Βουλευτικές εκλογές στη Δημοκρατία του Κονγκό (2017)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στη Δημοκρατία του Κονγκό στις 16 Iουλίου 2017, με τον δεύτερο γύρο των εκλογών να διεξάγεται στις 30 Ιουλίου στις εκλογικές περιφέρειες, όπου κανένας υποψήφιος δεν εξασφάλισε την πλειοψηφία.[1]

Πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το  δημοψήφισμα του 2012 για ένα νέο σύνταγμα, ο Πρόεδρος Νγκουέσσο Ντενί Σασού Νγκουέσσο επανεξελέγη στις προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο του 2016. Οι βουλευτικές εκλογές του 2017 ήταν οι πρώτες εκλογές για την Εθνική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκαν με βάση το σύνταγμα του 2015. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν το 2012, το κόμμα του Σασού Νγκουέσσο , το Κονγκολέζικο Κόμμα της Εργασίας (PCT), κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών.[2]

Το PCT κατέβασε υποψηφίους σε 128 από τις συνολικά 151 εκλογικές περιφέρειες στις εκλογές του 2017, πολύ περισσότερες από τους αντιπάλους του.[3] Εκτός από το PCT, οι υποψήφιοι από διάφορα μικρότερα κόμματα και ανεξάρτητοι υποψήφιοι υποστήριξαν επίσης τον Σασού Νγκουέσσο, και σε πολλές περιπτώσεις ο ανταγωνισμός για τις έδρες ήταν κυρίως μεταξύ των υποστηρικτών του Προέδρου.

Εν τω μεταξύ, η αντιπολίτευση στον Σασού Νγκουέσσο ήταν διχασμένοι για το αν θα συμμετάσχουν. Η Παναφρικανική Ένωση για την Κοινωνική Δημοκρατία (UPADS) επέλεξε να συμμετάσχει στις εκλογές, αν και συμμετέσχε με  υποψηφίους μόνο σε 43 εκλογικές περιφέρειες. Ο Γκι Μπρι Παρφέ Κολελά, ομ οποίος είχε έρθει 2ος στις προεδρικές του 2016, έλαβε μέρος με ένα νέο κόμμα, την Ένωση Ανθρωπιστών Δημοκρατών (UDH-Γιούκι). Το UDH-Yuki συμμετέσχε με υποψήφιους σε 31 εκλογικές περιφέρειες. Ωστόσο, άλλα στοιχεία της αντιπολίτευσης, συγκεντρωμένα σε ένα συνασπισμό με επικεφαλής την Κλοντίν Μουναρί, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, με το επιχείρημα ότι η επανεκλογή του Σασού Νγκουέσσο ήταν παράνομη και ότι θα ήταν ανάρμοστο να διενεργήσει εκλογές, ενώ το Διαμέρισμα Πουλ υπέφερε από τις νέες μάχες με  τους "Νίντζα" επαναστάτες υπό τον Φρεντερίκ Μπιντσαμού.

Σύμφωνα με τους όρους του νέου συντάγματος, η επίσημη θέση του Ηγέτη της Αντιπολίτευσης ήταν να θεσμοθετηθεί μετά τις εκλογές.[4]

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 151 μέλη της Εθνικής Συνέλευσης εξελέγησαν σε ενιαίες εκλογικές περιφέρειες, χρησιμοποιώντας το σύστημα των δύο γύρων. Όπου κανένας υποψήφιος δεν έλαβε την πλειοψηφία των ψήφων στον πρώτο γύρο, έγινε δεύτερος γύρος.[5] Ο αριθμός των εδρών αυξήθηκε από 139 στις εκλογές του 2012.[6] Οι υποψήφιοι υποχρεώθηκαν να καταθέσουν το ποσό του 1.500.000 φράγκων CFA . Προηγουμένως χρειαζόταν μια κατάθεση μόλις 100.000 φράγκων CFA.[7] Συνολικά 711 υποψήφιοι κατήλθαν στις εκλογές σε όλες τις 151 εκλογικές περιφέρειες.

Ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων ήταν περίπου 2,2 εκατ. Υπήρχαν 4.386 ορισθέντα εκλογικά τμήματα, αν και θεωρήθηκε ότι τα εκλογικά τμήματα που βρίσκονται σε μέρη του Διαμερίσματος Πουλ που επηρεάζονται από τη συνεχιζόμενη βία μπορεί να μην ήταν λειτουργικά.


Διεξαγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αφρικανική Ένωση έστειλε μια εκλογική αποστολή παρατηρητών με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό του Μάλι ,Τζάνγκο Σισοκό.[8]

Την ημέρα των εκλογών, στις 16 Ιουλίου δεν σημειώθηκαν σοβαρά περιστατικά, αν και υπήρχαν κάποιες μικρές καθυστερήσεις κατά το άνοιγμα των εκλογικών τμημάτων και προτροπές για χαμηλή προσέλευση. Στο Κελέ, στο Διαμέρισμα Κιβέτ-Ουέστ, σημειώθηκε ένα περιστατικό στο οποίο οι διαδηλωτές αφαίρεσαν προσωρινά τις κάλπες, καταγγέλλοντας εύνοια της εκλογικής επιτροπής προς τον υποψήφιο του PCT.[9] Νέα ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε σε δύο εκλογικές περιφέρειες, στην Κελέ και στην Κινγκουέ, στις 24 Ιουλίου, και η επαναληπτική ψηφοφορία διεξήχθη με επιτυχία.[10]

Όπως αναμενόταν, η ψηφοφορία δεν πραγματοποιήθηκε για την ημέρα των εκλογών σε οκτώ από τις 14 εκλογικές περιφέρειες του Διαμερίσματος Πουλ, λόγω της βίας.

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, που δημοσιοποιήθηκαν στις 21 Ιουλίου, έδειξαν ότι 93 υποψήφιοι κέρδισαν τις έδρες τους με απόλυτη πλειοψηφία, συμπεριλαμβανομένων 70 υποψηφίων του PCT. 28 υποψήφιοι του PCT εξασφάλισαν έδρες στον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας, που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουλίου. Όσο για την αντιπολίτευση, εξελέγησαν επτά μέλη του νεοσύστατου UDH-Yuki με επικεφαλής τον Κολελάς (επίσημα κατήλθαν ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι, γιατί το κόμμα τους είχε δημιουργηθεί πολύ πρόσφατα ώστε να εμφανίζεται στο ψηφοδέλτιο), μαζί με τρεις υποψήφιους του UPADS. Οι αποδόσεις αμφότερων του UPADS και ενός άλλου ιστορικά σπουδαίου κόμματος, του Κονγκολέζικου Κινήματος για τη Δημοκρατία και την Ακέραια Ανάπτυξη (MCDDI), θεωρούνται ισχνές. Η προσέλευση φέρεται να ήταν χαμηλή και στις δύο κύριες πόλεις, την Μπραζαβίλ και την Πουάν Νουάρ, αλλά υψηλότερη αλλού.

Στην ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση σε δύο εκλογικές περιφέρειες, στην Κελέ και στην Κινγκουέ, στις 24 Ιουλίου, οι υποψήφιοι του  PCT εξελέγησαν στον πρώτο γύρο.[11] Καθώς η ψηφοφορία δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε εννέα περιφέρειες στο Διαμέρισμα Πουλ λόγω βίας, οι βουλευτές για τις έδρες εκείνες από την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο παρέμειναν στη θέση του μέχρι τη διεξαγωγή νέων εκλογών.[12][13] Πέντε από εκείνους τους βουλευτές ανήκαν στο PCT, μεταξύ των οποίων και ο Κολελά.[14]

Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου, ανακοινώθηκαν το βράδυ της 2-3 Αυγούστου, έδειξαν ότι το PCT κέρδισε 18 έδρες, δίνοντας ένα σύνολο 90. Τα UDH-Yuki και UPADS εν τέλει έλαβαν από 8 έδρες το καθένα. Το MCDDI απέτυχε να κερδίσει έδρες στις εκλογές. Ο Συναγερμός για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο (RDPS) κέρδισε τρεις έδρες, λιγότερες από τις πέντε που κέρδισε το 2012.[15]

Τρία παιδιά του προέδρου Ντενί Σασού-Νγκουέσσο, κέρδισαν έδρες: ο Ντενί-Κριστέλ Νγκουέσσο στην Ογιό, η Κλαούντια Σασού Νγκουέσσο στην Ταλανγκάι και η Στέλλα Σασού Νγκουέσσο στην Κιντελέ. Η Στέλλα κέρδισε έδρα για πρώτη φορά.[16] Τρεις από τους υπουργούς της κυβέρνησης που έλαβαν μέρος στις εκλογές ηττήθηκαν: ήταν οι Εμίλ Ουοσό, Ιλολ Λαντρί Κολελά (πρόεδρος του MCDDI) και Εγιό Ματσόν Μαμπουγιά.[17]

Ο υπουργός Εσωτερικών Ραϊμόν Εμπουλού, κατά την αναφορά του στο συμβούλιο των υπουργών σχετικά με τη διεξαγωγή των εκλογών στις 7 Αυγούστου, δήλωσε ότι η προσέλευση ήταν 44,44%, σημειώνοντας τη διαφορά στην προσέλευση μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, με υψηλότερη συμμετοχή στις τελευταίες.[18]

Κόμμα Πρώτος γύρος Δεύτερος γύρος Σύνολο
εδρών 		+/–
Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
Κονγκολέζικο Κόμμα της Εργασίας 72 18 90 +1
Παναφρικανική Ένωση για Κοινωνική Δημοκρατία 3 5 8 +1
Δυναμική για τη Δημοκρατία και την Αποκατάσταση 0 3 3 Νέο
Κίνημα Δράσης για Ανανέωση 3
Συναγερμός για Δημοκρατία και Κοινωνική Πρόοδο 2
Ένωση για μια Λαϊκή Κίνηση 2
Club 2002 PUR 1
Κόμμα για την Ανάπτυξη και την Πολιτική Δράση 1
Πατριωτικό Μέτωπο 1
Συναγερμός Πολίτης 1
Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων 1
Ανεξάρτητοι 8 –
Κενές έδρες – – 9
Σύνολο 95 151 +12
Εγγεγραμμένοι/προσέλευση 2.221.596 100 – – – –
Πηγή: Jeune Afrique, Radio France Internationale

Μεταγενέστερα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρωθυπουργός Κλεμάν Μουαμπά υπέβαλε την επίσημη παραίτηση της κυβέρνησής του, στις 16 Αυγούστου.[19]

Στην πρώτη συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, στις 19 Αυγούστου 2017, οι βουλευτές εξέλεξαν πρόεδρο της Εθνικής Συνέλευσης τον μοναδικό υποψήφιο Ιζιντόρ Μβουμπά, λαμβάνοντας 144 ψήφους.[20][21]

Ο Κλεμάν Μουαμπά επαναδιορίστηκε ως πρωθυπουργός στις 21 Αυγούστου.[22] Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης ανακοινώθηκε στις 22 Αυγούστου και το νέο κυβερνητικό σχήμα ήταν ελαφρώς μικρότερο σε αριθμό μελών σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση (35 μέλη σε σύγκριση με τα 38), αλλά οι αλλαγές στη σύνθεση της κυβέρνησης θεωρήθηκαν μικρές.[23]

Έμμεσες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν στις 31 Αυγούστου. Οι γερουσιαστές εξελέγησαν σε διαμερισματικό επίπεδο με την ψήφο των διαμερισματικών και δημοτικών συμβούλων. Οι εκλογές για τους ίδιους τους συμβούλους διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου. Διεκδικήθηκαν 66 έδρες στη Γερουσία: έξι έδρες για καθένα από τα 11 διαμερίσματα (υπάρχουν 12 διαμερίσματα στο σύνολο, όμως η ψηφοφορία δεν πραγματοποιήθηκε στο Διαμέρισμα Πουλ, και οι γερουσιαστές παρέμειναν στην υπηρεσία έως τις νέες εκλογές). Έπειτα από τις εκλογές για Γερουσία, το PCT κέρδισε την πλειοψηφία, με 44 έδρες. Οι περισσότερες από τις εναπομείνασες έδρες κερδήθηκαν από άλλα φιλοκυβερνητικά κόμματα ή ανεξάρτητους υποψηφίους. Το UPADS κέρδισε δύο έδρες.[24]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Congo : le premier tour des législatives fixé au 16 juillet» (στα Γαλλικά). Africanews. 16 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  2. ↑ Kibangula, Trésor (13 Ιουλίου 2017). «Carte : les principaux duels des législatives au Congo-Brazzaville». Jeune Afrique.  (Γαλλικά)
  3. ↑ «Congo: deux millions d'électeurs attendus pour les législatives». Agence France-Presse. 14 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018.  (Γαλλικά)
  4. ↑ Kibangula, Trésor (16 Ιουλίου 2017). «Congo-Brazza – Antoine Evoundou : « La désignation du chef de l'opposition est l'un des enjeux des législatives »». Jeune Afrique.  (Γαλλικά)
  5. ↑ «Electoral system». IPU. 
  6. ↑ Kibangula, Trésor (15 Ιουλίου 2017). «Quatre chiffres clés pour comprendre les législatives au Congo-Brazzaville». Jeune Afrique.  (Γαλλικά)
  7. ↑ «Législatives au Congo-Brazzaville : « J'y vais… j'y vais pas ? »». Jeune Afrique. 5 Ιουλίου 2017.  (Γαλλικά)
  8. ↑ Koubemba, Jean Jacques (12 Ιουλίου 2017). «Elections législatives et locales : les observateurs de l'Union africaine reçus par Jean Claude Gakosso». ADIAC.  (Γαλλικά)
  9. ↑ «Congo: les élections législatives et locales se clôturent sans heurts». Agence France-Presse. 17 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018.  (Γαλλικά)
  10. ↑ Firmin, Oyé (24 Ιουλίου 2017). «Elections partielles : le vote s'est tenu dans le calme à Kéllé et Kingoué». ADIAC.  (Γαλλικά)
  11. ↑ «Elections législatives partielles : Thierry Hobié et Jean Sibaly élus à Kellé et à Kingoué» (στα Γαλλικά). ADIAC. 27 Ιουλίου 2017. 
  12. ↑ «Congo/législatives: le parti du président obtient la majorité absolue» (στα Γαλλικά). Agence France-Presse. 3 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  13. ↑ Brice Elion, Christian (12 Αυγούστου 2017). «Département du Pool : le mandat des parlementaires prolongé» (στα Γαλλικά). ADIAC. 
  14. ↑ «Législatives au Congo-Brazzaville : victoire sans surprise du parti de Denis Sassou Nguesso» (στα Γαλλικά). Jeune Afrique. 4 Αυγούστου 2017. 
  15. ↑ «Élections législatives : le MCDDI grand perdant et le RDPS régresse» (στα Γαλλικά). ADIAC. 3 Αυγούστου 2017. 
  16. ↑ Kissinger, Edwige (3 Αυγούστου 2017). «Législatives 2017 : Trois enfants du président Sassou Nguesso vont siéger à l'Assemblée nationale» (στα Γαλλικά). Les Echos du Congo Brazzaville. 
  17. ↑ «Législatives au Congo-Brazzaville : les « fils de » n'ont pas tous brillé» (στα Γαλλικά). Jeune Afrique. 8 Αυγούστου 2017. 
  18. ↑ «Compte rendu du Conseil des ministres du lundi 07 août 2017» (στα Γαλλικά). ADIAC. 7 Αυγούστου 2017. 
  19. ↑ «Exécutif national : Clément Mouamba démissionne avec son gouvernement» (στα Γαλλικά). ADIAC. 17 Αυγούστου 2017. 
  20. ↑ Boukaka, Bertrand (19 Αυγούστου 2017). «Congo – Assemblée Nationale : Isidore Mvouba accède au perchoir» (στα Γαλλικά). Les Echos du Congo Brazzaville. 
  21. ↑ Oyé, Firmin (20 Αυγούστου 2017). «Parlement : Isidore Mvouba élu président de l'Assemblée nationale» (στα Γαλλικά). ADIAC. 
  22. ↑ Brice Elion, Christian (21 Αυγούστου 2017). «Clément Mouamba reconduit au poste de Premier ministre» (στα Γαλλικά). ADIAC. 
  23. ↑ «Nouveau gouvernement : 35 ministres contre 38 dans l'équipe sortante» (στα Γαλλικά). ADIAC. 22 Αυγούστου 2017. 
  24. ↑ «Congo-Brazzaville: le parti de Sassou Nguesso continue sur sa lancée aux sénatoriales» (στα Γαλλικά). Agence France-Presse. 4 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βουλευτικές_εκλογές_στη_Δημοκρατία_του_Κονγκό_(2017)&oldid=10280803"