Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκιγιόμ Σορό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκιγιόμ Σορό
Ο Γκιγιόμ Σορό
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση8 Μαΐου 1972 (1972-05-08) (52 ετών), Φερκεσεντουγκού, Ακτή Ελεφαντοστού
ΕθνότηταΙβοριανός
ΥπηκοότηταΙβοριανή
Πολιτικό κόμμαPatriotic Movement of Ivory Coast
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Παρί 8
Félix Houphouët Boigny University[1]
Επάγγελμαπολιτικός
Ιστοσελίδαhttp://www.guillaumesoro.com/
ΑξίωμαPrime Minister of Ivory Coast, Minister of Defence και President of the National Assembly of the Ivory Coast
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκιγιόμ Κιγκμπαφορί Σορό (Guillaume Kigbafori Soro, 8 Μαΐου 1972) είναι Ιβοριανός πολιτικός, πρωθυπουργός από το 2007 έως το 2012. Προτού γίνει πρωθυπουργός ήταν αρχηγός του κινήματος ανταρτών εναντίον της κυβέρνησης και αποτέλεσε πρωταγωνιστική μορφή του εμφυλίου πολέμου του 2002-03.[2][3] Από τον Μάρτιο του 2012 είναι πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Ακτής Ελεφαντοστού.

Προφίλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Φερκεσεντουγκού (Ferkessédougou) της Ακτής Ελεφαντοστού, στις 8 Μαΐου του 1972. Υπήρξε αρχηγός του Πατριωτικού Κινήματος της Ακτής Ελεφαντοστού (MPCI) και το Σεπτέμβριο 2002 πρωταγωνίστησε σε εξέγερση κατά της κυβέρνησης του Προέδρου Λοράν Γκμπαγκμπό. Αργότερα έγινε μέλος του Συνασπισμού Νέες Δυνάμεις και το 2005 έγινε Υπουργός Ανασυγκρότησης και Επανένταξης, στην κυβέρνηση Μπανί. Διορίστηκε Πρωθυπουργός στις 29 Μαρτίου 2007, έπειτα από ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφηκε στις 4 Μαρτίου του 2007. Ανέλαβε καθήκοντα στις 4 Απριλίου του 2007. Στις 29 Ιουνίου του 2007 διέφυγε δολοφονικής απόπειρας από αντάρτες, με ρουκέτες, κατά την οποία σκοτώθηκαν τρία άλλα άτομα.

Εμφύλιος πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σορό τέθηκε επικεφαλής του Πατριωτικού Κινήματος Ακτής Ελεφαντοστού (MPCI) και εξεγέρθηκε εναντίον του προέδρου Λοράν Γκμπαγκμπό το Σεπτέμβριο του 2002. Η εξέγερση αυτή πυροδότησε τον εμφύλιο πόλεμο του 2002. Έγινε γενικός γραμματέας της αντάρτικης ομάδας Νέες Δυνάμεις (Forces Nouvelles de Côte d'Ivoire) που προήλθε από την ένωση του MPCI με το Λαϊκό Κίνημα της Μεγάλης Δύσης της Ακτής Ελεφαντοστού (MPIGO) και με το Κίνημα για τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη (MJP). Τον Ιούλιο του 2023, ένας ανακριτής στο Παρίσι της Γαλλίας διορίστηκε να ερευνήσει τη δολοφονία του Ιμπραΐμα Κουλιμπαλί τον Απρίλιο του 2011, πρώην ηγέτη των ανταρτών της Ελεφαντοστού, στην οποία πιστεύεται ότι ενέχεται στη δολοφονία ο Γκιγιόμ Σορό.[1].

Πολιτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τη συμφωνία του Ιανουαρίου του 2003. ο Σορό έγινε μέλος της κυβέρνησης στο χαρτοφυλάκιο των επικοινωνιών τον Απρίλιο του 2003.[4] Το Σεπτέμβριο του 2003 οι υπουργοί των Νέων Δυνάμεων αποχώρησαν από την κυβέρνηση και επέστρεψαν τον Ιανουάριο του 2004.[5] Έπειτα από τη βίαιη καταστολή μιας διαδήλωσης της αντιπολίτευσης στο Αμπιτζάν, το Μάρτιο του 2004, ο Σορό και άλλοι πρώην αντάρτες που είχαν εισέλθει στην κυβέρνηση αποχώρησαν από αυτήν. Ο πρόεδρος Γκμπαγκμπό απέλυσε το Σορό και δύο ακόμα υπουργούς στις 19 Μαΐου του 2004. Την κίνηση αυτήν του Γκμπαγκμπό την καταδίκασε ο Σορό, χαρακτηρίζοντάς την "πραξικόπημα προς την ειρηνευτική συμφωνία".[6][7] Στις 9 Αυγούστου του 2004 ο Σορό προσήλθε σε συνεδρίαση της κυβέρνησης και επανήλθε σε αυτήν.[8] Διορίστηκε υπουργός ανασυγκρότησης και επανένταξης στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σαρλ Κονάν Μπανί, το Δεκέμβριο του 2005. Έγινε έτσι ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον πρωθυπουργό.[9]

Πρωθυπουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπογράφηκε ειρηνευτική συμφωνία στις 4 Μαρτίου του 2007.[10] Την ίδια ημέρα συμφωνήθηκε να διοριστεί στην πρωθυπουργία ο Σορό[11] όπως και έγινε στις 29 Μαρτίου.[12] Ο Σορό ανέλαβε καθήκοντα στις 4 Απριλίου[13] και στις 7 Απριλίου διορίστηκε η νέα κυβέρνηση με 32 υπουργούς χωρίς τον ίδιο τον Σορό.[14]

Σε λόγο του που μεταδόθηκε στις 13 Απριλίου, ο Σορό ζήτησε τη συγνώμη όλων και εκ μέρους όλων για τα δεινά που επέφερε ο πόλεμος.[15]

Λίγους μήνες μετά, στις 29 Ιουνίου του 2007, έγινε επίθεση με ρουκέτες στο αεροπλάνο του Σορό , στο αεροδρόμιο στην Μπουακέ, προκαλώντας σημαντικές υλικές ζημιές στο αεροσκάφος. Ο Σορό δεν έπαθε τίποτε αλλά 4 άτομα σκοτώθηκαν και άλλα 10 λέγεται ότι τραυματίστηκαν. Έγιναν επίσης συλλήψεις.[16]


Ο Σορό και ο Γκμπαγκμπό έλαβαν μέρος στην τελετή αφοπλισμού, την "φλόγα της ειρήνης", στις 30 Ιουλίου. Ανάμεσα στα άλλα, στη διάρκεια της τελετής κάηκαν όπλα, σηματοδοτώντας τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου.[17][18]

Καθώς είναι πρωθυπουργός, ο Σορό δεν επιτρέπεται να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα στις επόμενες εκλογές, με βάση την ειρηνευτική συμφωνία.Το 2008 σε συνέντευξή του δήλωσε ότι θα συζητούσε τα πολιτικά του σχέδια μετά τη διεξαγωγή των εκλογών.[19] Οι εκλογές ορίστηκαν για τις 29 Νοεμβρίου του 2009 αλλά αναβλήθηκαν, με αποτέλεσμα την πυροδότηση αντιδράσεων.

Το Φεβρουάριο του 2010 διαλύθηκε η κυβέρνηση του Σορό από τον πρόεδρο Γκμπαγκμπό και επίσης η εκλογική επιτροπή, έπειτα από μία αντιπαράθεση σχετικά με την εγγραφή των ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους[20]. Έπειτα από αυτήν την εξέλιξη, ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές που ζητούσαν επίμονα τη διεξαγωγή εκλογών και την επαναφορά της εκλογικής επιτροπής και τις δυνάμεις ασφαλείας, με 2 νεκρούς και περισσότερους από 15 τραυματίες.[21] Έπειτα από διαβουλεύσεις δύο ημερών, ο Σορό ανακοίνωσε τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης με τον ίδιο στην πρωθυπουργία στις 24 Φεβρουαρίου 2010.[22]

Ο Σορό εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 2011 και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία στις 8 Μαρτίου 2012. Εν συνεχεία εξελέγη Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης στις 12 Μαρτίου 2012 χωρίς αντίπαλο.[23]

Το 2016 εκδόθηκε από την Μπουρκίνα Φάσο διεθνές ένταλμα συλλήψεως του Σορό, αναφορικά με τον φερόμενο ρόλο του στο πραξικόπημα του 2015 στην Μπουρκίνα Φάσο.

Ο Σορό ήταν υποψήφιος με τον κυβερνητικό συνασπισμό στις εκλογές του 2016 και εξελέγη βουλευτής για νέα θητεία, με ποσοστό 98,7% των ψήφων.[24][25] Στην πρώτη συνεδρίαση της εθνοσυνέλευσης με τη νέα της σύνθεση, επανεξελέγη πρόεδρός της στις 9 Ιανουαρίου 2017 συγκεντρώνοντας 230 ψήφους επί συνόλου 252 παρόντων βουλευτών. Ο ανεξάρτητος βουλευτής Εβαρίστ Μεαμπλί έλαβε 12 ψήφους και καταγράφηκαν 10 άκυρα ψηφοδέλτια.[26]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ business.abidjan.net/qui/2-gouvernement/202-soro-guillaume-kigbafori.
  2. ↑ Oliver Furley and Roy May. Ending Africa's Wars: Progressing to Peace, 2006. Page 71.
  3. ↑ Christopher L. Salter and Joseph John Hobbs. Essentials of World Regional Geography, 2006. Page 489.
  4. ↑ Anne Boher, "Ivory Coast coalition government raises hopes", Reuters (IOL), 16 Απριλίου 2003.
  5. ↑ "Soro meets Gbagbo, opposes multiple referendum", IRIN, 13 Ιανουαρίου 2004.
  6. ↑ "Gbagbo sacks rebel chief from power-sharing cabinet", IRIN, 20 Μαΐου 2004.
  7. ↑ "Ivorian rebel ministers sacked", BBC News, 20 Μαΐου 2004.
  8. ↑ "Power sharing cabinet meets for first time in five months", IRIN, 9 Αυγούστου 2004.
  9. ↑ "New government announced after weeks of haggling", IRIN, 29 Δεκεμβρίου 2005.
  10. ↑ "Ivory Coast rebel chief, official in talks" Αρχειοθετήθηκε 2006-06-15 στο Wayback Machine., AFP (IOL), 14 Μαρτίου 2007.
  11. ↑ "Rebel leader 'is new Ivorian PM'", BBC News, 27 Μαρτίου 2007.
  12. ↑ "Soro appointed PM" Αρχειοθετήθηκε 2007-12-07 στο Wayback Machine., News24.com, 29 Μαρτίου 2007.
  13. ↑ "Former rebel leader takes over as Ivory Coast's prime minister", Associated Press (International Herald Tribune), 4 Απριλίου 2007.
  14. ↑ "Ivorian Premier Guillaume Soro forms a government of 32 ministers"[νεκρός σύνδεσμος], African Press Agency, 7 Απριλίου 2007.
  15. ↑ "Ivorian PM’s apology captures weekend newspaper headlines"[νεκρός σύνδεσμος], African Press Agency, 15 Απριλίου 2007.
  16. ↑ "Côte d'Ivoire: arrestations après l'attentat contre le Premier ministre Soro", AFP (Jeune Afrique.com), 30 Ιουνίου 2007 (Γαλλικά).
  17. ↑ "Ivory Coast leaders burn weapons", BBC News, 30 Ιουλίου 2007.
  18. ↑ "Côte d'Ivoire: Gbagbo en zone rebelle pour prôner la paix et des élections rapides" Αρχειοθετήθηκε 2007-09-30 στο Wayback Machine., AFP (Jeuneafrique.com), 30 Ιουλίου 2007 (Γαλλικά).
  19. ↑ "Côte d'Ivoire: Guillaume Soro exprimera ses ambitions après la présidentielle", AFP (Jeuneafrique.com), 17 Μαρτίου 2008 (Γαλλικά).
  20. ↑ Εξπρές Αρχειοθετήθηκε 2010-02-14 στο Wayback Machine., Ακτή Ελεφαντοστού: Ο πρόεδρος διέλυσε την κυβέρνηση, 12-02-2010.
  21. ↑ Καθημερινή[νεκρός σύνδεσμος], Διαδηλώσεις με δύο νεκρούς στην Ακτή Ελεφαντοστού, 23-02-2010.
  22. ↑ Post Zambia Αρχειοθετήθηκε 2011-08-31 στο Wayback Machine., Ivory Coast announces new government, 24-02-2010.
  23. ↑ "Ivory Coast's Soro elected head of parliament" Αρχειοθετήθηκε 2015-02-26 στο Wayback Machine., Reuters, 12-3-2012.
  24. ↑ Amadou Gueye, "Elections législatives en Cote d’ivoire: » Guillaume Soro réélu avec 98,71% »", Senego, 19-12-2016 (Γαλλικά).
  25. ↑ "Législatives ivoiriennes: les premiers résultats", Radio France Internationale, 19 -12-2016 (Γαλλικά).
  26. ↑ Claire Rainfroy, "Côte d’Ivoire : Guillaume Soro largement réélu président de l’Assemblée nationale", Jeune Afrique, 9-1-2017 (Γαλλικά).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Guillaume Soro στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκιγιόμ_Σορό&oldid=10214495"