Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γέφυρα Παπαστάθη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°37′00″N 21°01′27″E / 39.61662°N 21.02418°E / 39.61662; 21.02418

Γέφυρα Παπαστάθη
Γέφυρα Παπαστάθη
ΔιασχίζειΆραχθος
ΤοποθεσίαΔήμος Ιωαννιτών, Ελλάδα
Σχέδιοπέτρινη γέφυρα και τοξωτή γέφυρα
Υλικόπέτρα

Το γεφύρι του Παπαστάθη είναι τετράτοξο γεφύρι που βρίσκεται μεταξύ Δρίσκου και Ανατολικής και γεφυρώνει τον Άραχθο ποταμό.[1]

Τεχνικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Άνοιγμα Τόξου: 23,70 μ. - 12,00 μ. - 10,00 μ. - 4,20 μ.
  • Ύψος Τόξου: 8,70 μ. - 4,80 μ. - 5,60 μ. - 2,40 μ.
  • Μήκος Καταστρώματος: 85,00 μ.
  • Πλάτος Καταστρώματος: 2,70 μ..

Το γεφύρι έχτισε το 1746 ο Ηγούμενος της Μονής Βίλιζας Αγάπιος δαπανώντας 175 βενέτικα φλουριά.[2] Για να τελειώσει όμως το έργο χρειάστηκαν άλλα τόσα τα οποία με πολύ κόπο μάζεψαν οι χωρικοί των γύρω χωριών. Ήταν πολύ μεγάλη η ανάγκη να γίνει το γεφύρι γιατί ο Άραχθος σε αυτό το σημείο έπνιγε κάθε χρόνο 3 με 4 ανθρώπους. Το 1942 οι Γερμανοί βομβάρδισαν την μεγάλη καμάρα του γεφυριού χωρίς όμως να καταφέρουν να το ρίξουν. Αυτό αποδεικνύει και το πόσο καλά είναι χτισμένο. Τέλος ο τοπικός μύθος λέει πως όταν ο Άραχθος αγριεύει και κάνει μεγάλες κατεβασιές το βράδυ μπορεί κάποιος να ακούσει τις φωνές ενός Αράπη και ενός κόκορα οι οποίοι χτίστηκαν στα θεμέλια του γεφυριού.[3][4][5][2]

  1. «Γεφύρι Παπαστάθη στον Άραχθο ποταμό Αρχειοθετήθηκε 2018-02-13 στο Wayback Machine.» από Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού Αρχειοθετήθηκε 2017-12-01 στο Wayback Machine.. Αρχειοθετήθηκε 13 Φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 13 Φεβρ.2018
  2. 2,0 2,1 «Γεφύρι του Παπαστάθη»από τον ιστότοπο «Πέτρινα Γεφύρια της Ηπείρου» του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Καταγραφή 10 Αυγ.2006. Αρχειοθέτηση 20 Ιουνίου 2010. Ανάκτηση 13 Φεβρ.2018
  3. Νίτσα Συνίκη – Παπακώστα, Πέτρινα γεφύρια, εκδ. Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων, 2002, σ. 74
  4. Σπύρος Μαντάς, Το γεφύρι και ο Ηπειρώτης, εκδ. Λαϊκό Πολύπτυχο, Αθήνα 1987, σ. 198
  5. Γιώργος και Έυη Μπελληγιάννη, Πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας, εκδ. Μίλητος, 2011, σ. 69

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]