Ρήμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Εμφάνιση
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθωση κώδικα παραπομπών |
μ r2.5.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: km:កិរិយាសព្ទ |
||
Γραμμή 100: | Γραμμή 100: | ||
[[ka:ზმნა]] |
[[ka:ზმნა]] |
||
[[kk:Етістік]] |
[[kk:Етістік]] |
||
[[km:កិរិយាសព្ទ]] |
|||
[[ko:동사 (품사)]] |
[[ko:동사 (품사)]] |
||
[[la:Verbum (grammatica Latina)]] |
[[la:Verbum (grammatica Latina)]] |
Έκδοση από την 14:52, 21 Οκτωβρίου 2011
Ρήμα είναι το μέρος του λόγου που δηλώνει ότι ένα πρόσωπο, ζώο ή πράγμα (το υποκείμενο)[ΟΕΔΒ 1] ενεργεί ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.[ΟΕΔΒ 1] Σε κάθε πρόταση υπάρχει ρήμα.[ΟΕΔΒ 1]
Χαρακτηριστικά του ρήματος
Το ρήμα ως μέρος του λόγου στα ελληνικά έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- Διάθεση: Η οποία δηλώνει τί κάνει, τί παθαίνει ή σε ποιά κατάσταση είναι το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν τέσσερις διαθέσεις:[ΟΕΔΒ 1]
- Ενεργητική: Αυτή η διάθεση δηλώνει μία ενέργεια που ξεκινάει από το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1]. Ανάλογα με ο που πηγαίνει η ενέργεια του ρήματος υπάρχουν οι εξής υποκατηγορίες:
- Μέση: Η ενέργεια ξεκινά από το υποκείμενο και καταλήγει στο ίδιο το υποκείμενο.[ΟΕΔΒ 1]
- Παθητική: Το υποκείμενο δέχεται μία ενέργεια.[ΟΕΔΒ 1] Συνήθως στην πρόταση υπάρχει και ποιητικό αίτιο.
- Ουδέτερη: Το υποκείμενο βρίσκεται σε μία κατάσταση.[ΟΕΔΒ 1]
- Φωνή: Υπάρχουν δύο φωνές η ενεργητική και η παθητική.[ΟΕΔΒ 1] Γενικά, ρήματα σε ενεργητική φωνή είναι ενεργητικής διάθεσης, ενώ ρήματα σε παθητική φωνή είναι παθητικής διάθεσης.[ΟΕΔΒ 1] Τα ρήματα ενεργητικής διάθεσης λήγουν στο πρώτο πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα σε -ω, ενώ τα ρήματα παθητικής διάθεσης λήγουν σε -μαι.[ΟΕΔΒ 1]
- Έγκλιση: Δηλώνει πώς θέλουμε να παρουσιάσουμε τη σημασία του ρήματος.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν τρεις εγκλίσεις,[ΟΕΔΒ 1] απαρέμφατο[ΟΕΔΒ 1] και μετοχή[ΟΕΔΒ 1]:
- Οριστική: Δηλώνει το πραγματικό και το βέβαιο (απλή οριστική).[ΟΕΔΒ 2] Φανερώνει το δυνατό (δυνητική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], το πιθανό (πιθανολογική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], ευχή (ευχετική οριστική)[ΟΕΔΒ 2], παράκληση[ΟΕΔΒ 2].
- Υποτακτική: Δηλώνει ενδεχόμενο[ΟΕΔΒ 2], το επιθυμητό[ΟΕΔΒ 2] και άλλες συγγενικές σημασίες[ΟΕΔΒ 2] (προτροπή (προτρεπτική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] παραχώρηση (παραχωρητική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] ευχή (ευχετική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] το δυνατό (δυνητική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] απορία (απορηματική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] το πιθανό (πιθανολογική υποτακτική),[ΟΕΔΒ 2] προσταγή (προστακτική υποτακτική)[ΟΕΔΒ 2] ή απαγόρευση (απαγορευτική υποτακτική)[ΟΕΔΒ 2]). Η υποτακτική συνοδεύεται από μόρια.[ΟΕΔΒ 2]
- Προστακτική: Δηλώνει προσταγή[ΟΕΔΒ 2]. Η προσταγή μπορεί να γίνει:[ΟΕΔΒ 2] προτροπή[ΟΕΔΒ 2], απαγόρευση[ΟΕΔΒ 2], παράκληση[ΟΕΔΒ 2], ευχή[ΟΕΔΒ 2], έντονη ενέργεια[ΟΕΔΒ 2]
- Απαρέμφατο: Άκλιτος τύπος που χρησιμοποιείται στο σχηματισμό ορισμένων χρόνων.[ΟΕΔΒ 1]
- Μετοχή: Όνομα επίθετο και ρήμα.[ΟΕΔΒ 2]. Μετοχή έχει ο ενεστώτας στην ενεργητική[ΟΕΔΒ 2] και στην παθητική φωνή[ΟΕΔΒ 2] και ο παρακείμενος στην παθητική[ΟΕΔΒ 2].
- Χρόνος: Δηλώνει το χρόνο[ΟΕΔΒ 1] του συμβάντος.
- Ενεστώτας: Παροντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Παρατατικός: Παρελθοντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Αόριστος: Παρελθοντικός και στιγμιαίος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Στιγμιαίος Μέλλοντας: Μελλοντικός και στιγμιαίος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Εξακολουθητικός Μέλλοντας: Μελλοντικός και εξακολουθητικός χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Παρακείμενος: Παροντικός και συντελεσμένος χρόνος[ΟΕΔΒ 1].
- Υπερσυντέλικος: Παρελθοντικός και συντελεσμένος χρόνος.
- Συντελεσμένος μέλλοντας: Μελλοντικός και συντελεσμένος χρόνος.
- Αριθμός: Δηλώνει αν το υποκείμενο είναι ένα ή πολλά πρόσωπα, ζώα ή πράγματα.[ΟΕΔΒ 1] Υπάρχουν δύο αριθμοί ρημάτων, ο ενικός και ο πληθυντικός.[ΟΕΔΒ 1]
Βοηθητικά ρήματα
Στην ελληνική γλώσσα βοηθητικά ρήματα είναι τα ρήματα είμαι και έχω όταν χρησιμοποιούνται για τον περιφραστικό σχηματισμό των χρόνων.[ΟΕΔΒ 1]
Σημειώσεις, Παραπομπές
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 Καρανικόλας, Αλέξανδρος (2003). Νεοελληνική Γραμματική. Οργανισμός Εδκόσεων Διδακτικών Βιβλίων. ISBN 960-06-0024-4.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 Καρανικόλας, Αλέξανδρος (2003). Συντακτικό της Νέας Ελληνικής. Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. ISBN 960-06-0023-6.