Γερόντιος Μεδιολάνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γερόντιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση0η χιλιετία
Θάνατος5  Μαΐου 465
Μιλάνο
Eορτασμός αγίου5 Μαΐου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιεπίσκοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γερόντιος (ιταλικά : Geronzio) (... - Μιλάνο, 465) ήταν επίσκοπος του Μιλάνου, Μεδιολάνο τότε, από το 462 μέχρι το θάνατό του. Θεωρείται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία που τιμά την μνήμη του στις 5 Μαΐου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium[1], η θητεία του τοποθετείται μεταξύ εκείνη του Ευσέβιου, που μαρτυρείται ιστορικά το καλοκαίρι του 451[2], και του Μπενίνο. Ο ίδιος κατάλογος του δίνει 6 χρόνια θητείας και λέει ότι θάφτηκε στις 7 Μαΐου στη βασιλική του Αγίου Σιμπλικιανού. Παραδοσιακά όμως η επισκοπική του θητεία ορίζεται στα έτη 462-465 [3].

Ένα από τα Carmina του Φήλιξ Εννοδίου[4], γραμμένο πριν από το 521, είναι αφιερωμένο στον Γερόντιο, όπου επαινείται για την απλότητα της ζωής του και τη φιλανθρωπία του[5]. Από το κείμενο του Εννοδίου φαίνεται ότι η επιλογή του Γεροντίου ως επισκόπου Μεδιολάνων συμφωνήθηκε με τον προκάτοχό του Ευσέβιο[6].

«Ο Γερόντιος εργάστηκε σκληρά για να ανοικοδομήσει τις εκκλησίες του Μιλάνου, που καταστράφηκαν από τους Ούννους του Αττίλα... Με τον ίδιο ζήλο υποστήριξε τους πρόσφυγες, τους εκτοπισμένους, τους τραυματίες, λύτρωσε τους αιχμαλώτους, ζήτησε βοήθεια ενάντια στους εισβολείς»[7].

Προκάτοχος
Ευσέβιος
Επίσκοπος Μιλάνου Διάδοχος
Μπενίνο

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-04-10 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
  2. Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, I, p. 704.
  3. Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, pp. 795.
  4. Magno Felice Ennodio, Carmina, nº 203 Αρχειοθετήθηκε 2017-04-10 στο Wayback Machine., in Monumenta Germaniae Historica, Auctores antiquissimi, vol. VII, Berlino 1885, pp. 165-166.
  5. Lanzoni, Le diocesi d'Italia…, pp. 1020-1021.
  6. Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, I, p. 926.
  7. Ennio Apeciti, dal sito Santi e Beati.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]