Εκτροχιασμός τρένου στη Νέα Υόρκη (1970)
| Εκτροχιασμός τρένου στον Σιδηρόδρομο Λέχιγκ Βάλεϊ | |
|---|---|
| Ώρα | 3:30 μ.μ. UTC−5 (Ανατολική Ζώνη Ώρας) |
| Ημερομηνία | 6 Δεκεμβρίου 1970 |
| Τοποθεσία | Λε Ρουά, Κομητεία Γκενεσί, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ |
| Συντεταγμένες | 42°59′32″N 77°56′00″W / 42.992249°N 77.9333°WΣυντεταγμένες: 42°59′32″N 77°56′00″W / 42.992249°N 77.9333°W |
| Τύπος | εκτροχιασμός τρένου |
| Αίτια | άγνωστη |
| Αποτέλεσμα | διαρροή τοξικών χημικών |
Ο εκτροχιασμός τρένου στον Σιδηρόδρομο Λέχιγκ Βάλεϊ ήταν ένας εκτροχιασμός τρένου στην πόλη Λε Ρουά της Νέας Υόρκης, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα τη διαρροή τοξικών χημικών.
Συμβάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίπου στις 3:30 π.μ. στις 6 Δεκεμβρίου 1970, 25 αυτοκίνητα από ένα φορτηγό τρένο 114 ανατολικά που λειτουργούσε με τον Σιδηρόδρομο Λέχιγκ Βάλεϊ εκτροχιάστηκαν στην πόλη, έσπασαν και χύνοντας περίπου 2.000 λίβρες κρυστάλλων κυανιούχου και 30.000 έως 35.000 γαλόνια του διαλύτη τριχλωροαιθυλένιο[1].
Προσπάθειες εκκαθάρισης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κρύσταλλοι κυανιδίου απομακρύνθηκαν, αλλά το τριχλωροαιθυλένιο είχε μουλιάσει στο έδαφος και μολύνει τουλάχιστον δύο κοντινά πηγάδια, παράγοντας μια αξιοσημείωτη μυρωδιά και ιδιότητες διαλύτη. O σιδηρόδρομος Λέχιγκ Βάλεϊ προσπάθησε να εξαλείψει τη μυρωδιά στην περιοχή της διαρροής αντλώντας περίπου 1 εκατομμύριο γαλόνια νερού από ένα πλημμυρισμένο λατομείο και να μειώσει τον κορεσμό της ζώνης καθαρισμού μαζί του, επιτρέποντας στη συνέχεια το νερό να εισχωρήσει στο έδαφος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το τριχλωροαιθυλένιο να κορεστεί περαιτέρω στα υπόγεια ύδατα στην περιοχή, με πολλά περισσότερα πηγάδια να μολυνθούν, με περίπου 50 πηγάδια να είναι θετικά για TCE έως το 1990 έως το 1994. Ο Σιδηρόδρομος Λέχιγκ Βάλεϊ άρχισε να τροφοδοτεί τα πληγείσα σπίτια με πόσιμο νερό από το 1971 και αργότερα παρείχε συστήματα φίλτρου για μολυσμένα πηγάδια.
Σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τοποθεσία του εκτροχιασμού του σιδηροδρόμου Λέχιγκ Βάλεϊ θεωρείται επί του παρόντος τοποθεσία της EPA Superfund και παρακολουθείται τόσο από τον Οργανισμό Προστασίας Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και από το Υπουργείο Περιβαλλοντικής Προστασίας της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Η κύρια γραμμή του σιδηρόδρομου Λέχιγκ Βάλεϊ όπου πραγματοποιήθηκε ο εκτροχιασμός εγκαταλείφθηκε.
Έρευνα του σχολείου του Λε Ρουά που διεξήχθη το 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξεκινώντας τον Αύγουστο του 2011, 14 μαθητές (13 κορίτσια και 1 αγόρι) από το Γυμνάσιο Λυκείου της πόλης Λε Ρουά άρχισαν να αναφέρουν μυριάδες ανησυχητικά ιατρικά συμπτώματα, όπως λεκτικές εκρήξεις, δραστηριότητα κατάσχεσης και δυσκολία στην ομιλία. Στα μέσα Ιανουαρίου, 5 ημέρες μετά από μια κοινοτική συνάντηση στην οποία το Υπουργείο Υγείας της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι η διάγνωσή τους δεν μπορούσε να αποκαλυφθεί δημοσίως λόγω ανησυχιών για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, δύο από τα κορίτσια εμφανίστηκαν στο NBC's Today Show για να συζητήσουν την απογοήτευσή τους με το να μην πάρουν επαρκείς απαντήσεις. Την επόμενη μέρα, δόθηκε άδεια στον Δρ Λάζλο Μεχτερ, νευρολόγο που θεραπεύει τα περισσότερα κορίτσια, να μοιραστεί τη διάγνωση της διαταραχής της μετατροπής και της μαζικής ψυχογενούς ασθένειας.
Δυσαρεστημένοι από τα αποτελέσματα της έρευνας, τα κορίτσια και οι γονείς τους μίλησαν δημόσια κατά της διάγνωσής τους, δηλώνοντας ότι πίστευαν ότι η κατάσταση δικαιολογούσε περαιτέρω έλεγχο από εξωτερικές πηγές. Προτάθηκαν εναλλακτικές ιατρικές θεωρίες για την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένου του συνδρόμου Τουρέτ και του συνδρόμου PANDAS, τις οποίες ο Δρ Μεχτερ και η ομάδα του αποκλείουν ως πιθανότητες. Η Έριν Μπρόκοβιτς , γνωστή περιβαλλοντική ακτιβίστρια, κλήθηκε στην πόλη για να διερευνήσει την περιβαλλοντική ρύπανση από τον εκτροχιασμό του Σιδηροδρόμου Λέχιγκ Βάλεϊ του 1970 ως πιθανή αιτία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλά από τα κορίτσια εμφανίστηκαν στα τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης, καθώς και δημοσίευση στα κοινωνικά μέσα. Καθώς συνέβη αυτό, πολλά από αυτά τα κορίτσια άρχισαν να αναφέρουν χειρότερα συμπτώματα στους γιατρούς τους και η ασθένεια εξαπλώθηκε σε 20 άτομα συνολικά.
Τελικά, καθώς οι γιατροί ενθάρρυναν τους ασθενείς τους να μείνουν μακριά από τα μέσα ενημέρωσης και η προσοχή των μέσων ενημέρωσης έπεσε, πολλά από τα συμπτώματα των κοριτσιών βελτιώθηκαν. Μέχρι το τέλος του σχολικού έτους τον Ιούνιο, ένα κορίτσι διαγνώστηκε με σύνδρομο Tourette , πιθανότατα ως πηγή της μαζικής ψυχογενούς ασθένειας και τα περισσότερα από τα κορίτσια που έλαβαν θεραπεία για διαταραχή μετατροπής επανήλθαν στο φυσιολογικό εγκαίρως για την αποφοίτησή τους. Δεν βρέθηκαν περιβαλλοντικά αίτια μετά από επαναλαμβανόμενες δοκιμές γύρω από το σχολείο και τις γύρω περιοχές της πόλης.[2].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ O’Toole, Michael J., Jr., P.E. (27 Ιουλίου 1999). «EPA Superfund Record of Decision: LEHIGH VALLEY RAILROAD» (PDF). U.S. Environmental Protection Agency. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Le Roy, New York#2011 illness outbreak
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
«Superfund Site: LEHIGH VALLEY RAILROAD LE ROY, NY». Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2021.