Δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου (1992)
Το μαυροβουνιακό δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του 1992 ήταν το πρώτο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Έλαβε χώρα στις 1 Μαρτίου 1992. 421.549 άτομα ήταν εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι.
Η ερώτηση που τέθηκε στο εκλογικό σώμα μεταφράζεται χονδρικά ως εξής:
Είστε υπέρ του Μαυροβουνίου, ως κυρίαρχη δημοκρατία, να συνεχίζει να ζει σε ένα κοινό κράτος - τη Γιουγκοσλαβία, σε πλήρη ισότητα με τις υπόλοιπες δημοκρατίες που επιθυμούν το ίδιο;[1]
Το εκλογικό σώμα επέλεξε να παραμείνει στη Γιουγκοσλαβία. Το 95.96% των ψηφοφόρων ψήφισε ναι. Συνολικά το 63.17% του εκλογικού σώματος ψήφισε ναι, με την προσέλευση των ψηφοφόρων να φτάνει το 66.04%.
Υποστήριξη ανά κόμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπέρ της παραμονής στη Γιουγκοσλαβία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποστηρικτές: |
Υπέρ της απόσχισης από τη Γιουγκοσλαβία (μποϊκόταραν το δημοψήφισμα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποστηρικτές: |
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνολικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εγγεγραμμένοι Ψηφοφόροι: 421.549
- Αριθμός ψήφων: 278.382 (προσέλευση 66.04%)
- Ναι: 266.273 (95.96%)
- Όχι: 8.755 (3.14%)
Αποτελέσματα ανά δήμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγή: Κέντρο Παρακολούθησης[3]
| Δήμος | Ψήφοι "όχι" | Ψήφοι "ναι" | Αριθμός εγγεγραμμένων ψηφοφόρων | Αριθμός ψηφοφόρων |
|---|---|---|---|---|
| Αντριέβιτσα | 5 (0.11%) | 4.596 (99.61%) | 4.720 | 4.614 (97.75%) |
| Μπαρ | 616 (5%) | 11.523 (93.61%) | 25.550 | 12.309 (48.18%) |
| Μπέρανε | 697 (3.99%) | 16.679 (95.37%) | 25.040 | 17.488 (69.84%) |
| Μπιέλο Πόλιε | 363 (1.65%) | 21.271 (96.75%) | 35.597 | 21.985 (61.76%) |
| Μπούντβα | 204 (3.20%) | 6.124 (95.99%) | 8.696 | 6.380 (73.37%) |
| Τσέτινιε | 326 (3.41%) | 9.093 (95.24%) | 14.408 | 9.547 (66.26%) |
| Ντανίλοφγκραντ | 93 (1.03%) | 8.092 (89.28%) | 11.319 | 9.064 (80.08%) |
| Χέρτσεγκ Νόβι | 486 (3.09%) | 15.071 (95.79%) | 21.130 | 15.374 (74.46%) |
| Κόλασιν | 44 (0.67%) | 6.455 (98.47%) | 8.103 | 6.555 (80.90%) |
| Κότορ | 693 (5.83%) | 10.937 (91.98%) | 16.560 | 11.981 (71.81%) |
| Μόικοβατς | 35 (0.52%) | 6.677 (99.23%) | 7.508 | 6.729 (89.62%) |
| Νίκσιτς | 775 (1.76%) | 43.160 (97.83%) | 52.758 | 44.118 (83.62%) |
| Πλαβ | 96 (3.37%) | 2.730 (95.79%) | 10.314 | 2.850 (27.63%) |
| Πλούζινε | 12 (0.36%) | 3.353 (99.29%) | 3.763 | 3.377 (89.74%) |
| Πλιέβλια | 452 (2.05%) | 21,543 (97.50%) | 28,573 | 22.095 (77.33%) |
| Ποντγκόριτσα | 2.746 (4.03%) | 64.955 (95.21%) | 103.211 | 68.222 (66.10%) |
| Ρόζαγιε | 136 (8.98%) | 1.360 (89.77%) | 13.962 | 1.515 (10.85%) |
| Σάβνικ | 16 (0.66%) | 2.385 (98.68%) | 2.731 | 2.417 (88.50%) |
| Τίβατ | 720 (12.37%) | 4.915 (84.44%) | 8.737 | 5.821 (66.62%) |
| Ούλτσινι | 215 (7.98%) | 2.411 (89.50%) | 15.363 | 2.694 (17.54%) |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Службени лист Републике Црне Горе, Број 10. Титоград: Новинска установа Службени лист Републике Црне Горе. 6 Μαρτίου 1992. σελ. 1.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Morrison 2009.
- ↑ «Zvanični rezultati referenduma 1992. godine». CEMI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Morrison, Kenneth (2009). Montenegro: A Modern History. I.B. Tauris. ISBN 1845117107.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γερμανικά) Montenegro (Jugoslawien), 1. März 1992 : Verbleib im jugoslawischen Staatsverband στη Βάση Δεδομένων και Μηχανή Αναζήτησης για την Άμεση Δημοκρατία