Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Λευκορωσίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 53°53′54″N 27°33′38″E / 53.89833°N 27.56056°E / 53.89833; 27.56056

Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας
Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь
Χάρτης
Είδοςμουσείο τέχνης
Γεωγραφικές συντεταγμένες53°53′54″N 27°33′38″E
Διοικητική υπαγωγήΜινσκ
ΤοποθεσίαΛευκορωσία
ΧώραΛευκορωσία
Έναρξη κατασκευής24  Ιανουαρίου 1939
Ολοκλήρωση1939
Προστασίαπολιτισμικό αγαθό της Λευκορωσίας
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Ιβάν Αϊβαζόφσκι, Πρωί στη θάλασσα, 1883

Το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας (λευκορωσικά: Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь‎‎) είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στη Λευκορωσία και βρίσκεται στο Μινσκ στην οδό Λένιν 20.[1] [2]Το μουσείο περιλαμβάνει περισσότερα από τριάντα χιλιάδες έργα τέχνης, που κατανέμονται σε είκοσι διάφορες συλλογές και αποτελούν δύο κύριες ενότητες: η μία ενότητα περιλαμβάνει έργα της εθνικής τέχνης και η άλλη ενότητα περιλαμβάνει μνημεία τέχνης από διάφορες χώρες του κόσμου.[1] Στα εκθέματά του περιλαμβάνονται συλλογές της αρχαίας λευκορωσικής τέχνης, λευκορωσικής τέχνης του 19ου και 20ού αι. και συλλογές Δυτικής και Ανατολικής τέχνης[3].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κρατική Πινακοθήκη δημιουργήθηκε επίσημα στις 24 Ιανουαρίου 1939[4] με το Ψήφισμα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της Λευκορωσίας. Η γκαλερί στεγάστηκε σε 15 αίθουσες από τη Γεωργική Σχολή Αποφοίτων, πρώην Γυμνάσιο Θηλέων του Μινσκ. Εκτός από τα τμήματα ζωγραφικής, γλυπτικής και γραφιστικής, δημιουργήθηκε ένας ξεχωριστός τομέας της βιομηχανίας τέχνης με ειδική παραγγελία. Αυτή τη περίοδο, η γκαλερί ήταν υπό την ηγεσία ενός διάσημου Λευκορωσίου ζωγράφου-κεραμίστα Νικολάι Μίχολαπς.[1]

Στις αρχές του 1941 τα κεφάλαια και τα αποθέματα της Κρατικής Πινακοθήκης είχαν ήδη ανέλθει σχεδόν σε 2711 έργα τέχνης, εκ των οποίων τετρακόσια εκτίθεντο.[5] Έπρεπε να γίνει μια μακροχρόνια εργασία για την περιγραφή και τη μελέτη κάθε μνημείου καθώς και για τη δημιουργία του καταλόγου της συλλογής του μουσείου. Η τύχη ολόκληρης της συλλογής ήταν τραγικά δυσμενής κατά τις πρώτες ημέρες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα εξαφανιζόταν χωρίς καν να αφήσουν ίχνος.[1]

Μετά τον πόλεμο, επιστράφηκε ένα μικρό μόνο μέρος των έργων τέχνης, κυρίως εκείνα που ήταν στις εκθέσεις στη Ρωσία πριν από τον πόλεμο. Παρά την καταστροφή μετά τον πόλεμο, όταν το Μινσκ βρισκόταν σε ερείπια, η κυβέρνηση της Λευκορωσίας διέθεσε σημαντικά χρήματα για την αγορά έργων τέχνης για την Πινακοθήκη. Ήταν ήδη τον Αύγουστο του 1945, όταν αποκτήθηκαν τα έργα σε καμβά των Μπόρις Κουστόντιεφ, Βασίλι Πολένοφ, Καρλ Μπριουλόφ και Ισαάκ Λεβιτάν.[1][6]Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του μουσείου έπαιξε η Έλενα Αλάντοβα (1907-1986), που ήταν διευθύντρια της γκαλερί από το 1944 μέχρι τη συνταξιοδότησή της.[7] Χάρη στις προσπάθειές της δόθηκε άδεια για την ανέγερση ενός ειδικού κτηρίου για τη συλλογή των έργων τέχνης. Η μελέτη για το νέο κτήριο ανατέθηκε στον νέο αρχιτέκτονα Μιχαήλ Μπακλάνοφ. [1]

Η κατασκευή του νέου κτηρίου της Κρατικής Πινακοθήκης με τις δέκα ευρύχωρες αίθουσες, που καταλαμβάνουν δύο ορόφους και μια μεγάλη γκαλερί, ολοκληρώθηκε το 1957. Το κτήριο του μουσείου ήταν ένα από τα πρώτα μουσεία της ιστορίας της Σοβιετικής αρχιτεκτονικής.[1] [8]Εκείνα τα χρόνια η συλλογή του Μουσείου είχε ήδη φτάσει στο προπολεμικό επίπεδο και περιελάμβανε περίπου τρεις χιλιάδες έργα ρωσικής, σοβιετικής και λευκορωσικής τέχνης.

Η περίοδος της δεκαετίας του 1970 και των αρχών της δεκαετίας του 1980 ήταν η κορυφή της εκθεσιακής δραστηριότητας του Μουσείου. Η συλλογή της σύγχρονης ζωγραφικής και των γραφικών τεχνών της Λευκορωσίας προήλθε από τα κεφάλαια του Μουσείου για εκθέσεις στο εξωτερικό.[6][1]

Το 1993 το μουσείο μετονομάστηκε σε Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας. Στη δεκαετία του 1990 το μουσείο έγινε το μεγαλύτερο επιστημονικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο της Λευκορωσίας. Από το 1994 το μουσείο διαθέτει το δικό του αρχείο. Από το 1989 στεγάζει εργαστήρια συντήρησης έργων τέχνης.[1]

Πλέον η συλλογή του μουσείου έχει αυξηθεί τόσο πολύ, που μόνο ένα μικρό μέρος της συλλογής μπορεί να εκτεθεί στους χώρους του μουσείου. Το μουσείο επεκτάθηκε σε γειτονικά κτήρια, όπου χρησιμοποιούνταν ως διοικητικά κτήρια και αίθουσες διαλέξεων. Στο μουσείο λειτουργεί πάνω από 20 χρόνια καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά. Επίσης, το μουσείο διαθέτει μία πλούσια βιβλιοθήκη.[8]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «The Museum's History - National Art Museum of the Rubublic of Belarus». www.artmuseum.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  2. ↑ «Belarusian museums, famous and interesting museums of Belarus». Belarus.travel - Official Travel Site of Belarus (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  3. ↑ «Leading art museums of Belarus». President of the Republic. 
  4. ↑ «National Art Museum of the Republic of Belarus». Sotheby's. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  5. ↑ «Belarusian National Arts Museum, Minsk, Belarus - SpottingHistory.com». www.spottinghistory.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Belarusian National Arts Museum, Minsk, Belarus - SpottingHistory.com». www.spottinghistory.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  7. ↑ «National Art Museum (Национальный Художественный музей) | Sightseeing | Minsk». www.inyourpocket.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «National Art Museum of the Republic of Belarus». www.belarus.by/en. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Προφήτης Ηλίας . 1668. Tempera στον πίνακα.
    Ο Προφήτης Ηλίας . 1668. Tempera στον πίνακα.
  • Τόμας Χέερεμανς, Καλοκαίρι, 1689.
    Τόμας Χέερεμανς, Καλοκαίρι, 1689.
  • Ιλιά Ρέπιν, Πορτρέτο του Υπουργού Εσωτερικών Vyacheslav von Plehve . 1902. Λάδι σε καμβά.
    Ιλιά Ρέπιν, Πορτρέτο του Υπουργού Εσωτερικών Vyacheslav von Plehve . 1902. Λάδι σε καμβά.
  • Φέρντυναντ Ρούστσιτς, Κοντά στην εκκλησία . 1899.
    Φέρντυναντ Ρούστσιτς, Κοντά στην εκκλησία . 1899.
  • Μιχαήλ Φιλίπποβιτς. Θερινό βράδυ. 1921-1922. Λάδι σε χαρτόνι.
    Μιχαήλ Φιλίπποβιτς. Θερινό βράδυ. 1921-1922. Λάδι σε χαρτόνι.
  • Βλαντιμίρ Μπεκλεμίσεφ. Αγάπη στο χωριό . 1896. Χάλκινο.
    Βλαντιμίρ Μπεκλεμίσεφ. Αγάπη στο χωριό . 1896. Χάλκινο.
  • Πίτερ Κλοντ φον Γιούργκενσμπουργκ . Μια φοράδα με πουλάρι, 1854.
    Πίτερ Κλοντ φον Γιούργκενσμπουργκ . Μια φοράδα με πουλάρι, 1854.
  • Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας σε χαρτονόμισμα
    Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας σε χαρτονόμισμα
  • Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εξωτερική πρόσοψη κτηρίου)
    Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εξωτερική πρόσοψη κτηρίου)
  • Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εσωτερικοί χώροι)
    Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εσωτερικοί χώροι)
  • Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εσωτερικοί χώροι)
    Εθνικό Μουσείο Τέχνης Λευκορωσίας (εσωτερικοί χώροι)
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνικό_Μουσείο_Τέχνης_της_Λευκορωσίας&oldid=9772093"