Γιάννης Χουβαρδάς
| Γιάννης Χουβαρδάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1950 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Σκηνοθέτης θεάτρου |
Ο Γιάννης Χουβαρδάς είναι Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου και στο Κρατικό Θέατρο της Βυρτεμβέργης.[1]
Το 1977 ήταν ένας εκ των ιδρυτών της Θεατρικής Συντεχνίας.[2] Με το σχήμα αυτό, στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1980, περιόδευσε σε πολλά φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ταυτόχρονα, άρχισε να συνεργάζεται ως σκηνοθέτης με σημαντικούς θεατρικούς και πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Ελληνικό Φεστιβάλ, La MaMa Theatre Club της Νέας Υόρκης, Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Σουηδίας (Dramaten), Εθνικό Θέατρο της Νορβηγίας (Nationaltheatret), Νορβηγικό Θέατρο του Όσλο (Det Norske Teatret), Δημοτικό Θέατρο της Στοκχόλμης (Stockholms Stadsteater), Κρατικό Θέατρο του Τρόντχαϊμ (Trøndelag Teater), Theater tri-bühne της Στουτγάρδης.
Το 1991 ίδρυσε το Θέατρο του Νότου, που στεγάστηκε στο θέατρο ΑΜΟΡΕ, και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του έως το 2008, οπότε σταμάτησε τη λειτουργία του. Επρόκειτο για έναν πρωτοποριακό οργανισμό, αφιερωμένο στην ανανεωτική δουλειά -σε επίπεδο τόσο οργάνωσης και λειτουργίας, όσο και ρεπερτορίου και σχέσης με το κοινό- και στη διεθνή συνεργασία με διακεκριμένα θεατρικά σχήματα. Ορισμένοι από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς της θεατρικής τέχνης, καθιερώθηκαν ή ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους εκεί χαρίζοντας στο κοινό εμβληματικές παραστάσεις[3].
Ως σκηνοθέτης αφιερώθηκε αποκλειστικά στο Θέατρο του Νότου μέχρι το 1999, οπότε άρχισε να σκηνοθετεί και πάλι στο εξωτερικό παραστάσεις θεάτρου και όπερας, μεταξύ άλλων στα εξής θέατρα: Burgtheater της Βιέννης, Residenztheater του Μονάχου, Thalia Theater του Αμβούργου, Neumarkt της Ζυρίχης, Nationaltheatret της Νορβηγίας, Det Norske Teatret του Όσλο, Όπερα του Γκέτεμποργκ (Göteborgsoperan), Βασιλική Όπερα της Κοπεγχάγης (Den Kongelige Opera), Κρατική Όπερα της Στουτγάρδης (Staatsoper Stuttgart), κ.ά., με κάποια από τα οποία συνεργάζεται μέχρι σήμερα.
Επίσης από το 1999 μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το Μέγαρο Μουσικής, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, τον Ελληνικό Κόσμο, το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο Πορεία, κ.ά.
Διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου από το 2007 έως το 2013.[4] Κατά τη διάρκεια της θητείας του εισήγαγε το εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, για τη συγκρότηση του οποίου, πλάι στις συνεργασίες με σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς, προχώρησε σε μια σειρά από διεθνείς συμπράξεις με οργανισμούς καλλιτέχνες της πρώτης γραμμής, όπως οι Bob Wilson, Dimiter Gotscheff, Jossi Wieler, Olivier Py, Laurent Chétouane, Marc von Henning, Barbara Weber, κ.ά.
Μερικές από τις σημαντικότερες παραστάσεις του: Οι Δούλες (ΚΘΒΕ, 1978), Καμπαρέ (Όσλο, 1983, παρουσιάστηκε σε σκηνή τσίρκου), Άλκηστις (ΚΘΒΕ, Επίδαυρος, 1984), Μήδεια (Νορβηγικό Θέατρο, Όσλο, 1981), Ιφιγένεια στην Αυλίδα (Δημοτικό Θέατρο Στοκχόλμης, 1982), Ιφιγένεια εν Ταύροις (LaMama, Νέα Υόρκη, 1992), Δωδέκατη νύχτα (Θέατρο του Νότου, 1992), Ελένη (Θέατρο του Νότου, Επίδαυρος, 1995), Τόσο όμορφα (Θέατρο του Νότου, 2000), Σάρα (Θέατρο του Νότου, 2006), Βερενίκη (Θέατρο του Νότου, 2005), Το Βρακί (Θέατρο του Νότου, 1998), Η γυναίκα χωρίς σκιά (Όπερα του Γκέτεμποργκ, 2004), Πάρσιφαλ (Όπερα του Γκέτεμποργκ, 2007), Ορέστης (Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρος, 2010), Περικλής (Εθνικό Θέατρο & Globe Theatre Λονδίνο, 2011), Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (Εθνικό Θέατρο, 2013), Άμλετ (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, 2014), Ορέστεια (Ελληνικό Φεστιβάλ, Επίδαυρος, 2016), Γλάρος (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, 2017), Ο Μισάνθρωπος (Εθνικό Θέατρο, 2019), Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν (Μέγαρο Μουσικής, 2020), Κάποιος θα έρθει (ΚΠΙΣΝ & Det Norske Teatret, Όσλο, 2021), Η άλλη πλευρά της καταιγίδας (Ελληνικό Φεστιβάλ, 2022), Don't look back (site specific immersive παράσταση στο πλαίσιο "2023 Ελευσίς, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης", 2023), Βασιλιάς Ληρ (Εθνικό Θέατρο, 2023).
Παραστασιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Τολμηρός, δημιουργικός και οργανωτικός». Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Χουβαρδάς Γιάννης». Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Θέατρο Αμόρε: Μια ιστορία αγάπης | LiFO». www.lifo.gr. 29 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Γιάννης Χουβαρδάς - Βιογραφία». Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2019.
|