Εκλογές στο Μαρόκο
Εκλογές διεξάγονται στο Μαρόκο για την ανάδειξη των μελών της εθνοσυνέλευσης.
2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
οι πιο πρόσφατες εκλογές έγιναν το 2016.
2002[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σοσιαλιστική Ένωση Λαϊκών Δυνάμεων του πρωθυπουργού Αμπντεραχμάν Γιουσούφι κέρδισε τις εκλογές στις 27 Σεπτεμβρίου 2002, με το Ισλαμικό Κόμμα να είναι τρίτο.[1]
2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Σεπτεμβρίου του 2007 για πρώτη φορά υπό την εποπτεία διεθνών παρατηρητών από τις ΗΠΑ και αλλού. Σύμφωνα με υπολογισμούς, η προσέλευση των ψηφοφόρων ήταν μόλις 37%, η χαμηλότερη στη μαροκινή πολιτική ιστορία.[2]
2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 25 Νοεμβρίου 2011, επί συνόλου 395 εδρών, οι 305 εξελέγησαν από κομματικές λίστες σε 92 εκλογικές περιφέρειες και άλλες 90 έδρες εξελέγησαν από μία εθνική λίστα, με τα δύο τρίτα να έχουν κρατηθεί από πριν για τις γυναίκες και το υπόλοιπο ένα τρίτο για τους άνδρες ηλικίας κάτω των 40 ετών.[3]
Στις εκλογές πήραν μέρος συνολικά 30 κόμματα, από τα οποία τα 18 κέρδισαν έδρες. Οι περισσότερες έδρες κερδήθηκαν από το μετριοπαθές ισλαμιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (PJD), τον οκτακομματικό "Συνασπισμό για τη Δημοκρατία" (με επικεφαλής το RNI) hκαι τον Συνασπισμό Koutla του πρωθυπουργού Αμπάς Ελ Φασί.[4] Η επίσημη προσέλευση ήταν 45%, όμως σύμφωνα με μερικούς σχολιαστές, ήταν πολύ χαμηλότερη.[5]
Αν και χωρίς αυτοδυναμία, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κατέλαβε 107 έδρες, ποσοστό που του έδωσε την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνταγματικό δημοψήφισμα 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 1η Ιουλίου 2011 και έπειτα από διαδηλώσεις, διεξήχθη δημοψήφισμα, που οδήγησε στην έγκριση αλλαγών στο Σύνταγμα, σε ποσοστό 98,5%. Με βάση τις αλλαγές:[6]
- Ο Βασιλιάς του Μαρόκου θα διορίζει πλέον Πρωθυπουργό τον αρχηγό του κόμματος με τις περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο.
- Μεταφέρονται εξουσίες από τον Βασιλιά προς τον Πρωθυπουργό. Ο τελευταίος θα μπορεί να διαλύει το Κοινοβούλιο.
- Το Κοινοβούλιο θα έχει τον προνόμιο να χορηγεί αμνηστία, κάτι που έως τότε ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Μονάρχη.
- Η Βερβερική γίνεται επίσημη γλώσσα της χώρας, όπως και η αραβική γλώσσα.
Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα διαμορφώθηκε στο 72,65%.[7][8]
Έπειτα από το δημοψήφισμα, προκηρύχθηκαν βουλευτικές εκλογές για τις 25 Νοεμβρίου 2011. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η έγκριση των μεταρρυθμίσεων με συντριπτική πλειοψηφία της τάξης του 98,5%[9].
- Ναι:9.653.492 (ποσοστό 98,50 %)
- Όχι: 146.718 (1,5%)
- Συμμετοχή: 73,46%
- Εκλογικό σώμα: 13.451.404
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Σοσιαλιστική στροφή κάνει το Μαρόκο». Ελευθεροτυπία. 30 Σεπτεμβρίου 2002.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Morocco nationalists in poll win». BBC News. 9 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ «فضاء المعلومات - الانتخابات التشريعية 2011». Moroccan Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ Daniel Silva (2011-11-25). «Morocco votes in first election since reforms». AFP. https://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5hE-FKFhq2xSW041cOc1M_UCROLTg?docId=CNG.3195cbd80a97dd93afba44f43f750f6f.21. Ανακτήθηκε στις 2011-11-25.
- ↑ «Wrap-up On Elections & Challenges Ahead». The Moorish Wanderer. 28 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Morocco king to lose some powers, remain key figure». Vancouver Sun. 17 Ιουνίου 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Morocco approves King Mohammed's constitutional reforms». BBC. 2 Ιουλίου 2011.
- ↑ «Moroccans approve new constitution by sweeping majority». People's Daily Online. 2 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «MOROCCO: REFERENDUM RESULTS». 7 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011.