Δημοσιογραφία μόδας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η δημοσιογραφία μόδας έχει να κάνει με όλα τα μέσα ενημέρωσης που εμπλέκονται στο χώρο της μόδας, τους αρθρογράφους μόδας, τους κριτικούς μόδας και τους δημοσιογράφους μόδας. Μπορεί να έχει να κάνει με αφιερώματα μόδας σε περιοδικά και εφημερίδες, και μπορεί να περιλαμβάνεται σε βιβλία για τη μόδα, αναφορές σχετικές με τη μόδα στην τηλεόραση και σε ηλεκτρονικά περιοδικά μόδας, σε ιστοσελίδες και fashion blogs.
Η δουλειά του δημοσιογράφου μόδας ποικίλει. Τυπικά ,αρθρογραφεί ή επιμελείται άρθρα, ή και βοηθά στο τελικό αποτέλεσμα μιας φωτογράφισης μόδας. Επιπλέον, ένας δημοσιογράφος μόδας περνά πολύ χρόνο στο να κλείνει και να παίρνει συνεντεύξεις και είναι απαραίτητο αυτός/ή να έχει κοινωνικές επαφές με ανθρώπους της μόδας, από φωτογράφους, σχεδιαστές μέχρι συμβούλους δημοσίων σχέσεων. Οι δημοσιογράφοι μόδας είναι είτε εργαζόμενοι σε κάποιο μέσο ή δουλεύουν σαν ελεύθεροι επαγγελματίες.
Το Internet[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η fashion ιστοσελίδα "Fashion Net" ξεκίνησε το 1995. Σύντομα ακολούθησαν η αμερικανική Fashion Mall και η γαλλική ELLE. Η Fashion Live έκανε το πρώτο ζωντανό webcast της επίδειξης του Yves Saint Laurent το 1996. Το CNN Style και το περιοδικό Hint κατέφθασαν το 1998. Την επόμενη χρονιά ήρθε η άφιξη και η ραγδαία πτώση του Boo.com(μικρή σε διάρκεια βρετανική online εταιρία που ιδρύθηκε το από τους Swedes Ernst Malmsten, Kajsa Leander and Patrik Hedelin, οι οποίοι θεωρούνταν από τους επενδυτές, σοφιστικέ καινοτόμοι του διαδικτύου στην Ευρώπη γιατί δημιούργησαν ένα online βιβλιοπωλείο,το Bokus.com, το τρίτο μεγαλύτερο e-retailer (1997), πριν ιδρύσουν το boo.com), της εταιρίας που ξόδεψε κεφάλαιο 135 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα σε μόλις 18 μήνες. Το Style.com, η online ομπρέλα της Vogue and W, ξεκίνησε το 2000. Το Style.com δεν είναι δημοσιογραφική ιστοσελίδα αλλά ήταν μία πηγή να προβληθούν ολόκληρες οι συλλογές από επιλεγμένα fashion shows (μέσα στα πιο γνωστά brands) κάθε σεζόν. Ακολούθησε μία διαφωνία το 2007, η W άφησε το Style.com το οποίο έγινε η αποκλειστικότητα της Vogue. Στα τέλη του 2000, το περιοδικό Beauty Flow πλημμύρισε από αποκλειστικό περιεχόμενο από editorials, πορτρέτα και αναφορές .