Μητρική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 94.64.140.86 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ... |
||
Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
Η έκφραση μητρική γλώσσα εμφανίζεται για πρώτη φορά τον Vi ή XII αιώνα από τους μοναχούς του Αββαείου του Gorze (που δέχονταν πιέσεις από τους μοναχούς του ρομανικού Αββαείου του Cluny) για να δικαιολογήσουν τη χρήση της φραγκικής διαλέκτου στα κηρύγματά τους. « Από τα λίγα που γνωρίζουμε επικαλούνταν δύο τουλάχιστον επιχειρήματα. Το πρώτο ήταν ότι τα φράγκικα ήταν η γλώσσα που μιλούσαν οι γυναίκες ακόμα και σε περιοχές όπου οι άνδρες είχαν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν τη κοινή ρομανική διάλεκτο. Το δεύτερο ότι ήταν η επίσημη γλώσσα της Εκκλησίας. » |
Η έκφραση μητρική γλώσσα εμφανίζεται για πρώτη φορά τον Vi ή XII αιώνα από τους μοναχούς του Αββαείου του Gorze (που δέχονταν πιέσεις από τους μοναχούς του ρομανικού Αββαείου του Cluny) για να δικαιολογήσουν τη χρήση της φραγκικής διαλέκτου στα κηρύγματά τους. « Από τα λίγα που γνωρίζουμε επικαλούνταν δύο τουλάχιστον επιχειρήματα. Το πρώτο ήταν ότι τα φράγκικα ήταν η γλώσσα που μιλούσαν οι γυναίκες ακόμα και σε περιοχές όπου οι άνδρες είχαν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν τη κοινή ρομανική διάλεκτο. Το δεύτερο ότι ήταν η επίσημη γλώσσα της Εκκλησίας. » |
||
γφη |
|||
[[Κατηγορία:Γλωσσολογία]] |
[[Κατηγορία:Γλωσσολογία]] |
Έκδοση από την 17:00, 28 Σεπτεμβρίου 2013
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Μία μητρική γλώσσα ή πρώτη γλώσσα είναι η γλώσσα που ένας άνθρωπος μαθαίνει από τη γέννησή του. Η πρώτη γλώσσα ενός ατόμου είναι μια βάση για τη δική του κοινωνιογλωσσολογική ταυτότητα.
Ιστορία
Η έκφραση μητρική γλώσσα εμφανίζεται για πρώτη φορά τον Vi ή XII αιώνα από τους μοναχούς του Αββαείου του Gorze (που δέχονταν πιέσεις από τους μοναχούς του ρομανικού Αββαείου του Cluny) για να δικαιολογήσουν τη χρήση της φραγκικής διαλέκτου στα κηρύγματά τους. « Από τα λίγα που γνωρίζουμε επικαλούνταν δύο τουλάχιστον επιχειρήματα. Το πρώτο ήταν ότι τα φράγκικα ήταν η γλώσσα που μιλούσαν οι γυναίκες ακόμα και σε περιοχές όπου οι άνδρες είχαν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν τη κοινή ρομανική διάλεκτο. Το δεύτερο ότι ήταν η επίσημη γλώσσα της Εκκλησίας. »