Δημήτριος Γαροφάλλου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Δημήτριος Γαροφάλλου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1804 Λήμνος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Δημήτριος Γαροφάλλου ή Φαρμασόνης από τη Λήμνο (γεν. 1804) υπήρξε αγωνιστής στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Πολέμησε σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε τρεις φορές. Παρασημοφορήθηκε με το "χαλκούν αριστείον ανδρείας". Έφτασε έως το βαθμό του εικοσιπένταρχου. Μεταπολεμικά έζησε άσημος στη Χαλκίδα.
Η δράση του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος Γαροφάλλου γεννήθηκε το 1804 στη Λήμνο. Μετείχε στην Επανάσταση από το 1823, σε ηλικία 19 ετών, έως το τέλος της. Έλαβε μέρος σε χερσαίες επιχειρήσεις υπό τις διαταγές του Ν. Κριεζώτη και του Γ. Σκουρτανιώτη, στην εκστρατεία της μάχες Καρύστου, την πολιορκία Αθηνών, τις μάχες Νιόκαστρου και Θερμοπυλών. Τραυματίστηκε τρεις φορές, όπως αναφέρεται σε μεταγενέστερα πιστοποιητικά. Για τις υπηρεσίες που πρόσφερε του δόθηκε ο βαθμός του εικοσίπενταρχου στις 28 Μαΐου 1832:
"Κον Δημήτριον Φαρμασόνην (Γαροφάλλου)
Δια τας προς την πατρίδα εκδουλεύσεις σου και δια την προς τους Νόμους της Πατρίδος ευπείθειάν σου, η Διοικητική Επιτροπή σε προβιβάζει εις τον βαθμόν του εικοσιπεντάρχου...
Τη 28 Μαρτίου 1832, εν Άργει."
Με την άφιξη του Όθωνα εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Χαλκίδα, όπου ασκούσε το επάγγελμα του κρεοπώλη για πολλά χρόνια. Από τη Χαλκίδα υπέβαλλε διάφορες αιτήσεις αναγνώρισης των υπηρεσιών του προς την πατρίδα. Το 1842 προτάθηκε για το "σιδηρούν αριστείον" από το Αρχηγείον Χωροφυλακής. Τελικά, το 1847 του χορηγήθηκε το "χαλκούν αριστείον ανδρείας του αγώνος".
Το 1865, σε μεγάλη πλέον ηλικία, με νέα αίτησή του ζητούσε μια μικρή σύνταξη για να επιβιώσει: "την δικαία αμοιβή μου ως στερούμενος αυτού του καθημερινού άρτου". Είναι η τελευταία είδηση που υπάρχει γι' αυτόν.
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χαλκούν αριστείον ανδρείας: 1847.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τάσος Καψιδέλης, "Η Λήμνος στην επανάσταση του 1821", Αθήνα 1986.