Daily Telegraph. 1898-09-22. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/239463686. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  15. ↑ «Federal Art Exhibition». South Australian Register. 1900-11-08. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/54562680. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  16. ↑ Mather, J.B. (1913). Catalogue of the Art Gallery. Adelaide: Public Library, Museum, and Art Gallery of South Australia. σελ. 59. 
  17. ↑ Speck, Catherine (1997). «Women Teachers at the South Australian School of Art 1888-1968». Australian Art Education 20 (3): 36. https://search.informit.org/doi/10.3316/ielapa.980605725. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  18. ↑ Butterss, Philip (2021). «Elizabeth Armstrong: a hidden woman of Australian art history». Journal of the Historical Society of South Australia 49: 69. 
  19. ↑ Adam Dutkiewicz, Adam (2016). "Elizabeth Armstrong". Στο Dutkiewicz, Adam (επιμ.), A Visual History: the royal South Australian society of arts 1856–2016. Royal South Australian Society of Arts, Adelaide. σελ. 137.
  20. ↑ «Art Club». Mail. 1918-12-07. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/63755543. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  21. ↑ «Teacher to Tour». News. 1929-04-22. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/129116787. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  22. ↑ Για παράδειγμα, «Lecture on Art». Register. 1917-10-26. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/60329242. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. ; «A Great School of Painters». Advertiser. 1923-08-03. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/37195754. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  23. ↑ «Teachers Retiring». News. 1929-07-20. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/129175164. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  24. ↑ «Family Notices». Advertiser. 1930-02-25. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/29011928. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. ; «Family Notices». Register News-Pictorial. 1930-05-07. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/54236414. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  25. ↑ «Portrait of Former Teacher Unveiled». Observer. 1930-07-10. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/164796807. Ανακτήθηκε στις 2023-11-13. 
  26. ↑ Maxwell, Molly (1930). [No title] Forerunner. 1: 7.
  27. ↑ Harris, Mary P. (1971). In One Splendour: autobiography of a Quaker. Adelaide: Mary Harris. σελ. 35. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελίζαμπεθ_Άρμστρονγκ_(καλλιτέχνης)&oldid=10449017"