Δειγματολήπτες βυθού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα όργανα τα οποία χρησιμοποιούνται για την παραλαβή δείγματος από την επιφάνεια ή τα υποστρώματα του βυθού, προκειμένου αυτό να υποβληθεί σε εργαστηριακές αναλύσεις, ονομάζονται δειγματολήπτες βυθού. Ανάλογα με το είδος του δείγματος το οποίο παραλαμβανεται οι δειγματολήπτες ονομάζονται επιφανειακού δείγματος, αδιατάρακτου δείγματος, πυρηνολήπτες κλπ.

  • Ο δειγματολήπτης παντός τύπου επιφανειακών ιζημάτων (δειγματολήπτης τύπου Dietz la fond) έχει δυνατότητα παραλαβής 0,5 lt ιζήματος, περίπου μέχρι βάθους 10–15 cm από την επιφάνεια του βυθού. Το δείγμα που παραλαμβάνεται μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για ορισμένες μηχανικές, ή χημικές αναλύσεις, οι οποίες δεν απαιτούν ιδιαίτερη διαδικασία συλλογής και φύλαξης του υλικού π.χ. κοκκομετρική ανάλυση, ενώ είναι ακατάλληλο για αναλύσεις στις οποίες απαιτείται αδιαταράκτο υλικό.
  • Ο δειγματολήπτης χαλαρών επιφανειακών ιζημάτων (τύπου Van Veen) έχει δυνατότητα παραλαβής τουλάχιστον 5 lt ιζήματος, μέχρι βάθος 20–30 cm από την επιφάνεια του βυθού. Επειδή ο όγκος του δείγματος που παραλαμβάνεται είναι σημαντικός είναι δυνατό, υπό προϋποθέσεις, να απομονωθεί τμήμα του που να μην έχει διαταραχθεί ώστε να χρησιμοποιηθεί για όλες τις μηχανικές ή γεωχημικές αναλύσεις οι οποίες απαιτούν ιδιαίτερη διαδικασία συλλογής και φύλαξης του υλικού π.χ. μέτρηση πυκνότητας, διατμητική αντοχή κλπ.
  • Ο πυρηνολήπτης (εμβόλου ή βαρύτητας) έχει δυνατότητα παραλαβής κυλινδρικού δείγματος από τα ανώτερα στρώματα του χαλαρού βυθού. Το μήκος του δείγματος μπορεί να είναι έως και 8–10 m και η διάμετρος 4–15 cm. Το υλικό αυτό είναι κατάλλήλο για τις περισσότερες μηχανικές ή γεωχημικές αναλύσεις οι οποίες απαιτούν ιδιαίτερη διαδικασία συλλογής και φύλαξης του υλικού, π.χ. μέτρηση πυκνότητας, διατμητική αντοχή, κοκκομετρική ανάλυση κλπ. διότι δεν έχει διαταραχθεί κατά την παραλαβή του.