Δημήτρης Μαριόλης

Ο Δημήτρης Μαριόλης υπήρξε μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες του εργατικού και αριστερού κινήματος για πάνω από τρεις δεκαετίες. Ηγετική μορφή στο συνδικαλιστικό κίνημα των σιδηροδρομικών και συνολικά στο εργατικό κίνημα τη δεκαετία του ’20, εκπρόσωπος της κομμουνιστικής παράταξης στο 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1926 και της αριστερής παράταξης στο χώρο των σιδηροδρομικών, θα τεθεί εκτός κόμματος το 1929 και θα συγκροτήσει τη συνδικαλιστική κίνηση των «αχρωμάτιστων» με την οποία θα συμμετάσχει και στην Πανελλήνια Συνομοσπονδία Εργασίας το 1931. Ως επικεφαλής της παράταξης των «αχρωμάτιστων», εκλέγεται στη διοίκηση του Λαρισαϊκού και συμμετέχει στις διεργασίες για την ενότητα του εργατικού κινήματος έως την κήρυξη της δικτατορίας Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, θα προσεγγίσει και πάλι την κομμουνιστική πτέρυγα του εργατικού κινήματος και θα τεθεί εκπρόσωπος του Εργατικού ΕΑΜ. Με αυτή την ιδιότητα, θα συμμετάσχει στην τριμελή γραμματεία του ΕΑΜ και θα αναπτύξει σημαντική δράση στην οργάνωση απεργιών και εργατικών διαδηλώσεων εναντίον των κατακτητών. Εκλέγεται εθνοσύμβουλος Αθηνών και υπογράφει ως κοσμήτορας τα ψηφίσματα της Εθνοσυνέλευσης στις Κορυσχάδες. Ηγετικό στέλεχος του ΕΡΓΑΣ μετά την απελευθέρωση και κεντρικός συνδικαλιστής του στους σιδηροδρομικούς, συμμετέχει στην προσωρινή διοίκηση της ΓΣΕΕ και εκλέγεται γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (θέση του προέδρου δεν προβλεπόταν) παρά το κλίμα διώξεων και τρομοκρατίας στους εργατικούς χώρους. Καθαιρείται και εξορίζεται μαζί με άλλα 1.000 συνδικαλιστικά στελέχη το 1947 στην Ικαρία. Το 1950 ως υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά θα συγκεντρώσει το 22,3% των ψήφων, ενώ το 1951 ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Συναγερμού – πολιτικό μόρφωμα που αποτελούσε νόμιμη έκφραση του ΚΚΕ και συνδεόταν με τον παράνομο μηχανισμό του Πλουμπίδη - συμβάλλει καθοριστικά στις διεργασίες για την ίδρυση της ΕΔΑ. Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ και μετέπειτα του Γενικού Συμβουλίου της. το 1951 είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της ΕΔΑ, εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Συναγερμού (πολιτική έκφραση του ΚΚΕ). Μέσω του Μπασιάκου είναι σε επαφή με τον Πλουμπίδη, μεταφέρει τη γραμμή του ΚΚΕ στην ΕΔΑ, όπως π.χ. την πρόταση για την υποψηφιότητα του Μπελογιάννη και άλλων. Η πρότασή του απορρίπτεται από το Μιχάλη Κύρκο και άλλα στελέχη της ΕΔΑ και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Μετά από πρωτοβουλία του Πλουμπίδη επανέρχεται και υποχωρεί για να μην διασπαστεί η ΕΔΑ. Στη συνέχεια, όταν ο Πλουμπίδης θεωρείται από το ΚΚΕ πράκτορας, ο Μαριόλης πέφτει σε δυσμένεια, με τον καιρό παραγκωνίζεται. Αποχωρεί από την πολιτική πικραμένος και πεθαίνει το 1958 από καρδιακό επεισόδιο.