Γκεμιλέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 36°33′12″N 29°4′10″E / 36.55333°N 29.06944°E / 36.55333; 29.06944

Άποψη του νησιού Γκεμιλέ.

Το νησί Γκεμιλέ (από την ελληνική λέξη «καμήλα» λόγω του σχήματός του) ή πρόσφατα Γκεμιλέρ (ελληνικά: Άγιος Νικόλαος) είναι νησί στο Αιγαίο Πέλαγος, ανοικτά των ακτών της Τουρκίας, κοντά στην σημερινή πόλη Φετίγιε (Μάκρη). Το όνομα Γκεμιλέ του νησιού προέρχεται από την καμήλα λόγω του σχήματός του. Στο νησί βρίσκονται ερείπια αρκετών εκκλησιών που χτίστηκαν μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα μ.Χ., καθώς και μια ποικιλία σχετικών κτισμάτων. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το νησί ήταν η θέση του αρχικού τάφου του αγίου Νικολάου.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα βυζαντινά ερείπια πέντε εκκλησιών που χτίστηκαν μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα μ.Χ. παραμένουν στο νησί, μαζί με μια οδοιπορική διαδρομή 350 μέτρων.[1][2] Άλλα κατάλοιπα από την ίδια περίοδο περιλαμβάνουν περίπου σαράντα άλλα εκκλησιαστικά κτίρια και πάνω από πενήντα χριστιανικούς τάφους.[1] Μία από τις εκκλησίες σμιλεύτηκε απευθείας στο βράχο στο υψηλότερο σημείο του νησιού και βρίσκεται στο πιο δυτικό άκρο της πεζοπορικής διαδρομής.[1] Είναι πιθανόν το νησί να χρησιμοποιήθηκε από χριστιανούς προσκυνητές, οι οποίοι όδευαν προς τους Αγίους Τόπους.

Σημερινοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το νησί πιθανόν να είναι η θέση του αρχικού τάφου του αγίου Νικολάου.[1] Το παραδοσιακό τουρκικό όνομα για το νησί είναι το Γκεμιλέρ Αντασί, που σημαίνει νησί των πλοίων, το οποίο μπορεί να είναι αναφορά στον ρόλο του αγίου Νικολάου ως προστάτη των ναυτικών. Το νησί αναφέρεται επίσης και ως νησί του αγίου Νικολάου από ναυτικούς, κατά τη μεσαιωνική περίοδο.[1][3] Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο άγιος μετά τον θάνατό του το 326 μ.Χ. ενταφιάστηκε στην σμιλευμένη στον βράχο εκκλησία. Τα λείψανά του φέρεται να παρέμειναν εκεί μέχρι τη δεκαετία του 650 μ.Χ., όταν το νησί εγκαταλείφθηκε, καθώς βρισκόταν υπό απειλή για επιδρομές από τον αραβικό στόλο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν εκεί όπου ήταν επίσκοπος ο άγιος Νικόλαος, στα Μύρα της Λυκίας, περίπου 40 χιλιόμετρα ανατολικότερα.[1]

Τουριστικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νησί είναι σήμερα ένας δημοφιλής προορισμός για μεγάλα τουρκικά ιστιοφόρα (γκουλέτ), φέρνοντας πολλούς τουρίστες στο νησί, καθώς και από πολλά μικρότερα ιδιωτικά σκάφη, αφού ο κόλπος που έχει σχήμα μισοφέγγαρου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ασφαλές αγκυροβόλιο. Τα βυζαντινά ερείπια είναι ορατά και από την θάλασσα. Ένα μικρό αυτοσχέδιο εστιατόριο βρίσκεται στον κόλπο για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες. Οι ιδιοκτήτες δεν ζουν στο νησί, αλλά επιστρέφουν στην ενδοχώρα τους χειμερινούς μήνες. Μια χρέωση 8 τουρκικών λιρών επιβάλλεται επί του παρόντος προς τους επισκέπτες των ιστορικών χώρων.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]