Διονύσιος Βούλγαρης (αγωνιστής του 1821)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διονύσιος Βούλγαρης
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος10  Απριλίου 1821
Ναύπλιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχός
στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιμανδρίτης
ηγούμενος

Ο Διονύσιος Π. Βούλγαρης υπήρξε κληρικός και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Ήταν ιερομόναχος (αρχιμανδρίτης και μοναχός), ηγούμενος της Μονής Αυγού κοντά στα Δίδυμα Αργολίδος. Σύμφωνα με έγγραφα της οικογένειας των Μονοχαρτζαίων του Κρανιδίου Αργολίδος, ο Διονύσιος πριν από την Επανάσταση εκινδύνευσε από τους Τούρκους γιατί ήταν διαχειριστής μεγάλης ακίνητης περιουσίας της Μονής Αυγού και άλλων δύο μοναστηριών της περιοχής.[1]

Κατά την επανάσταση υπηρέτησε στο πλευρό του κληρικού αγωνιστή Αρσένιου Κρέστα (Παπαρσένη). Σώζεται ο επαναστατικός λόγος που εκφώνησε ο Διονύσιος κατά την κήρυξη της Επανάστασης στο Κρανίδι επί του ογκολίθου της οδού Κοιλάδος «Γκουρ ι Βιτόρεσε», που έχει ως εξής:

Φιλογενέστατοι Κρανιδιώται σήμερον μη φανήτε ανάξιοι της ελευθερίας σας. Ο πόλεμος γίνεται σήμερον για την πίστιν και δια την πατρίδα και δια τούτο δεν πρέπει να λυπηθούμε τα κορμιά μας, ούτε την περιουσία μας, δια να κερδήσωμεν την ελευθερίαν. Όποιος θα συμπράξη σήμερα μετά μας, θα σώση και την ψυχήν του και όποιος δεν θα συμπράξη θα είναι αιωνίως εθνοκατάρατος. Ακολουθήστε μας αδελφοί και ο ουράνιος βασιλεύς είναι μεθ’ ημών.

Μετά τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τα σωζόμενα έγγραφα, «πρώτος αυτός βάπτισε το ασημένιο γιαταγάνι του» σκοτώνοντας ιεροδιδασκάλους του ιεροσπουδαστηρίου του Άργους όπου ευρέθηκαν και 30.000 γρόσια, την Μεγάλη Τετάρτη 6η Απριλίου 1821. Την 10 Απριλίου (Κυριακή του Πάσχα) αιχμαλωτίστηκε και απαγχονίστηκε στην δυτική πόρτα του κάστρου του Ναυπλίου.[2]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Μοναστηριακά Σύμμικτα, έγγραφο 41.α.1. Αναφέρεται στο Ιωαννίδου Νικολία, Ο ναός του Αγίου Δημητρίου (Αυγού) στα Δίδυμα της Ερμιονίδας, υποσημ. 10, Δελτίον XAE (Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία) 16 (1991-1992), σελ. 97-106. Διαθέσιμο στο www.deltionchae.org
    Το έγγραφο έχει δημοσιευθεί από τον Παντελεήμονα Καρανικόλα, 1992.
  2. Καρανικόλας Κ. Παντελεήμων (Μητροπολίτης Κορίνθου), Το Κρανίδι. Κομμάτια από τη χαμένη ιστορία του. Εκδ. «Πνοή», Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, Κόρινθος, 1980, σ. 132, 133