Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
αντικατάσταση εικόνας γενικότερης σημασίας |
μικρή τροποποίηση ορισμού και επέκταση |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[File:Septem-artes-liberales Herrad-von-Landsberg Hortus-deliciarum 1180.jpg|right|thumb| |
[[File:Septem-artes-liberales Herrad-von-Landsberg Hortus-deliciarum 1180.jpg|right|thumb|250px|Οι επτά ελεύθερες τέχνες γύρω από το κέντρο της φιλοσοφίας, εικονογρ.. περ. Hortus delicarium «ο κήπος των απολαύσεων»]] |
||
'''Σχολαστικισμός''' ([[Αγγλικά| αγγλ.]] scholastic philosophy) ονομάζεται η φιλοσοφία που καλλιεργήθηκε στο περιβάλλον των σχολών των πανεπιστημίων της δυτικής ευρώπης κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] στον χώρο καλλιέργειας και ανάπτυξης της, δηλάδή τις σχολές, οφείλεται ακριβώς και η ονομασία σχολαστικισμός ή αλλιώς σχολαστική φιλοσοφία. Συνδεδεμένο κατεξοχήν με την μελέτη και κριτική των έργων του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], το κίνημα του σχολαστικισμού θεωρήθηκε κατά την [[Αναγέννηση]] ως μια στείρα γραμματική ενασχόληση με το ''γράμμα'' και όχι με την ''ουσία'' της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]], με αποτέλεσμα ο όρος σχολαστικός να αποκτήσει την υποτιμητική έννοια που έχει μέχρι σήμερα.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τό. 28 σ. 136 ISBN 960-8177-80-4</ref> |
|||
Ο '''Σχολαστικισμός''' ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο [[Αριστοτέλης]] και ο [[Πλάτων|Πλάτωνας]], με την [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική]] [[θεολογία]] και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις [[Χριστιανισμός|χριστιανικές]] αρχές. |
|||
Οι πρώτες απόπειρες πραγματικής φλισοφικο-θρησκευτικής έρευνας στη Δύση μετά την επικράτηση του χριστιανισμού ως κυρίαρχης θρησκείας, έγιναν μόλις κατά τον 9ος αιώνας 9ο αι.μέσα στα πλαίσια της καρολίγγειας αναγένησης. |
|||
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών [[Πανεπιστήμιο|πανεπιστημίων]] από τον [[12ος αιώνας|12ο]] ως τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]]. Η μη [[Φιλοσοφικός ρεαλισμός|ρεαλιστική]] αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Ρωμαιοκαθολικούς]] [[Μοναχισμός|μοναχούς]], ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής: |
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών [[Πανεπιστήμιο|πανεπιστημίων]] από τον [[12ος αιώνας|12ο]] ως τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]]. Η μη [[Φιλοσοφικός ρεαλισμός|ρεαλιστική]] αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Ρωμαιοκαθολικούς]] [[Μοναχισμός|μοναχούς]], ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής: |
||
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
* [[Μποναβεντούρα]] (1221-1274) |
* [[Μποναβεντούρα]] (1221-1274) |
||
* [[Θωμάς Ακινάτης]] (1225-1274) |
* [[Θωμάς Ακινάτης]] (1225-1274) |
||
==Παραπομπές== |
|||
{{παραπομπές|1}} |
|||
==Βιβλιογραφία== |
==Βιβλιογραφία== |
||
* Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371. |
* Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371. |
||
Έκδοση από την 20:31, 8 Νοεμβρίου 2012
Σχολαστικισμός ( αγγλ. scholastic philosophy) ονομάζεται η φιλοσοφία που καλλιεργήθηκε στο περιβάλλον των σχολών των πανεπιστημίων της δυτικής ευρώπης κατά τον Μεσαίωνα στον χώρο καλλιέργειας και ανάπτυξης της, δηλάδή τις σχολές, οφείλεται ακριβώς και η ονομασία σχολαστικισμός ή αλλιώς σχολαστική φιλοσοφία. Συνδεδεμένο κατεξοχήν με την μελέτη και κριτική των έργων του Αριστοτέλη, το κίνημα του σχολαστικισμού θεωρήθηκε κατά την Αναγέννηση ως μια στείρα γραμματική ενασχόληση με το γράμμα και όχι με την ουσία της φιλοσοφίας, με αποτέλεσμα ο όρος σχολαστικός να αποκτήσει την υποτιμητική έννοια που έχει μέχρι σήμερα.[1] Οι πρώτες απόπειρες πραγματικής φλισοφικο-θρησκευτικής έρευνας στη Δύση μετά την επικράτηση του χριστιανισμού ως κυρίαρχης θρησκείας, έγιναν μόλις κατά τον 9ος αιώνας 9ο αι.μέσα στα πλαίσια της καρολίγγειας αναγένησης. Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:
- Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
- Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
- Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
- Μποναβεντούρα (1221-1274)
- Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)
Παραπομπές
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τό. 28 σ. 136 ISBN 960-8177-80-4
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371.
